“ดวงเขาต้องรีบกลับบ้าน มีธุระด่วนผมก็เลยแวะมาธนาคารเพราะพอดีเพื่อนโทรไปหา”
“แล้วท่านประธานเจอเพื่อนแล้วเหรอคะ”
“ก็เจอแล้ว นั่งคุยกันพักหนึ่งเรื่องธุรกรรมการเงินของบริษัท เขาเป็นคนจัดการเรื่องประกันวินาศภัยให้คุณพ่อด้วย...ว่าแต่แนนจะไปไหนต่อ”
“ดิฉันจะกลับแล้วล่ะค่ะ”
“กลับไปหอพักสีเขียวที่คุณอยู่อย่างนั้นเหรอ?”
เขาถามและทำให้รินลนีแอบดีใจลึก ๆ ว่าเขายังจำได้อีกว่าหล่อนพักอยู่ในหอพักสีเขียว ที่เรียกอย่างนั้นเพราะเจ้าของหอพักปลูกต้นไม้ไว้บนดาดฟ้าและให้ต้นไม้ไต่ตามผนังจนเป็นสีเขียวไปหมด หล่อนพยักหน้า
“ใช่ค่ะ...แนนยังพักอยู่ที่เดิม”
“แล้วคุณกลับยังไง เอารถมาเหรอ?”
“แนนยังไม่ได้ซื้อรถเลยค่ะ ก็นั่งรถเมล์กลับทุกวัน”
“ถ้าอย่างนั้นผมไปส่ง”
“จะดีเหรอคะ แนนว่าอย่ารบกวนดีกว่าค่ะเพราะท่านประธานอาจจะมีธุระที่ไหนอีก ไปส่งแนนจะเป็นการเสียเวลานะคะ”
“ไม่หรอก ผมว่างก็ยังไม่อยากกลับบ้าน”
แหม...นึกว่
