พี่ชายสายรุก

หน้าที่...และความรู้สึก

ตอนที่ 7

7.00 น

ระหว่างที่ทั้งสามคนรับประทานอาหารเช้าพร้อมหน้ากันบนโต๊ะอาหาร คุณอิสรีย์มองลูกชายสลับกับลูกสาวคนใหม่ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง เธอสังเกตเห็นสายตาของอาเธอร์เมื่อเขาชำเลืองมองมุกดารินทร์ และนั่นทำให้คุณอิสรีย์มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นในใจ

“อาเธอร์!!!” เสียงเรียกนั้นทำให้บุตรชายที่กำลังเพลิดเพลินกับการทานมื้อเช้าที่แสนอร่อยต้องเงยหน้าขึ้นมองมารดา ดวงตาคมกริบฉายแววฉงนเล็กน้อย

“มีไร..ครับแม่” อาเธอร์ตอบรับด้วยรอยยิ้ม

“ช่วงนี้แม่คงต้องรบกวนแกหน่อยนะ” คุณอิสรีย์ยิ้มบางๆ ให้กับบุตรชายหลังจากเอ่ยขึ้น แต่ในรอยยิ้มนั้นแฝงไว้ด้วยความตั้งใจอันแน่วแน่

“เรื่องอะไรครับ” อาเธอร์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย

“คือช่วงนี้...แม่จะฝากให้แกช่วยดูแลหนูมุกแทนแม่หน่อย พอดีแม่ต้องไปประชุมแทนคุณพ่อที่สิงคโปร์หลายวันเลย” คุณอิสรีย์เอ่ยขึ้น ดวงตาจับจ้องบุตรชายด้วยแววตาจริงจัง แม้จะรู้ดีว่าภาระนี้อาจไม่ใช่สิ่งที่ลูกชายปรารถนา แต่เธอรู้ว่าอาเธอร์คือคนที่เธอพึ่งพาได้มากที่สุดในยามนี้

คุณอิสรีย์ในฐานะซีอีโอของบริษัท เรเนซองส์ อินโนเวชั่น กรุ๊ป ซึ่งเป็นกลุ่มธุรกิจเทคโนโลยีและนวัตกรรมระดับภูมิภาค มักจะต้องเดินทางไปต่างประเทศอยู่บ่อยครั้ง เพื่อเข้าประชุมกับพาร์ทเนอร์และควบคุมดูแลโครงการต่างๆ ที่สามีของเธอกำลังบุกเบิกอยู่

“หนูมุกเพิ่งย้ายมาใหม่ ยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับที่นี่” อาเธอร์ถึงกับนิ่งไป เขากวาดสายตาไปมองมุกดารินทร์ที่นั่งก้มหน้าเล็กน้อยอยู่ฝั่งตรงกันข้าม เด็กสาวรู้สึกเกรงใจอาเธอร์แต่ก็ยังไม่กล้าพูดอะไร

“แต่เย็นนี้ผมมีซ้อมดนตรีกับเพื่อนนะครับ” อาเธอร์พยายามหาข้ออ้าง ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากอยู่ใกล้เธอ แต่เขาคงไม่กล้าหอบหิ้วน้องสาวคนนี้ไปซ้อมดนตรีให้เพื่อนๆ เห็นหรอก

ใบหน้าคมคายฉายแววกังวลทันทีเมื่อคิดถึงภาพเมื่อคืน เขารู้ดีว่าเพื่อนแต่ละคนของเขาเป็นอย่างไร แต่ละคนจีบสาวเป็นว่าเล่น ยิ่งถ้าเห็นมุกดารินทร์ ที่ทั้งสวยหวานและมีสัดส่วนชวนมองขนาดนี้ พวกมันต้องกรูกันเข้ามาขายขนมจีบเธออย่างแน่นอน และนั่นคือสิ่งที่อาเธอร์ไม่ต้องการให้เกิดขึ้นเป็นอันขาด เขาไม่อยากให้ใครหน้าไหนมาวนเวียนใกล้เธอ ยิ่งพวกเพื่อนตัวดีของเขาด้วยแล้ว...ยิ่งไม่ควร

ก่อนที่คุณอิสรีย์จะได้เอ่ยอะไร มุกดาก็รีบพูดแทรกขึ้นมาด้วยความเกรงใจ ใบหน้าสวยหวานเจื่อนลงเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีอึดอัดของพี่ชายบุญธรรม

“พี่อาเธอร์!!! เดี๋ยวตอนเย็นมุกนั่งแท็กซี่หรือวินมอเตอร์ไซค์กลับเองก็ได้ค่ะ” เด็กสาวเสนอทางออกอย่างรวดเร็ว โดยไม่รู้เลยว่าคำพูดนั้นยิ่งทำให้อาเธอร์รู้สึกหงุดหงิดในใจมากขึ้นไปอีก

