“วันนี้ผมคงไม่ได้กินมื้อเช้ากับคุณหรอกนะ ขอโทษที ถ้ายังไงขอเป็นพรุ่งนี้ก็แล้วกัน”
“เหรอคะ...โอเคค่ะ...ถ้าอย่างนั้นดวงขอตัวก่อนนะคะ แล้วถ้ายังไงจะโทรหา”
“ครับ” ภาคตอบรับก่อนหันไปทางรินลนี “คุณรินลนี เชิญที่ห้องผมหน่อย มีธุระด่วนน่ะ”
เลขาสาวพยักหน้าและเดินตามเขาเข้าไป ในเวลานั้นดวงฤทัยยังไม่ออกจากห้องแต่หล่อนเดินเบา ๆ ไปยืนแอบที่ประตูระหว่างห้องของท่านประธานกับเลขาและได้ยินเสียงพูดว่า
บทที่ 5
“คุณรินลนี สัปดาห์หน้าผมมีนัดคุยงานกับลูกค้าที่รีสอร์ท เขานัดผมเป็นการส่วนตัวที่เขาใหญ่เพราะเขาเป็นเจ้าของกิจการห้องพักอยู่ที่นั่น”
“ค่ะ...ท่านประธาน...แล้วจะให้ดิฉันเตรียมเอกสารอะไรบ้างคะ จะได้เตรียมไว้ให้เสียแต่เนิ่น ๆ”
“ก็ไม่ต้องเตรียมอะไรมาก...แต่ว่า...ผมต้องให้คุณไปด้วย”
“ว่าไงนะคะ...ให้ดิฉันไปด้วยเหรอคะ...อืม...เอิ่ม”
หล่อนทำหน้าครุ่นคิดแต่แล้วก็ถูกขัดด้วยเสียงของภาคที่บอกว่า
“ไม่ต้องคิด
