พบเจอ
2373 Words
เธอกำลังเตรียมตัวจะเข้านอน แต่ทันใดนั้นเอง เสียงแจ้งเตือนจากแอปไลน์ก็ดังขึ้น ทำให้เธอหยุดชะงัก
: น้องนิวพอมีเวลาคุยกับพี่ไหม?
: พี่ธานมีอะไรหรือเปล่าคะ
: สะดวกโทรคุยไหมครับ
: ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ
: ครับ
เธอมองไปที่เตียงของเพื่อนที่ยังหลับสนิท แล้วค่อยๆ เดินออกจากห้องอย่างระมัดระวัง เพราะไม่อยากรบกวนใคร
: ว่าไงคะ ตอนนี้นิวออกมาข้างนอกแล้ว
: งั้นพี่โทรไปเลยนะ
: ค่ะ
เมื่อสายโทรเข้าดังขึ้น เธอกดรับทันที
"พี่ธานมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"พี่อยากถามว่า เพื่อนของน้องที่เพิ่งคลอดลูก เขาเป็นใครครับ"
"พี่ธานอยากรู้ไปทำไมคะ"
"เอาเป็นว่านิวบอกพี่ก่อน เดี๋ยวพี่จะบอกเหตุผลว่าทำไม"
ใจของเธอเต้นแรงขึ้นทันที ความสงสัยที่สะสมมานานพุ่งขึ้นมา ผู้ชายที่เธอเพิ่งเจอวันนี้ จะใช่คนเดียวกับผู้ชายที่หลอกเพื่อนเธอหรือเปล่า?
เธอจึงเล่ารายละเอียดทุกอย่างให้ชายหนุ่มฟัง ครอบคลุมทุกเรื่องที่คิดว่าเขาคงจำเพื่อนได้ และทันทีที่ชายหนุ่มได้ฟัง เขาก็รู้สึกจุกอกทันทีในสิ่งที่สงสัยมานาน
"ทีนี้พี่ธานบอกนิวได้หรือยังคะ"
"นิวสัญญากับพี่ก่อนว่าถ้าบอกไปแล้ว นิวจะไม่โกรธ"
น้ำเสียงของชายหนุ่มสั้นแต่หนักแน่น ทำให้เธอมั่นใจเต็มร้อยแล้วว่า ใช่…เขาคือคนนั้นจริงๆ
"นิวยังไม่สัญญาค่ะ เพราะนิวไม่รู้ว่ามันใช่เรื่องร้ายแรงไหม"
"คือพี่จะบอกว่า พี่นี่แหละที่เป็นคนทำเพื่อนนิวท้อง"
เธอหลับตาลงเล็กน้อย ราวกับเตรียมใจไว้แล้ว จึงไม่แสดงอาการตกใจ
"แล้วยังไงคะ นิวไม่เข้าใจ"
"นิวไม่โกรธพี่ใช่ไหม"
"นิวมีสิทธิ์อะไรไปโกรธคะ เพราะมันไม่ใช่เรื่องของนิวอยู่แล้ว"
"งั้นนิวช่วยอะไรพี่หน่อยได้ไหม"
"เรื่องนี้นิวไม่ขอยุ่งนะคะ เพราะไม่อยากมีปัญหากับเพื่อน"
ชายหนุ่มเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแต่จริงใจ
"พี่ยอมรับนะว่าพี่มันเลว ที่ทำไม่ดีกับเพื่อนนิวเอาไว้ แต่ตอนนี้พี่รู้สึกผิดจริงๆ ที่ผ่านมา พี่ก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ พยายามติดต่อมิ้งอีกครั้งเพื่อเจรจาเรื่องลูก ตอนนั้นพี่ตัดสินใจไปแบบไม่ทันตั้งตัว และแทนที่ควรใช้เวลาคิด พี่กลับตัดสินใจไปแล้ว"
"แล้วยังไงคะ ในเมื่อเรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว อีกอย่างมิ้งเองก็ไม่ได้ต้องการความรับผิดชอบอะไรอีก"
"งั้นพี่ขอไปคุยกับมิ้งเองได้ไหม"