“ไม่ได้หรอกหนูมุก ป้ายอมให้หนูทำแบบนั้นไม่ได้หรอก” คุณอิสรีย์รีบปฏิเสธทันควัน ใบหน้าของหญิงสูงวัยแสดงความกังวลอย่างชัดเจน

“ความจริง...เราให้สมชายไปรับตอนเย็นก็ได้นี่ครับแม่” อาเธอร์ยังคงพยายามต่อรอง

“แต่แม่อยากให้แกเป็นคนดูแลน้อง จบปะ!!!” คุณอิสรีย์ยืนกรานหนักแน่น ไม่มีท่าทีจะยอมอ่อนข้อให้ลูกชาย น้ำเสียงของคุณอิสรีย์ทำให้มุกดารินทร์เองก็ไม่กล้าปฏิเสธไปด้วยเหมือนกัน อาเธอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขารู้ดีว่าหากมารดาเอ่ยปากเช่นนี้แล้ว ย่อมไม่มีทางปฏิเสธได้

“ครับแม่” เขาตอบสั้น ๆ ก่อนจะหันมาถามมุกดารินทร์ที่นั่งทานอาหารอยู่ตรงกันข้าม

“แล้วเธอจะรอฉันซ้อมดนตรีไหวเหรอ?” อาเธอร์จำยอมรับหน้าที่ แต่ก็พยายามถามเพื่อให้เด็กสาวเปลี่ยนใจ เพราะเขาตั้งใจว่าจะขับรถมาส่งที่เธอบ้านก่อน ทั้งที่ในใจ ลึก ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความตื่นเต้นบางอย่างเมื่อคิดว่าจะมีมุกดารินทร์จะอยู่เคียงข้างเขาในวันนี้

“ไหวค่ะ พี่อาเธอร์” มุกดารินทร์ตอบรับอย่างรวดเร็ว เสียงใสซื่อน่ารักของเธอมีผลกับใจของเขา ถึงแม้คำตอบที่ได้จะไม่ค่อยตรงใจ แต่เขาก็หาทางออกสำหรับเย็นนี้เอาไว้แล้ว

“เมื่อตะกี้!!!..แกเรียกน้องว่าไงนะ อาเธอร์?” คุณอิสรีย์เอ่ยขึ้น ดวงตาจับจ้องลูกชายด้วยแววตาตำหนิเบาๆ

“แทนตัวเองกับน้องใหม่นะอาเธอร์ ดูหนูมุกสิ เค้ายังเรียกแกว่าพี่อาเธอร์เลย”

“ครับแม่!!!” อาเธอร์พยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากเรียก แต่เขากลัวคำเรียกนั้นจะกลายเป็นกำแพงขวางกั้นความรู้สึกเสียมากกว่า คุณอิสรีย์ยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะหันไปทางมุกดารินทร์

“ช่วงนี้....ถ้าหนูมุกอยากเรียนพิเศษวิชาไหนก็บอกป้ามาได้เลยนะจ๊ะ”

“ขอบคุณค่ะ คุณป้า” มุกดาตอบด้วยความซาบซึ้ง

“ปรึกษาพี่อาเธอร์เค้าก็ได้นะ รายนั้นรู้หมดว่าติวเตอร์คนไหนเก่ง” คุณอิสรีย์แนะนำพลางยิ้มขำเล็กน้อยที่ได้เห็นสีหน้าของลูกชาย

“เอาไว้ถ้าหนูเรียนไม่ไหวแล้วค่อยปรึกษาพี่อาเธอร์ก็ได้ค่ะ” มุกดาตอบอย่างสุภาพ เธอไม่อยากสร้างความลำบากใจให้อาเธอร์มากไปกว่านี้

“เดี๋ยวป้าต้องไปก่อนนะหนูมุก” คุณอิสรีย์ลุกขึ้นยืน เตรียมตัวไปทำภารกิจของตนเอง ก่อนจะหันมากำชับบุตรชายเป็นครั้งสุดท้าย

“ส่วนแกน่ะ...ก็อย่างขับรถให้มันเร็วมากนักนะ น้องนั่งไปด้วยจะตกใจเอา”

“ครับแม่” อาเธอร์ตอบรับเสียงอ่อยๆ คุณอิสรีย์หวังว่าการมอบความรับผิดชอบในการดูแลและคอยรับส่งมุกดารินทร์นี้ จะช่วยลดความใจร้อนในการขับรถของลูกชายลงได้บ้าง ซึ่งมันรวมไปถึงการเที่ยวเตร่ ที่เธอเคยบ่นมานานแสนนาน