ทะลุมิติมาเป็นเพื่อน(แนบ)สนิทของตัวร้าย

ตอนที่ 8 ความทรงจำของอีกคน

แม้จะเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งแต่พิมพ์พลอยกับคิณณ์ณภัทรก็ไม่ได้สนิทสนมกันมาก ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันสองคน ไม่เคยนั่งใกล้กัน พูดคุยกันแค่เท่าที่จำเป็นเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องงานที่ได้รับมอบหมายจากอาจารย์...

นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นและเป็นสิ่งที่เพื่อนทุกคนรู้ ไม่มีใครรู้ว่าแท้ที่จริงแล้วพิมพ์พลอยกับคิณณ์ณภัทรตกลงเป็นเฟรนด์วิทเบเนฟิตกันตั้งแต่ก่อนขึ้นปีสี่

สถานะเพื่อนอนของพิมพ์พลอยกับคิณณ์ณภัทรเริ่มจากการที่พิมพ์พลอยไปทำงานพาร์ทไทม์เป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งเพื่อหาเงินจ่ายเทอมและค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน

ซึ่งเธอก็ทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟเพื่อหาเงินเรียนเองมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว แต่เพราะร้านเหล้าร้านเดิมที่พิมพ์พลอยทำงานอยู่ถูกสั่งปิดกระทันหันเพราะขายดีเกินหน้าเกินตาอีกร้านที่มีพวกมาเฟียเจ้าถิ่นหนุนหลัง เมื่อร้านเดิมถูกสั่งปิดเธอก็เลยต้องไปสมัครงานที่ร้านใหม่

พิมพ์พลอยรู้ดีว่าเธอเป็นคนรูปร่างหน้าตาดีคนหนึ่ง และเธอก็รู้ด้วยว่ามีลูกค้าหลายคนจ้องจะเคลมเธอ หนึ่งในนั้นก็คือหุ้นส่วนของร้านที่เป็นอดีตรุ่นพี่ที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับเธอ รุ่นพี่คนนั้นบังคับให้เด็กเสิร์ฟในร้านที่เป็นคู่ขาของตัวเองหลอกเธอไปที่ลานจอดรถเพื่อหวังจะข่มขืน พิมพ์พลอยเกือบจะเสียตัวให้กับรุ่นพี่เหี้ยคนนั้นแล้วแต่เธอยังโชคดีที่คิณณ์ณภัทรผ่านมาเห็นและช่วยเธอเอาไว้ได้ทันเวลา

ความเสียใจความผิดหวังความเหนื่อยล้าความรู้สึกท้อและความน้อยใจในโชคซะตาสาระพัดสาระพันความรู้สึกที่ประเดประดังเข้ามาทำให้พิมพ์พลอยร้องไห้ออกมาอย่างหนัก พร่ำพรูความรู้สึกมากมายที่อัดอั้นอยู่ภายในใจออกมาให้คิณณ์ณภัทรรู้โดยไม่หลงเหลือความอาย พิมพ์พลอยนั่งร้องไห้อยู่บนรถหรูของคิณณ์ณภัทรนานเกือบชั่วโมงจึงได้เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าของรถที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ฝั่งคนขับ

ไม่มีคำพูดปลอบโยนจากคิณณ์ณภัทร สิ่งที่เขาทำคือการนั่งสูบบุหรี่เงียบๆมองออกไปนอกรถด้วยสายตาว่างเปล่า แต่เธอกับรู้สึกอบอุ่นไม่ได้รู้สึกโดดเดี่ยวเดียวดายเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ที่เวลามีเรื่องเศร้าแล้วเธอทำได้แค่เพียงนั่งกอดตัวเองร้องไห้อยู่ในห้อง

อย่างน้อยๆครั้งนี้ก็มีเพื่อนมีคนรับฟังในสิ่งที่เธอระบาย

หลังจากนั้นไม่นานคิณณ์ณภัทรก็ขับรถมาส่งเธอที่หอพัก แต่ก่อนที่พิมพ์พลอยจะก้าวขาลงจากรถเจ้าของรถที่นั่งเงียบมาตลอดทางก็ได้ยื่นเงินจำนวนหนึ่งมาให้เธอ พร้อมกับคำพูดที่ทำให้เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

‘เธอกำลังหาเงินจ่ายค่าเทอมอยู่ไม่ใช่เหรอ รับไปสิ’

พิมพ์พลอยมองเงินจำนวนนั้นอย่างลังเล ทว่าสุดท้ายก็เลือกที่จะยื่นมือไปรับเงินจำนวนนั้นมาถือไว้ด้วยมืออันสั่นเทา มองเงินที่เพิ่งรับมาด้วยสายตาสั่นไหว เธอไม่อยากรับเงินก้อนนี้จากเขา แต่เธอไม่มีทางเลือก เธอจำเป็นต้องใช้มันอย่างที่เขาบอก

