ตอนที่ 7 ก็ดีแล้ว…

1189 Words

“ตื่นจ้า ตื่น!!!” เหม่เหมดึงผ้าห่มที่คลุมตัวอิงออกเพื่อปลุกตามประสาของเธอ อิงลืมตาขึ้นมาก็เห็นพี่สาวคนสวยในชุดฝึกงานยืนเท้าสะเอวหน้าบอกบุญไม่รับ “กี่โมงแล้ว” “หกโมงเจ้าค่ะ” “หกโมงเย็น!!!! พระเจ้าช่วยที่อิงนอนยาวเลยเหรอเนี่ย” “ก็ใช่ไง ไปทำอะไรมา อย่างกับไม่ได้นอนมาทั้งคืน!!!” “….ก็น็อคไง” อิงตอบขณะเอาตัวออกมาจากเตียง “อิงก็เหลือจะเชื่อที่เหม่ไม่เป็นอะไรเลย” “ไม่เป็น? ฮัลโหล อิงเห็นตาเหม่ไหม แดงอย่างกะตาผี” “ก็ใครใช้ให้ปาร์ตี้ดึกเอง แต่ก็นับถือใจเลยนะที่ฟื้น เมื่อคืนโคตรหนัก” “จะไม่ฟื้นได้ไง วันนี้มีขึ้นฝึก ขืนไม่ไปได้ตายแน่” “แล้วนี่กินไรมายัง” “ก็นี่ไง เรียนก็ว่าหนักแล้วยังต้องหาข้าวหาปลามาให้น้องอีก” “อือ ขอบคุณค่ะพี่สาวที่แสนดี” อิงเข้าไปกอดเหม่เหมอย่างเอาใจ “แล้วเสาร์อาทิตย์นี้อิงจะกลับบ้านไหม” “น่าจะไม่นะ เหม่ล่ะ” “ไม่กลับ เสาร์อาทิตย์นี้มีงาน” “งาน? อย่าบอกนะว่าจะปาร์ตี้อีก เหม่เพลาๆ ลงบ้างนะเรื่องพวกนี้ ตัวก็รู้ว่าแอลกอฮอล์มันทำลายสมอง” “รู้แล้วน่า ละพูดเหมือนตัวเองไม่ดื่ม” “ฮ่าๆๆๆ ก็ว่าอิงเองด้วยนี่แหละ ว่าแต่ไหนล่ะข้าว มากินกันอิงหิวจะแย่” อิงกับเหม่เหมเดินออกมาจากห้องนอนก่อนที่อิงจะเอาถุงอาหารไปจัดใส่จานมาเสิร์ฟพี่สาวสุดที่รัก หญิงสาวพยายามบ่ายเบี่ยงไม่พูดถึงเรื่องเมื่อคืนเพราะไม่อยากให้เหม่เหมสงสัยว่าอิงหายไปไหนมาแถมยังหายไปพร้อมกับเพื่อนของเธอ อิงนั่งดูหนังกับเหม่เหมสักพักก่อนจะขอตัวกลับคอนโด เธอออกมาจากห้องแล้วเดินไปยืนรอลิฟต์ในตำแหน่งเดียวกับที่ยืนรอผู้ชายคนเมื่อคืน คนที่เดินตามออกมาจูบเธออย่างดูดดื่ม สัมผัส และรสจูบของเขายังคงตราตรึงใจเธออยู่… แล้วเสียงลิฟต์ก็ดังขึ้น อิงเดินเข้าไปในลิฟต์ก่อนจะกดลิฟต์ไปที่ชั้นหนึ่ง เมื่อคืนทั้งสองจูบกันตั้งแต่หน้าลิฟต์ ในลิฟต์ไปจนถึงที่ห้องของเขา ให้ตายเถอะ...เธอยังจำตอนที่เขาจับเธอกดชิดผนังลิฟต์ได้อยู่เลย แล้วเสียงลิฟต์ก็ดังขึ้นเตือนว่าถึงชั้นหนึ่งแล้ว อิงขยับตัวเตรียมเดินออกจากลิฟต์ เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกเธอก็เห็นว่ามีคนยืนรออยู่ก่อนแล้ว อิงสบตากับผู้ชายคนนั้น คนที่กำลังยืนรอลิฟต์ ผู้ชายคนที่เธอมีอะไรกับเขาเมื่อคืน เขายืนอยู่กับผู้หญิงหน้าตาสะสวยในชุดนักศึกษา ผู้หญิงคนนั้นจูงมือเขาเดินเข้ามาในลิฟต์ อิงที่เห็นแบบก็เดินสวนออกไปทันที ตอนที่เดินสวนกันอิงได้กลิ่นน้ำหอมของเขาที่เธอคุ้นเคย… “วันนี้เพิร์ธจะกินอะไร” อิงได้ยินผู้หญิงสวยๆ คนนั้นถามเพิร์ธก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดไป “เฮ้ออออ!!!” น่าอายชะมัด คงมีแต่เธอคนเดียวสินะที่เพ้อหาคนที่นอนด้วยกันแค่คืนเดียว ผู้ชายคนนั้น…คงมีผู้หญิงหลายคนที่อยากทำเรื่องอย่างว่ากับเขา เธอเองก็คงเป็นเหมือนผู้หญิงหลายคนที่หลงเสน่ห์เขาเข้าให้ “อิง! พอได้แล้ว แกเป็นบ้าอะไรเนี่ย” อิงกลับมาถึงคอนโดของตนเอง