"พี่ธานต้องการอะไรอีกคะ ในเมื่อพี่เองก็มีแฟนอยู่แล้ว การที่พี่ธานจะมาเจอมิ้งอีก นิวว่ามันเป็นการทำร้ายจิตใจมิ้งอีกครั้ง"
ชายหนุ่มถอนหายใจหนักหน่วง
"ตอนนี้พี่พร้อมที่จะสละทุกอย่างเพื่อแก้ไขความผิดพลาดทั้งหมด"
"แล้วถ้าตอนนี้พี่ธานยังติดต่อมิ้งไม่ได้ พี่ก็ยังคงใช้ชีวิตปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือ แล้วถ้าวันนี้นิวไม่รู้ความจริง นิวก็คงถูกพี่หลอกอีกคนใช่ไหมคะ"
"มันไม่ใช่แบบนั้นนะ คือพี่กับเพลงเราคบกันมานานแล้ว ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้ ถ้าเพลงรู้ว่าพี่ทำผู้หญิงคนอื่นท้อง พ่อแม่พี่ก็ต้องรู้เรื่อง และคงไม่ยอมรับมิ้งแน่ๆ"
"พี่มีแฟนอยู่แล้วแต่ก็ยังไปยุ่งกับมิ้งนี่นะ"
"อันนี้พี่ยอมว่าพี่ผิดเอง พี่กำลังจะแก้ไขอยู่ไง"
"แล้วตอนนี้พี่จะเอายังไงคะกับเรื่องนี้"
"พี่จะขอเลิกกับเพลง เพราะตอนนี้พี่รู้ใจตัวเองว่าจริงๆ พี่ไม่ได้รักเขาแล้ว"
"หมายความว่าพี่รักมิ้งใช่ไหม"
"พี่เองก็ยังไม่กล้ายืนยันว่าพี่รักเขาไหม แต่พี่อยากทำหน้าที่พ่อ อยากดูแลมิ้งกับลูก"
"แล้วพ่อแม่พี่ธานเขาจะว่ายังไงคะ"
"คือแม่พี่อยากให้พี่รีบแต่งงานกับเพลง แต่พี่ปฏิเสธตลอด แล้วถ้าพี่บอกเลิกเพลง แม่คงไม่ยอม แต่พี่จะพยายามอธิบายให้ท่านเข้าใจ และยอมรับมิ้งกับลูก"
"แล้วทำไมไม่ทำแบบนี้ตั้งแต่ตอนแรก มาแก้ไขอะไรตอนนี้คงไม่ทันแล้วค่ะ"
"คือนิวเข้าใจไหมว่า ตอนนั้นพี่ยังไม่พร้อมจริงๆ"
"แล้วตอนนี้คือพร้อมแล้วหรอคะ"
"ใช่ พี่พร้อมแล้ว ขอแค่ไปเจอมิ้งกับลูก และเชื่อว่ามิ้งจะเข้าใจเอง"
"เอาเป็นว่าพรุ่งนี้นิวจะลองคุยให้นะ เพราะถ้าให้พี่มาโดยไม่บอกเขาก่อน กลัวมิ้งจะโกรธ"
"ได้ๆ พี่รอฟังข่าวดีจากนิวนะ"
"งั้นนิวขอตัวกลับไปดูมิ้งกับลูกก่อนนะคะ"
"เดี๋ยวๆ"
"มีอะไรอีกคะ"
"ลูกของพี่ชื่ออะไร"
"ชื่อน้องธามค่ะ ชื่อจริงภิภัทร"
"ชื่อคล้ายๆพี่เลย"
"แม่เขาตั้งให้อ่ะ"
"พี่อยากเห็นหน้าลูกแล้วอ่ะ นิวถ่ายส่งมาให้พี่ดูหน่อยได้ไหม"
"เดี๋ยวจะส่งไปให้ดูนะคะ"
"ขอบใจมากนะนิว"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นิวเห็นแก่ลูกมิ้ง ถ้าได้เรื่องยังไงพรุ่งนี้นิวจะบอกนะ"
"เคๆ พี่ไม่รบกวนแล้ว"
"ค่ะ"
เช้าวันรุ่งขึ้น หญิงสาวยุ่งอยู่กับการให้นมลูกชายตัวน้อย ในขณะเดียวกัน เพื่อนสนิทของเธอก็เริ่มพูดถึงประเด็นพ่อของลูกอีกครั้ง
"มิ้ง คือฉันมีอะไรจะบอกแก คือเมื่อวานฉันได้เจอกับผู้ชายคนนั้นด้วย"
"ใคร?"