‘ขอบคุณคิณณ์มากนะ พริ้งจะพยายามหาเงินมาคืนคิณณ์ให้เร็วที่สุด’

‘ไม่ต้องคืน เงินแค่นี้ไม่ได้มากสำหรับฉัน’

ถึงคิณณ์ณภัทรจะพูดแบบนั้นแต่พิมพ์พลอยก็ไม่คิดที่จะเอาเงินเขามาฟรีๆ แม้ว่าคิณณ์ณภัทรจะไม่อยากได้เงินคืนแต่เธอก็ตั้งใจที่จะคืนเงินก้อนนั้นให้กับเขา

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นความรู้สึกที่พิมพ์พลอยมีต่อคิณณ์ณภัทรก็เริ่มเปลี่ยนไป เธอรู้ดีว่าคิณณ์ณภัทรเป็นผู้ชายที่หล่อมาก รวยมาก เขาคือตัวท็อปของมหาวิทยาลัย รอบตัวเขามีผู้หญิงสวยรายล้อมมากมาย จากตอนแรกที่พิมพ์พลอยมองเขาด้วยสายตาชื่นชมในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง เธอก็เริ่มมองเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจากเดิม แอบมองเขาด้วยสายตารักใคร่โดยพยายามไม่ให้คิณณ์ณภัทรรู้ตัว คอยมองว่าเขาทำอะไรอยู่ที่ไหน

แม้ว่าสายตาที่คิณณ์ณภัทรมองกลับมาที่เธอทุกครั้งจะยังคงว่างเปล่าเฉยชาไร้ความรู้สึกเหมือนเดิมเช่นเดียวกับวันแรกที่เธอได้สบตาเขา แต่เธอก็ไม่เคยน้อยใจ เธอมีความสุขที่ได้แอบมองเขาด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักความชื่นชม

เธอรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับคิณณ์ณภัทร

รู้ว่าคิณณ์ณภัทรทำอะไรอยู่ตรงไหน รู้ว่าเขาชอบหรือไม่ชอบอะไร และก็รู้ด้วยว่ารอบตัวเขามีผู้หญิงรายล้อมมากมายแค่ไหน เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจทุกครั้งที่เห็นว่าข้างกายเขามีผู้หญิงคนอื่น แต่เธอก็ยังอยากที่จะแอบมองเขาอยู่ในมุมของเธอ

แม้ว่ามันจะทำให้เธอเจ็บ แต่เธอก็มีความสุขที่ได้มองเขา

ความสัมพันธ์ของพิมพ์พลอยกับคิณณ์ณภัทรได้เปลี่ยนจากเพื่อนธรรมดาเป็นเพื่อนที่สามารถนอนด้วยกันได้ในค่ำคืนวันหนึ่งที่เพื่อนๆนัดทำงานกลุ่มกันที่คอนโดหรูของคิณณ์ณภัทร พิมพ์พลอยมีหน้าที่รวบรวมไฟล์งานของเพื่อนทุกคนให้อยู่ในไฟล์เดียวกันเธอจึงเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากคอนโดของคิณณ์ณภัทร แต่ก่อนที่เธอจะเดินออกจากคอนโดหรูของคิณณ์ณภัทรฝนที่ไม่มีวี่แววว่าจะตกก็ตกลงมาห่าใหญ่แบบไม่ลืมหูลืมตาราวกับฟ้ารั่วทำให้เธอกลับห้องไม่ได้

คืนนั้นพิมพ์พลอยก็เลยต้องนอนที่คอนโดของคิณณ์ณภัทร

แน่อนว่ามันไม่ใช่การนอนธรรมดา

เพราะเธอกับคิณณ์ณภัทรต่างก็นอนเปลือยกายกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างดุเด็ดเผ็ดมันอยู่บนเตียงนอนขนาดคิงไซซ์ของเขาจนถึงเช้า

จะโทษว่าเป็นเพราะบรรยากาศพาไปก็ไม่ได้ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่พิมพ์พลอยมีใจให้คิณณ์ณภัทรเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็เลยยอมนอนกับเขาง่ายๆ ทั้งที่คิณณ์ณภัทรพูดชัดเจนว่าเรื่องระหว่างเราไม่มีความรู้สึกเข้ามาเกี่ยวข้องเป็นแค่ความต้องการทางร่างกายเท่านั้น แต่เธอก็ยอม ยอมเพราะเธอรักเขา

เพราะรักคำเดียว

ที่ทำให้พิมพ์พลอยยอมคิณณ์ณภัทรได้มากมายขนาดนี้

ไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อนสมัยที่ยังเป็นนักศึกษาหรือตลอดระยะเวลาสองปีที่ห่างกันพิมพ์พลอยก็ไม่เคยหยุดรักคิณณ์ณภัทรได้เลย ยังคงรักมั่นแค่ผู้ชายคนนี้คนเดียวทั้งที่มีผู้ชายดีๆเข้ามาจีบเธอหลายคนแต่เธอก็ไม่เคยมองใคร สายตาของเธอยังคงมีแต่ภาพของคิณณ์ณภัทรชัดเจน หัวใจเธอยังคงมีแค่เขา คอยติดตามข่าวคราวของคิณณ์ณภัทรตลอดทั้งที่คิณณ์ณภัทรไม่เคยรับรู้ ไม่เคยเห็นคุณค่าในความรักที่พิมพ์พลอยมีให้

แต่พิมพ์พลอยก็ยังคงรักมั่นแค่ผู้ชายคนนี้...

หญิงสาวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ให้กับภาพความทรงจำมากมาย และความรู้สึกบางอย่างที่พุ่งชนหัวใจดวงน้อยของเธอ

เห้อ!...

หลังจากถูกคิณณ์ณภัทรจับตอกก็จำเรื่องราวทุกอย่างขึ้นมาได้เชียวนะ ราวกับว่าน้องชายของคิณณ์ณภัทรคือกุญแจวิเศษไขความทรงจำยังไงยังงั้น แต่จะบอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ได้อีก เพราะความทรงจำของพิมพ์พลอยไหลวนเข้ามาในหัวเธอหลังจากที่ถูกคิณณ์ณภัทรตอกด้วยท่อนลำใหญ่ยาวจนน้ำแตกไปหลายน้ำจริงๆ

ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปทั่วห้องนอนหรูอีกครั้ง คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปมก่อนจะค่อยๆคลายออกพร้อมกับยิ้มกว้างให้กับความทรงจำที่ผุดขึ้นมาในหัว

ตอนที่อ่านนิยายเรื่องนี้เธอจำได้ว่ามีพารากราฟหนึ่งที่ผู้แต่งได้เขียนบรรยายความรู้สึกของคิณณ์ณภัทรเอาไว้ว่า...

คิณณ์ณภัทรเกิดมามีพร้อมทุกอย่าง ทั้งอำนาจ เงินตราและรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาราวกับพระเจ้าปั้นแต่ง ทว่าสิ่งหนึ่งที่ตัวร้ายคนนี้ไม่มีและโหยหามาตลอดก็คือความรักและความจริงใจจากใครสักคนที่รักเขาจากหัวใจจริงๆไม่ใช่รักเพราะเขาคือคิณณ์ณภัทร บริภัทรเทวาพิมุขทายาทสายตรงเพียงคนเดียวของ Thewa Group

ที่ตัวร้ายคนนี้หลงรักนางเอกหัวปักหัวป่ำก็เพราะความน่ารักแสนดีและความเอาใจใส่ที่จริงใจที่นางเอกมีให้

ถ้าไล่ดูจากไทม์ไลน์แล้วคิณณ์ณภัทรน่าจะยังไม่ได้เจอกับบุษราคัม นั่นก็หมายความว่าคิณณ์ณภัทรยังไม่รู้จักคำว่ารักที่แท้จริง แล้วทำไมเธอไม่ชิงลงมือก่อนที่เขาจะเจอบุษราคัม ช่วงชิงเอาความรักที่เขาจะต้องมอบให้บุษราคัมมาเป็นของเธอเอง

เธอเคยตัดสินใจพลาดมาแล้วครั้งหนึ่งที่ไม่ยอมผ่าตัดตั้งแต่แรกที่รู้ตัวว่าป่วย มาตัดสินใจได้ก็ตอนที่สายไปแล้ว เธอจะไม่ยอมตัดสินใจพลาดเป็นครั้งที่สองอย่างแน่นอน

เธอที่อยู่อีกโลกยังสามารถทะลุมิติเข้ามาอยู่ในโลกนิยายแห่งนี้ได้แล้วทำไมตัวร้ายอย่างคิณณ์ณภัทรจะเปลี่ยนใจจากนางเอกมาชอบตัวประกอบอย่างเธอไม่ได้

นางเอกแล้วยังไง เด็กกว่าแล้วยังไง สวยกว่าแล้วยังไง แซ่บได้ครึ่งหนึ่งของเธอหรือเปล่าเหอะ

วัวเคยค้าม้าเคยขี่ เรื่องแบบนี้ถ้าไม่สู้จะรู้ได้ยังไงว่าเราจะไม่ชนะ

แต่ถ้าสู้แล้ว พยายามเต็มที่แล้ว แต่คิณณ์ณภัทรยังไม่สนใจไม่คิดจริงจังด้วยยังเห็นเธอเป็นแค่เพื่อนนอน เป็นเพียงดอกไม้ริมทางไร้ค่า เมื่อถึงตอนนั้นก็ค่อยถอยออกมาอยู่ในจุดที่ตัวเองเจ็บน้อยที่สุด

ก็ยังไม่สาย