เธอรู้สึกหมดเรี่ยวแรง ไม่ใช่เพราะเมื่อคืนน้อยแต่เป็นหนุ่มหล่อคนนั้น วันนี้เขาใส่ชุดฝึกงานแม้จะดูต่างออกไปจากเมื่อคืนแต่ความหล่อของเขาแทบไม่ต่าง ยิ่งได้เห็นชัดๆ ยิ่งหล่อ เนียน ขาว ออร่า “เฮ้ออออออ!!!” อิงทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเซ็งๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่องเขาอีกครั้ง นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเพราะอิงจะเลิกเพ้อเจ้อสักที ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าผู้ชายที่ทำแบบนี้ก็เป็นแค่ผู้ชายที่ต้องการเรื่องสนุกชั่วคราว ไม่คิดจะจริงจังอะไรอยู่แล้ว แล้วเธอคาดหวังอะไร… อิงถอนหายใจเป็นครั้งที่ร้อย …แต่อิงก็ยังนึกถึงตอนที่เดินสวนกัน….เขาตัวหอมมาก.. …หวังว่าเธอจะไม่แสดงอาการอะไรให้เขารู้ว่าเธออาลัยอาวรณ์เขามากแค่ไหน… . . . “เพิร์ธไม่แวะไปห้องฟ้าก่อนเหรอ” “ไม่” “ไปกินอะไรก่อนสิ” “…” เพิร์ธไม่ตอบอะไรเขาแค่ยิ้มให้ก่อนจะกดปิดลิฟต์ หนุ่มหล่อร่างสูงยืนนิ่งหลับตาจนถึงชั้นของตนเอง เขาเดินออกไปจากลิฟต์เพื่อไปยังห้องของตน ห้องที่เขาได้ฝ่าฝืนกฎเหล็กเป็นที่เรียบร้อย เพราะรักความสะอาดเขาจึงไม่อนุญาตให้ใครเข้ามาได้แม้กระทั่งเพื่อน ทว่าเมื่อคืนเขากลับพาเด็กสาวหน้าใสคนนั้นเข้ามาอย่างหน้าตาเฉย เพิร์ธเดินเข้าไปในห้องนอนตรงจุดเกิดเหตุเมื่อคืนซึ่งก็พบว่ามันเรียบร้อยดี ถุงยางอนามัยใช้แล้วสี่ชิ้นถูกนำไปทิ้งตั้งแต่เมื่อเช้ารวมถึงกระดาษชำระต่างๆ โดยที่เขาเป็นคนจัดการเอง …ผู้หญิงคนนั้น เธอชื่ออิง น่าจะเป็นญาติของเหม่เหม เขารู้แค่ว่าเหม่เหมมีลูกพี่ลูกน้องเรียนคณะอักษรศาสตร์ ยัยเพื่อนคนนั้นหวงน้องสาวอย่างกับอะไรดีทำให้เขาไม่เคยได้เจอเธอเลยกระทั่งเมื่อคืน จริงๆ แล้วเขาควรจะระวังตัวให้มากกว่านี้… ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าใครๆ ก็อยากนอนกับเขา แต่คนแบบเขาก็ไม่ใช่ของสาธารณะที่จะให้ใครเอาก็ได้ ถ้าไม่ถูกใจจริงๆ … ...ถูกใจ? เพิร์ธเดินไปหยิบเครื่องดื่มในตู้เย็นมานั่งดื่มบนโซฟาหน้าทีวี เขาเปิดดูรายการต่างๆ ไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูโซเชี่ยลมีเดียต่างๆ ที่ไม่ได้เข้าไปเลยตั้งแต่เมื่อวาน เขากดเข้าไปในอินสตาแกรมของเหม่เหมก่อนจะไล่หาดูอินสตาแกรมของอิง ผู้หญิงที่เขาเพิ่งพามาเปิดซิง แล้วเขาก็เจอ… เพิร์ธเปิดหน้าอินสตาแกรมของเธอ เธออัพรูปน้อยกว่าเขาเสียอีก ที่สำคัญไม่ค่อยจะมีรูปดีๆ สักเท่าไหร่ มีรูปเดียวที่พอจะเห็นหน้าชัดๆ คือรูปทำตาเหล่ในรถไฟฟ้า ก็น่ารักดี ยิ้มน่ารัก.. แต่แล้วเขาก็นึกถึงตอนที่ทั้งสองเดินสวนกันที่ลิฟต์ เธอไม่ได้ยิ้ม สายตาเธอก็ดูปกติไม่ได้หวานหยาดเยิ้มเหมือนเมื่อคืน… …จริงๆ แล้วเธอดูไม่ได้ติดใจอะไรเขาเลยสักเท่าไหร่ เธอแค่มองดูเขาแล้วก็ผ่านเลยไป… …ก็ดีแล้ว… …ดีต่อตัวเธอเองนั่นแหละ…

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more