(ไททัน)
เวลาต่อมา
"น้ำที่มึงกินนี่อะไรอ่ะ?"
"พันซ์เบอร์รี่"
"อร่อยนะเปรี้ยวๆ หวานๆ ดี"
"อร่อยดิเล่นกินไปขนาดนั้นมึงเอาแก้วมึงมาแลกกับกูเลยไหม?"
จอยหันมองผมทันทีก่อนมันจะเลื่อนแก้วเอสเพรสโซ่ของตัวเองมาตรงหน้าผมพร้อมยักคิ้วใส่อย่างกวนๆ
"ก็แล้วทำไมไม่รีบบอก"
ผมถอนหายใจเสียงดังและกลอกตาใส่มันเพื่อให้มันรู้ตัวว่าผมกำลังไม่พอใจแต่คนอย่างจอยน่ะนะจะสน มันยักไหล่และกระดิกเท้าดูดน้ำหน้าตาเฉยผมเลยหันมองวิวตรงหน้าแทน ตอนนี้เรากินข้าวเที่ยงที่ร้านอะไรสักร้านที่จอยมันแนะนำ และมันบอกว่าวิวดีสุดซึ่งมันก็ดีจริงๆ ผมหยิบกล้องพร้อมกับจัดการเปลี่ยนแลนกล้องขณะที่สายตาก็มองไปทั่ว
"เดี๋ยวกูไปถ่ายรูปแป๊บนะ"
"อย่าไปไกลนะลูกแม่เป็นห่วง"
"แม่มึงสิ"
ไอ้จอยยกนิ้วกลางให้ทันทีขณะที่ผมก็เบะปากใส่และลุกเดินไปถ่ายรูปทั้งในร้านและวิวในแบบที่ตัวเองชอบ ผมชอบปรับสีให้มันออกโทนสีแนวสบายตาหน่อยๆ แล้วร้านนี้แม่งก็ได้ใจ
