พี่ชายสายรุก

การต้อนรับที่แสนอบอุ่น

ตอนที่ 3

คุณอิสรีย์พาเธอเดินผ่านห้องต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นห้องอาหารขนาดใหญ่ที่สามารถรองรับแขกได้หลายสิบคน ห้องทำงานที่เต็มไปด้วยหนังสือและเอกสาร หรือแม้กระทั่งห้องออกกำลังกายที่เพียบพร้อมไปด้วยอุปกรณ์ทันสมัย ทุกย่างก้าวพาให้มุกดารินทร์ได้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างโลกใบเก่าของเธอกับโลกใบใหม่ที่กำลังจะก้าวเข้ามา สุดท้ายคุณอิสรีย์ก็พาเธอมาหยุดอยู่หน้าประตูบานหนึ่งบนชั้นสองของคฤหาสน์

“และนี่คือห้องของหนูมุกนะจ๊ะ ป้าให้แม่บ้านจัดเตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกป้าได้เลยนะ”

มุกดารินทร์ค่อยๆ ผลักประตูไม้บานใหญ่เข้าไป เผยให้เห็นห้องนอนที่กว้างขวางมากกว่าที่เธอคิด ถึงแม้จะไม่ได้หรูหราอลังการเหมือนส่วนอื่นๆ ของคฤหาสน์ แต่กลับตกแต่งอย่างเรียบง่าย ทว่าเปี่ยมไปด้วยรสนิยม ผนังห้องทาสีครีมอ่อนสบายตา เตียงเดี่ยวขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้องปูด้วยผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดตา พร้อมผ้าห่มนวมเนื้อดีที่พับไว้อย่างเป็นระเบียบ ข้างเตียงมีโต๊ะหัวเตียงขนาดเล็กวางโคมไฟดีไซน์สวยงาม ตู้เสื้อผ้าบิลท์อินขนาดใหญ่ที่ผนังอีกด้านดูทันสมัยเข้าชุดกัน

มุกดารินทร์เดินตรงไปยังหน้าต่างบานก่อนจะเลื่อนผ้าม่านเพื่อเปิดรับแสงธรรมชาติเข้ามาเต็มที่ คุณอิสรีย์เดินตามเข้ามาก่อนจะเปิดไฟในห้องน้ำให้เธอ ภาพที่ปรากฏหลังเลื่อนผ้าม่านออกไปก็ทำให้เด็กสาวต้องหยุดนิ่ง สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่ทอดตัวยาว รายล้อมด้วยสวนสวยที่จัดแต่งอย่างประณีต มีไม้ดอกนานาพรรณเบ่งบานอวดสีสันสดใส และต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาร่มรื่น มีศาลาเล็กๆ หลังคาสีขาวสำหรับนั่งพักผ่อนหย่อนใจ ทุกองค์ประกอบล้วนบ่งบอกถึงการดูแลเอาใจใส่และรสนิยมอันเลิศหรูของคฤหาสน์หลังนี้

“ขอบคุณค่ะ คุณป้า” มุกดารินทร์เอ่ยเสียงเบาหวิว ความรู้สึกซาบซึ้งใจยังคงเอ่อล้นอยู่ในอก

“เมื่อกี้มีคนเอากระเป๋าหนูเข้ามาเก็บเอาไว้ให้แล้ว...หนูลองตรวจดูนะ..ว่าครบมั้ย เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์นี้ป้าจะพาไปซื้อเสื้อผ้าและของใช้ให้ใหม่” คุณอิสรีย์บอกพลางรอยยิ้มอบอุ่นประดับบนใบหน้า มุกดารินทร์พยักหน้ารับอย่างนอบน้อม

“ขอบคุณค่ะ คุณป้า แต่พวกของใช้และเสื้อผ้าหนูก็ขนมาแล้วนะคะ”

“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ...ป้าอยากซื้อให้” เด็กสาวไม่กล้าขัดจึงได้ก้มหน้ารับ

“เดี๋ยวถ้าถึงเวลาอาหารเย็น ป้าจะให้แม่บ้านมาตามนะ” คุณอิสรีย์ทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้มุกดารินทร์อยู่กับตัวเองภายในห้องที่กว้างขวาง สายตาของมุกดารินทร์กวาดมองไปทั่วห้อง เห็นกระเป๋าเดินทางสองสามใบวางเรียงกันอยู่มุมห้องใกล้ตู้เสื้อผ้า เธอเดินไปทรุดตัวลงนั่งข้างกระเป๋า เปิดออกดูข้าวของที่บรรจุอยู่ภายใน ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อแม่พลันย้อนคืนมา น้ำตาคลอเบ้า แต่เธอก็พยายามกลั้นไว้ สูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับความรู้สึกอ่อนไหวที่กำลังถาโถม

เด็กสาวหยิบเสื้อผ้าออกมาจัดเก็บในตู้ทีละชิ้นอย่างช้าๆ แต่ละชิ้นล้วนเป็นสิ่งที่พ่อกับแม่เลือกซื้อให้ เธอหยิบรูปถ่ายในกระเป๋ามาตั้งไว้ที่หัวเตียง ภาพถ่ายที่บันทึกรอยยิ้มของครอบครัวในวันวาน ภาพที่ยังคงอบอุ่นในความทรงจำ แม้กายจะจากไป แต่รักของพ่อกับแม่ยังคงอยู่เคียงข้างเธอเสมอ