"ก็พ่อของน้องธามไง คุณภิธาน"
"นี่แกไปรู้จักกับเขาได้ยังไง แล้วฉันเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าพูดถึงเขาอีก"
"เอาเป็นว่า เรื่องมันยาวอ่ะนะ ฉันค่อยเล่าให้ฟังทีหลัง คือเขาขอเจอแกกับลูกอ่ะ"
"ไม่มีทาง แกก็รู้ดีว่าฉันไม่อยากเจอหน้าเขาอีก"
"แกฟังฉันก่อนสิ เขาบอกกับฉันว่า เขาพร้อมจะดูแลแกกับลูกแล้ว"
"แล้วไง ตอนนี้ฉันดูแลตัวเองกับลูกได้"
"ฉันว่าแกลองเปิดโอกาสให้เขาอีกสักครั้งไหม ฉันว่าเขาก็มีเหตุผลของเขาแหละ"
"เหตุของคนเจ้าชู้เห็นแก่ตัวแบบนั้นหรอ"
"แต่ของแบบนี้มันปรับเปลี่ยนกันได้นะ"
"อย่าได้หวังเลย"
"ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไง นี่เขาบอกกับฉันนะว่า จริงๆ แล้วเขาไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น"
"ถ้าไม่รักแล้วจะคบทำไม จะเลือกเขาทำไม"
"เขามีเหตุผลของเขาแหละ"
"จะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง ฉันไม่มีทางยอมให้เขาเจอหน้าลูกเด็ดขาด และถ้ายังพูดไม่รู้เรื่อง ฉันจะพาลูกไปอยู่ที่อื่น ฉันรับรองได้เลยว่าเขาไม่มีทางหาฉันกับลูกเจอ แล้วแกก็เลิกติดต่อกับเขาสะ ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกับฉันอยู่"
"ก็ได้ๆ"
"แล้วแกรีบบอกเขาเลยนะ"
"อืม.."
: พี่ธาน
: ว่าไงนิว มิ้งเขาว่าไงบ้าง
: คือนิวก็พยายามพูดให้แล้วนะ แต่เขาไม่ยอม แล้วมิ้งให้นิวบอกพี่ธานว่า อย่ามายุ่งกับเขาและลูกอีก ถ้าพูดไม่รู้เรื่อง เขาจะพาลูกหนีไปที่อื่น ที่พี่ธานไม่สามารถหาเขาเจอ
: งั้นไม่เป็นไร พี่เข้าใจ แล้วเรายังคุยกันเหมือนเดิมได้ไหม
: คุยกันแบบไหนหรอคะ
: ก็แบบเป็นพี่เป็นน้องไง แล้วถ้ามีโอกาสพี่ขอเลี้ยงข้าวเราสักมื้อได้ไหม
ชายหนุ่มไม่รู้จะทำยังไงเพื่อที่จะได้เจอหน้าลูก มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่สามารถช่วยเขาได้ ชายหนุ่มจึงใช้วิธีเข้าหาเธอ เพราะไม่เช่นนั้นแล้วก็ไม่มีทางได้เจอลูกแน่นอน ส่วนเธอก็ครุ่นคิดก่อนที่จะตัดสินใจ ใจหนึ่งเห็นใจเพื่อน ส่วนอีกใจก็เห็นใจชายหนุ่ม
: ก็ได้ค่ะ แต่เรื่องของเราต้องเป็นความลับนะคะ เพราะมิ้งสั่งห้ามไม่ให้ยุ่งกับพี่อีก
: ขนาดนั้นเลยหรอ
: ใช่ค่ะ แล้วอย่าส่งข้อความหรือโทรมาเด็ดขาด ถ้านิวสะดวกนิวจะติดต่อไปเอง เข้าใจไหมคะ
: พี่เข้าใจ
