พี่ชายสายรุก

มื้อค่ำที่ไม่คุ้นเคย

ตอนที่ 4

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

มุกดารินทร์ที่จัดของและสำรวจห้องนอนเสร็จ ก็มานั่งทอดอารมณ์มองวิวออกไปนอกหน้าต่าง แล้วเสียงเรียกของใครบางคนก็ทำให้เธอต้องตื่นจากภวังค์

“คุณหนูคะ!!” เสียงเคาะประตูเบา ๆ พร้อมเสียงเรียกจากด้านนอก ทำให้มุกดารินทร์รีบตอบรับ

“มาแล้วค่ะ!!!..” เด็กสาวเดินมาเปิดประตูห้องนอนของเธอ

“คุณผู้หญิงให้สมใจมาตามคุณหนูไปทานอาหารเย็นค่ะ” เสียงของแม่บ้านเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า

“ขอบคุณค่ะ” มุกดารินทร์ตอบด้วยความนอบน้อม เธอก้าวออกจากห้องนอนเดินตามแม่บ้านที่ชื่อสมใจไป

“นี่ป้าอุ่นเรือนนะจ๊ะหนูมุก เป็นแม่ครัวที่นี่” คุณอิสรีย์แนะนำหญิงสูงวัยให้มุกดารินทร์รู้จัก ป้าอุ่นเรือนแม่ครัวสูงวัยยิ้มรับอย่างอบอุ่น

“สวัสดีค่ะคุณป้า มุกฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” เด็กสาวยกมือไหว้แล้วแนะนำตัวอย่างนอบน้อม

“โถ...คุณหนูไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ เรียกแค่ป้าอุ่นเฉย ๆ ก็ได้” ป้าอุ่นเรือนพูดด้วยความเอ็นดู

มุกดารินทร์ใช้เวลาทำความรู้จักกับทุกคนในบ้าน เธอเป็นมิตรกับทุกคนและไม่เคยถือตัวเลยแม้แต่น้อย

มื้อค่ำดำเนินไปในบรรยากาศที่ไม่คุ้นชินสำหรับมุกดารินทร์ เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อต้องนั่งร่วมโต๊ะอาหารกับคุณอิสรีย์และอาเธอร์เป็นครั้งแรก โต๊ะอาหารขนาดใหญ่แต่กลับมีผู้คนนั่งกันอยู่เพียงสามคน คุณอิสรีย์นั่งอยู่หัวโต๊ะ ส่วนลูกชายของเธอนั่งอยู่ตรงข้ามกับมุกดารินทร์ เด็กสาวมองดูอาหารตรงหน้าด้วยความกังวล เธอเป็นเด็กมาจากบ้านนอกที่ไม่ค่อยคุ้นเคยกับอาหารหรู ๆ พวกนี้เลย

อาหารแต่ละจานถูกจัดเอาไว้เป็นอย่างดีสวยงาม จานหลักคือสเต็กที่คุณอิสรีย์บอกว่ามันเป็นเนื้อลูกแกะออสเตรเลียอบสมุนไพร เคียงข้างด้วยซอสไวน์แดงรสเลิศและมันฝรั่งอบโรสแมรี่ที่ส่งกลิ่นหอมอบอวล ถัดมาคือสลัดผักอันนี้มุกดารินทร์พอจะเดาออก แต่น่าตาของมันก็หรูหราน่ากินกว่าพวกที่เธอเคยซื้อตามตลาดนัดทั่ว ๆ ไป

แต่ที่ทำให้มุกดารินทร์รู้สึกประหลาดใจที่สุดก็คือ ปลาช่อนทอดน้ำปลาที่วางอยู่ มันเป็นเมนูที่ถูกใจเธอที่สุดในบรรดาอาหารทั้งหมด สมุนไพรทอดกรอบที่โรยอยู่บนตัวปลาส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายเพราะมันเป็นของโปรดของเธอ

สมใจตักข้าวให้มุกดารินทร์เพียงคนเดียวเพราะมุกดารินทร์ไม่เลือกที่จะทานสเต็ก แต่คุณอิสรีย์ก็บอกว่าเธอควรจะลองฝึกทานดูบ้าง เด็กสาวจึงพยักหน้ารับ

“อร่อยไหมหนูมุก” คุณอิสรีย์เอ่ยถามขึ้นพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น

“ป้าสั่งให้แม่ครัวทำเมนูนี้เป็นพิเศษเลยน้า! น่าจะถูกปากหนูมากกว่าอาหารฝรั่ง” มุกดารินทร์พยักหน้ายิ้มรับแก้มตุ่ย ก่อนจะกลืนอาหารลงคอแล้วพลางบอกหญิงสูงวัย

“อร่อยมากเลยค่ะคุณป้า หนูไม่คิดเลยว่าจะมีเมนูนี้ด้วย”

“แม่หนูเคยบอกป้าไว้ ตอนที่เจอกัน...ว่าหนูน่ะ ชอบทานปลาช่อนทอดน้ำปลา”

“ทานเยอะๆ นะหนู” คุณอิสรีย์บอกย้ำด้วยความใจดี

จากนั้นหญิงสูงวัยก็ชวนคุยเรื่องทั่วไปบนโต๊ะอาหาร และพยายามสร้างความผ่อนคลายเป็นกันเองให้กับมุกดารินทร์ แต่อาเธอร์กลับนั่งเงียบ ดวงตาคมกริบของเขามักจะเหลือบมองมาที่เด็กสาวเป็นครั้งคราว ทำให้มุกดารินทร์รู้สึกเหมือนตัวเองถูกสำรวจ ความรู้สึกประหม่ายิ่งเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่สายตาของเขาสบเข้ากับดวงตาของเธอ

“อาเธอร์!!! ตักปลาทอดให้น้องหน่อยสิลูก” คุณอิสรีย์เอ่ยขึ้น ทำลายความเงียบระหว่างลูกชายกับแขกคนใหม่

อาเธอร์ชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขายื่นมือไปตักเมนูที่เด็กสาวโปรดปรานมาวางลงบนจานของมุกดารินทร์อย่างเงียบ ๆ