เวลาต่อมา
ปุๆๆ
เสียงน้ำที่กำลังเดือดไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกอยากบรรดาเนื้อตรงหน้ากลับกันมันโคตรน่าเบื่อจนฉันเท้าคางมองออกไปนอกร้าน และเหตุผลที่เบื่อก็เพราะไอ้คนที่นั่งตรงข้ามที่เอาแต่เงียบนี่แหละ
"กินสิ"
"แดกไม่ลง" ฉันตอบเสียงเรียบและยกขาขึ้นไขว่ห้างกอดอกมองไอ้ทั่นแบบตรงๆ "รู้งี้กูน่าจะไปกับทีม"
"อยากไปกับผู้ชายมากกว่ากูเนี่ยนะ?"
"มึงก็ผู้ชายแต่เป็นผู้ชายที่กำลังงี่เง่าทั้งๆ ที่เป็นความโง่ของมึงเอง"
ไอ้ไททันกลอกตาใส่และเอื้อมมือมาหยิบถ้วยของฉันไปตักทั้งเนื้อและผักใส่จนเต็มก่อนมันจะวางลงตรงหน้าฉันและยิ้มกว้างแบบโคตรจะประชด
"แดกเถอะนะครับกูอุตส่าห์เลี้ยง"
"ไอ้งี่เง่า"
"เออๆๆ กูงี่เง่าเองจอยกูโมโหหิว!"
"งี่เง่าแล้วก็มาลงกับกู" ฉันว่าเสียงเบาลงและหยิบตะเกียบมาถือไว้ "ทั้งๆ ที่วันนี้กูเองก็รู้สึกแย่จะตายห่าอยู่แล้วมึงยังมาทำตัวแบบนี้ใส่อีก"
พรึบ
ฉันคีบเนื้อเข้าปากและเคี้ยวช้าๆ ขณะที่สา