: โอเคค่ะ งั้นนิวขอตัวก่อนนะคะ มิ้งรออยู่
: ครับ
"ฉันเคลียร์ให้แล้วนะ แก" เพื่อนพูดด้วยรอยยิ้ม
"ก็…ดีที่พูดรู้เรื่อง แล้วแกกับเขาไม่ได้ติดกันแล้วใช่ไหม"
"ฉันบล็อกเขาเรียบร้อย เขาไม่มีทางติดต่อฉันได้อีก"
"ขอบใจมากเลยนะ ที่เข้าใจฉัน"
"ฉันเข้าใจดีว่าแกคงเจ็บมากถึงได้ตัดสินใจแบบนี้"
"แกเองก็ระวังตัวด้วยนะ ผู้ชายสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้ แกจะรักใครชอบใครต้องดูดีๆ ก่อน ไม่งั้นจะเป็นแบบฉันนี่"
"รับทราบค่ะ คุณเพื่อน"
"แกไม่หิวหรอ จะไปหาอะไรกินก่อนก็ได้นะ ฉันอยู่กับลูกสองคนได้"
"งั้นฉันขอตัวลงไปหาอะไรกินก่อนนะ"
"ตามสบายเลย"
หลังจากหมออนุญาตให้เธอกลับ เธอพาลูกชายตัวน้อยกลับไปยังห้องเช่า ชั้นล่างเป็นร้านยำที่เธอเป็นเจ้าของ เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว เธอก็อยู่กับลูกแค่สองคน ส่วนเพื่อนสนิทก็กลับไปเรียนตามปกติ
: พี่ธาน
: นิวสะดวกแล้วใช่ไหม
: ค่ะ
: งั้นพี่ขอนัดเราไปกินข้าวได้ไหม
: ที่ไหนคะ
: นิวชอบกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า
: อาหารเกาหลีไหมคะ
: ได้สิ จะให้พี่ไปรับไหม แล้วนิวอยู่ไหนตอนนี้
: อยู่ในมอค่ะ กำลังจะออกไปหาอะไรกินกับเพื่อนๆ
: งั้นให้พี่ไปรับนะ กินเสร็จเดี๋ยวพี่ไปส่ง
: ได้ค่ะ
: เดี๋ยวยังไงถ้าพี่ไปถึงจะทักหาอีกทีนะ
: ค่ะ
"พวกแก วันนี้ฉันจะออกไปหาไรกินข้างนอกนะ"
"ไปด้วยคนสิ"
"คือฉันไม่ได้ไปคนเดียว จะมีคนมารับ"
"คนเดิมหรือคนใหม่"
"จะบ้าหรอ คนนี้แค่พี่น้อง"
"พี่น้องทุกคนแหละแกอ่ะ พี่น้องท้องชนกัน 555"
"คนนี้ไม่มีอะไรจริงๆ"
"สาธุ จะคอยดูละกัน"
"เพื่อนบ้า เลิกแซวได้แล้ว"
"หน้าแดงทำไมอ่ะ แซวนิดหน่อยเอง"
"หน้าฉันแดงหรอ?"
"ก็ส่องกระจกดูสิ"
"ไม่เอาอ่ะ ฉันไปละนะ พี่เขามาถึงละ"
"ให้เขามารับถึงนี่เลยสิ อยากเห็นหน้าอ่ะ"
"อะไรของพวกแกเนี่ย ไปหาอะไรกินกันได้แล้ว ไปๆๆ"
"ไปก็ได้"
: พี่ถึงทางเข้าแล้วนะ อยู่ตรงไหนเอ่ย
: รอตรงนั้นแหละค่ะ เดี๋ยวนิวไปหาเอง
: รถคันไหนคะ
ชายหนุ่มเปิดกระจกรถ
"ขึ้นมาเลย"
"ค่ะ"
"นี่รถพี่ธานหรอคะ"
"ใช่รถพี่เอง"
"โห ไม่คิดเลยนะคะว่าพี่ธานจะใช้รถหรูขนาดนี้"
"ที่บ้านมีอีกสองคัน"
"พี่ธานทำงานอะไรคะถึงมีรถหรูแบบนี้"
"ครอบครัวพี่ทำธุรกิจเกี่ยวกับร้านอาหาร แล้วขายพวกเฟอร์นิเจอร์อะไรประมาณนี้"
"ถึงว่า.."
