(จอย)
13.12 PM.
พรึบ
"โอเค..ที่หนีบไปไหนวะ"
ฉันหันซ้ายหันขวาก่อนจะเหลือบไปเห็นที่หนีบผ้าที่วางอยู่จึงเดินไปหยิบมันมาหนีบผ้าที่ราวเชือกฝีมือฉันที่ขึงมันไว้เองก่อนจะยกยิ้มอย่างพออกพอใจหลังจากซักและตากผ้าปูที่นอนผืนใหญ่เสร็จ
ครืน...
"ทำอะไรของมึง?"
ฉันหันมองร่างสูงที่วันนี้ใส่เสื้อช็อปของวิศวะก่อนจะยิ้มกว้างให้ไอ้ทั่นและโชว์ราวตากผ้าอย่างภูมิใจ
"ตากผ้าไงพอดีกูซักชุดตัวเองแล้วเห็นว่าผ้าปูแม่ง..ผ่านการรบของเรามาเยอะเลยซักด้วย ราวกูขึงเองด้วยนะ"
ไอ้ทั่นหัวเราะในลำคอเบาๆ และกอดอกมองฉันที่ใส่ฮูดตัวเก่าของด้วยสายตานิ่งเรียบ
"ทำไมคนแฮงค์อย่างมึงถึงมีแรงมาทำงานบ้านเยอะขนาดนี้?"
"เปล่าแฮงค์จ้ากูอ้วกแล้วนะ เข้าไปข้างในเถอะฝนสาด"
ฉันดันไอ้ทั่นเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูระเบียงและหันมองไอ้ทั่นที่ยังมองฉันอยู่อีกครั้ง
"อะไร?"
"มึงซักผ้าทั้งที่ฝนตกแรงแบบนี้แล้วมันจะแห้งชาติไหนอ่ะ?"
กึก..
ฉัน
