ช่วงบ่ายของวันเดียวกัน...
หลังจากที่คุยงานกับลูกค้าซึ่งเป็นคุณหมอเจ้าของคลินิกเสร็จพิมพ์พลอยก็ตรงเข้าบริษัททันที วันนี้เป็นวันแรกในรอบสองเดือนที่เธอเข้าบริษัทด้วยความรู้สึกผ่อนคลายสบายใจไม่ต้องกังวลว่าจะต้องเจอกับผู้จัดการฝ่ายหน้าหม้อ ซึ่งความสบายใจนี้จะอยู่กับเธอไปอีกครึ่งเดือนจนกว่าผู้จัดการฝ่ายหน้าหม้อจะเดินทางกลับมาจากต่างประเทศพร้อมคณะผู้บริหารในต้นเดือนหน้า
ครืดๆ
‘Kinn’
ชื่อบนหน้าจอทำให้หัวใจพิมพ์พลอยเต้นรัว ดวงตาคู่สวยทอประกายวิบวับ ก่อนจะยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย นี่เป็นครั้งแรกที่คิณณ์ณภัทรเป็นฝ่ายโทรหาเธอก่อน ความตื่นเต้นทำให้พิมพ์พลอยถือสายอยู่นานกว่าจะพูดประโยคแรกออกไป
“สวัสดีค่ะ พริ้งพูดสายค่ะ”
“ออกมาเจอกันหน่อย”
พิมพ์พลอยกลอกตามองบนให้กับคำพูดประโยคแรกของคิณณ์ณภัทร คำพูดประโยคแรกมันควรจะเป็นการทักทายหรือเปล่า นี่อะไรไม่ทักทายไม่พอเรียกให้เธอออกไปพบอีก จะบอกว่า