"แล้วที่บ้านของนิวทำงานเกี่ยวกับอะไร"
"ดูแลเกี่ยวกับหอพัก ห้องเช่า ห้องแถว รวมไปถึงปล่อยเช่าร้าน"
"ก็เยอะเหมือนกันนะเนี่ย"
"มันเป็นธุรกิจเล็กๆค่ะ ไม่ได้ใหญ่โต"
"แล้วมิ้งกับลูกพักอยู่ที่ไหน"
"คือนิวไม่ขอตอบนะคะ เพราะไม่อยากมีปัญหาทีหลัง"
"พี่หมายถึง อยู่ห้องเช่า หรืออยู่ที่ไหน"
"อยู่ห้องเช่าค่ะ เป็นห้องเช่าที่พี่ชายนิวเป็นคนดูแล"
เธอเล่ารายละเอียดทุกอย่าง ตั้งแต่ที่เพื่อนท้องใหม่จนถึงปัจจุบัน ชายหนุ่มฟังด้วยสีหน้ารู้สึกผิดและตระหนักถึงความลำบากที่เธอและลูกต้องเผชิญ
"พี่ไม่เคยคิดเลยว่าจะให้มิ้งกับลูกต้องมาลำบากขนาดนี้"
"แต่ว่าตอนนี้มิ้งก็ไม่ลำบากแล้วนะ"
"แต่ถึงยังไง พี่ก็รู้สึกผิดอยู่ดี"
"ไม่ต้องคิดมากหรอก เดี๋ยวสักวันมิ้งคงให้อภัยพี่ธานแหละ"
"พี่ทำกับเขาไว้ขนาดนั้น นิวคิดว่าเขาจะให้อภัยพี่อีกหรอ"
"มิ้งบอกว่าไม่ได้โกรธอะไรพี่เลย ขอแค่ไม่อยากให้พี่ไปยุ่งกับลูกเขา"
"แล้วมันต่างกันตรงไหนอ่ะ จะโกรธไม่โกรธ พี่ก็ไม่มีโอกาสได้เจอลูกอยู่ดี"
"นิวเข้าใจ เรื่องพวกนี้ต้องใช้เวลาหน่อย เอาเป็นว่านิวจะพยายามให้พี่ธานได้เจอกับลูก โอเคไหม"
"แล้วพี่ต้องทำยังไงถึงจะได้เจอลูก"
"มิ้งมีแผนจะขยายร้าน นิวคิดว่าถึงวันนั้นมิ้งคงไม่มีเวลาดูแลลูก ถ้ามิ้งจ้างพี่เลี้ยง นิวจะพาน้องธามออกมาข้างนอก"
"แล้วถ้ามิ้งรู้จะไม่โกรธกว่าเดิมหรอ"
"เอาเป็นว่ามิ้งไม่มีทางรู้เรื่องนี้แน่นอน"
"แล้วถ้าเกิดพี่จะชวนนิวออกมากินข้าวข้างนอกแบบนี้บ่อยๆ นิวจะว่าไรไหม"
"ถ้าเป็นช่วงที่มิ้งกลับมาเรียน คงออกมาไม่ได้ เอาเป็นว่าถ้ามีอะไรที่เกี่ยวกับมิ้งและลูก นิวจะส่งข่าวไปให้ละกันนะ"
"ขอบใจมากเลยนะนิว"
"ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องแค่นี้เอง นิวเต็มใจช่วย"
หลังจากกินข้าวเสร็จ ชายหนุ่มก็พาเธอกลับมหาวิทยาลัย
"นิวขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ"
"เดี๋ยวก่อน คือพี่ขอให้นิวช่วยเอาของพวกนี้ฝากให้น้องธามได้ไหม"
"แล้วจะให้บอกมิ้งว่ายังไงคะ"
"ก็…บอกว่าเป็นของนิว หรือไม่ก็ของคนอื่น ไม่ต้องบอกว่าเป็นของพี่ก็ได้"
"ค่ะ เดี๋ยวนิวจะเอาไปให้นะคะ"
"ครับ พี่ไปก่อนนะ"
"ค่ะ"
- Writer
