“อืม...ก็ดีเหมือนกันนะ นี่ยังไม่ได้กินอะไรรองท้องเลยเพราะต้องรีบออกมารับดวงดาราแต่เช้า”
“ค่ะ” หล่อนรับคำสั้น ๆ ทำเหมือนไม่สนใจทั้งที่ข้างในอัดอั้นเหมือนจะระเบิด อะไรกันเนี่ย...ทำไมหล่อนต้องสนด้วยว่าเขาจะทำอะไร ก็ในเมื่อเลิกกันแล้วยังจะต้องคิดให้มากทำไม เขาอยากคบใครก็ช่างเขา หล่อนคิดก่อนเข้าไปในห้องอีกห้องแล้วกลับออกมาพร้อมกาแฟหอมกรุ่นแล้ววางลงบนโต๊ะทำงานของท่านประธาน แต่พอจะหันหลังให้เพื่อกลับไปที่ต๊ะทำงานต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเขาเอ่ยขึ้นว่า
“สบายดีไหมแนน?” พอเขาถามหญิงสาวก็หันกลับมาและมองเขาเหมือนเป็นสิ่งประหลาด แต่หล่อนก็ตีสีหน้าเฉย ๆ แล้วบอกว่า
“ก็สบายดีค่ะ”
“แต่ท่าทางคุณดูมีความสุขมากขึ้นนะ...ตั้งแต่...เราเลิกกัน”
คำพูดของเขาทำให้หล่อนสะอึก รินลนีคิดว่าเขาจะลืมเรื่องเมื่อก่อนไปหมดแล้วเสียอีกเพราะเจอกันครั้งแรกหลังจากเลิกรากันเป็นปีเขาก็ทำเหมือนไม่เคยรู้จักกับหล่อนมาก่อนเลย เอ..
