อย่าร้างไกล

บทที่ 1 เธอน่ะหรือเมียบอส!? 1/2

บ้าไปแล้ว... ต้องบ้าแน่ๆ มองอย่างไรเรื่องแบบนี้ก็ไม่มีทางเป็นไปได้!?

นี่มันในชีวิตจริงนะ ไม่ใช่นิยาย เธอกับคนสูงส่งระดับนั้นไม่มีทางลงเอยกันได้แน่นอน เราสองคนต่างชั้นเหมือนอยู่กันคนละโลก ไม่สิ...อยู่กันคนละภพเลยต่างหาก คนรวยๆ แบบเขาไม่มีทางลดตัวลงมาคบหาผู้หญิงธรรมดาแบบเธอหรอก คนรวยก็ต้องคบกับคนรวยเหมือนกันสิถึงจะถูก

แสนคะนึงส่ายหัวดิก เธอจำไม่ได้ ในหัวไม่มีความทรงจำในส่วนนี้และมั่นใจว่าไม่เคยเกิดขึ้น

“เอ่อ...คุณเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าคะ ฉันเนี่ยนะจะแต่งงานกับ...” หญิงสาวนิ่วหน้า พยายามจะเอ่ยชื่อประธานหนุ่มที่ถูกระบุว่าเป็นสามีของเธอ แต่กลับติดอยู่ที่ริมฝีปาก นึกอย่างไรก็นึกไม่ออก แม้แต่หน้าตาเป็นอย่างไรเธอก็จำไม่ได้

ไรวินท์ไม่สนใจท่าทีที่สับสนมึนงงของเธอ ดูก็รู้ว่าแสนคะนึงกำลังเล่นละครฉากใหญ่อยู่ เธอมักจะสรรหามีวิธีการเรียกร้องควาสนใจจากผู้เป็นสามีอยู่เสมอ ทั้งกรีดร้อง โวยวาย อาละวาดตามรังควาญผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้แทนชนม์ โดยเฉพาะรัญชนาที่เป็นทั้งเพื่อนพ่วงตำแหน่งคนรักเก่าของบอส ที่ถูกแสนคะนึงด่าทอประจานว่าแย่งสามีจนเสื่อมเสียอับอายกันไปทั่ว สร้างความเอือมระอาให้แก่แทนชนม์เต็มทน

แต่สิ่งที่เจ้านายเขาเหลืออดเหลือทนคือการที่แสนคะนึงเอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่น ข่มขู่จะฆ่าตัวตายหลายครั้งหากแทนชนม์ไม่ไปหา ส่งรูปใบมีดพร้อมหยอดเลือดมาบ้างละ รูปห่วงเชือกที่มีตุ๊กตาตัวโปรดที่บอสซื้อให้แขวนคอบ้างละ หนักสุดก็โทร. มาว่ากำลังกินยาตาย ให้เจ้านายของเขารีบไปดูใจ

หลายครั้งที่เจ้านายวิ่งหน้าตั้งด้วยความหวั่นวิตกเป็นกังวลระคนหวาดกลัวและเป็นห่วงภรรยาสุดหัวใจ แต่สุดท้ายกลับพบเป็นเพียงเล่ห์กลมารยาหญิงที่ทำให้แทนชนม์หัวหมุน แสนคะนึงยิ้มรับอย่างสะใจในชัยชนะ ในขณะที่แทนชนม์ขึ้งโกรธจนหัวแทบจะระเบิด กระทั่งต้องขอแยกกันอยู่กับภรรยาชั่วคราว

แต่แสนคะนึงก็ยังไม่สำนึก!

ล่าสุดก็ตามไปอาละวาดพังงานวันเกิดของรัญชนาถึงบ้านทันทีที่รู้ว่าสามีไปร่วมงานด้วย ซ้ำร้ายไปกว่านั้นเธอเกือบจะฆ่าเจ้าของงานตายคามือ หากไม่ได้เจ้านายเขาพุ่งเข้าไปชาร์ตช่วยรัญชนาเอาไว้ได้ทันและยังตามไปขอโทษหล่อนถึงโรงพยาบาล วันนี้เธอคงไม่ได้นอนสบายอยู่บนเตียงนุ่มๆ แบบนี้หรอก จุดจบของผู้หญิงเจ้าอารมณ์ร้ายกาจคงหนีไม่พ้นพื้นแข็งๆ ในห้องขังโน่นแหละ

ไรวินท์มองแสนคะนึงที่ทำหน้าเอ๋อแล้วถอนหายใจ ผู้หญิงเจ้าเล่ห์ร้ายกาจพรรค์นี้ ไม่รู้ทำไมเจ้านายเขาถึงทนกับเธอได้นานตั้งสามปี

แสนคะนึงอยากถามอะไรเขาอีกสองสามคำ แต่พอเห็นหน้าเลขาหนุ่มเหม็นเบื่อเหมือนโดนจับกรอกยาเบื่อแล้วพูดไม่ออก ท่าทางเขาดูไม่ค่อยชอบเธอเท่าไร สีหน้าฟ้องชัดว่าไม่อยากเสวนาด้วย คงไม่ได้กลัวทองจะร่วงจากปาก แต่น่าจะน้ำลายฟูมปากตาขวางเหมือนโดนพิษสุนัขบ้ามากกว่า

ไม่พูดก็ไม่พูดสิ... คิดว่าเธออยากพูดกับเขานักรึไง

แสนคะนึงเลิกสนใจคนหน้านิ่งติดบึ้งหลุบตามองต่ำมาที่ซองเอกสารสีน้ำตาล เปิดออกดู ตัวอักษรหนาสีดำ ‘สัญญาหย่า’ ก็กระแทกเข้าเต็มตา ราวกับคนที่สั่งให้พิมพ์กลัวเธอสายตาสั้นหรือไม่ก็ตาบอดจนมองไม่เห็นละมั้ง

ในรายละเอียดระบุชื่อคู่สามีภรรยาคือเธอกับนายแทนชนม์ ภัทรกิตติกุล ได้ทำการตกลงยินยอมหย่าขาดจากกัน โดยเธอจะได้ทรัพย์สินเป็นเรือนหอหลังนี้กับเงินสดอีก 30 ล้านบาท เป็นค่าเสียเวลาที่แต่งงานกับเขามาสามปี

เธอไม่คุ้นชื่อของสามีตัวเองเท่าไร ไม่รู้ว่าไปรู้จักเขาได้อย่างไร รักกันอย่างไร แต่ดูแล้วไม่ใช่เรื่องล้อเล่นหรือโกหก เธอแต่งงานกับผู้ชายเพอร์เฟกต์คนนั้นจริงๆ เอกสารฉบับนี้ยืนยันอย่างชัดเจน ลงรายละเอียดแม้กระทั่งวันที่พวกเราแต่งงานกัน

แสนคะนึงเดาว่าบางทีเธออาจจะจับพลัดจับผลูไปคบหา และแต่งงานกับประธานบริษัทที่ตัวเองทำงานอยู่โดยบังเอิญ เหมือนในซีรีย์หลายๆ เรื่องที่เคยดู แต่ซินเดอเรลล่ามีช่วงเวลาแห่งความสุขกับเจ้าชายจำกัด พอเวทมนตร์หมดฤทธิ์ ทุกอย่างก็กลับคืนสู่สภาพเดิม

หลังจากอยู่ด้วยกันพวกเราก็พบว่าเข้ากันไม่ได้ พอหมดช่วงโพรโมชันความรักของเขาก็คงจืดจางลง อาจจะพบสาวสวยคนใหม่ที่เร้าใจมากกว่าเธอ เพราะผู้ชายเพียบพร้อมอย่างเขาคงมีผู้หญิงวิ่งเข้าหาไม่หยุดหย่อนอยู่แล้ว เขาคงจะเพิ่งคิดได้ว่าไม่ควรหยุดอยู่ที่เธอแค่คนเดียว เลยขอหย่าเพื่อทวงคืนความโสดกลับไปใช้ชีวิตหนุ่มเนื้อหอมอีกครั้ง

แสนคะนึงพยักหน้าหงึกหงักคิดว่าต้องใช่แน่ๆ เธอมองสัญญาหย่าพลางคิดใคร่ครวญ ตัวเองก็จำไม่ได้แล้วว่าเคยรักเขาหรือไม่