พี่ชายสายรุก

บทบาทของพี่ชาย

ตอนที่ 8

หลังมื้อเช้าเสร็จสิ้นลง มุกดารินทร์เดินตามอาเธอร์ออกมาที่โรงเก็บรถ เด็กสาวรู้สึกประหม่าปนตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก แต่อากาศสดชื่นในยามเช้าก็ช่วยคลายความกังวลในใจของเธอได้บ้าง

อาเธอร์เดินนำไปยังโรงจอดรถขนาดใหญ่ ก่อนจะกดรีโมตปลดล็อกรถสปอร์ตคันหรูโลโก้กระทิง ที่จอดเด่นอยู่ มุกดารินทร์ยืนนิ่งอยู่ข้างประตูรถด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ หัวใจเต้นระรัวด้วยความประหม่า เพราะไม่เคยขึ้นรถหรูขนาดนี้มาก่อน ความกังวลว่าจะทำอะไรผิดพลาด หรือทำให้รถราคาแพงของเขาเป็นรอยผุดขึ้นในใจ ทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อมมือไปจับประตูรถ

“จะยืน...อีกนานมั้ย?” เสียงเข้มของอาเธอร์ดังขึ้น ทำให้มุกดารินทร์สะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะรีบเปิดประตูและก้าวเข้าไปนั่งในฝั่งผู้โดยสารอย่างรวดเร็ว อาเธอร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขารีบสตาร์ทรถและปล่อยให้เสียงเครื่องยนต์คำรามเบาๆ ก่อนที่จะขับออกจากคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว ไม่นานนักหลังจากที่ขึ้นทางด่วนได้สำเร็จถนนก็โล่งขึ้นทันตา เสียงเครื่องยนต์ที่บ่งบอกถึงความแรงก็ทำให้เด็กสาวรู้สึกหวั่น ๆ จนต้องหาที่ยึดจับ

บรรยากาศภายในรถสงบเงียบ อาเธอร์ตัดสินใจลดความเร็วลง เมื่อเห็นใบหน้าของคนที่นั่งข้าง ๆ ซีดเผือด เขาลืมคำสั่งของมารดาไปเสียสนิท แต่ก็ยังคงความเร็วที่ทำให้มุกดารินทร์รู้สึกถึงแรงเหวี่ยงเล็กน้อย อาเธอร์สัมผัสได้ถึงสายตาขอร้องที่แอบมองมา ก่อนจะตนเองจะแสร้งทำเป็นไม่สนใจ พอลงจากทางด่วนได้เด็กสาวก็รู้สึกโล่งใจ ก่อนจะนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ ไม่นานรถสปอร์ตคันหรูก็มาจอดสนิทที่หน้าโรงเรียนมัธยมของมุกดารินทร์

“ถึงล่ะ เดี๋ยวตอนเย็นเธอมารอฉันตรงนี้นะ...อย่าไปไหนล่ะ!!!” เสียงอาเธอร์ดังขึ้น ทำให้มุกดารินทร์สะดุ้งตื่นจากภวังค์ ก่อนจะรีบหันไปมองนอกหน้าต่าง เห็นป้ายโรงเรียนมัธยมชื่อดังที่เธอจะต้องมาเรียนพอดี มุกดารินทร์รู้สึกตื่นเต้นก่อนจะรีบปลดเข็มขัดนิรภัยและเตรียมลงจากรถ

“เดี๋ยว!” อาเธอร์เอ่ยรั้งเธอไว้ ทำให้มุกดารินทร์ชะงัก ก่อนจะหันกลับมามองเขาด้วยความสงสัย อาเธอร์รีบยื่นโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูของเขามาให้เธอ

“เมมเบอร์ของเธอใส่เครื่องฉันด้วย เวลามาไม่เจอจะได้โทรตาม” อาเธอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้เป็นการขอร้องเลยสักนิด แต่เป็นการออกคำสั่งอย่างจงใจ มุกดารินทร์รีบรับโทรศัพท์จากเขาด้วยความประหม่า นิ้วเรียวเล็กกดเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองลงไป ก่อนจะคืนให้เขา

“นี่เบอร์มุกค่ะ พี่อาเธอร์เมมเองนะคะ” เธอยื่นโทรศัพท์คืนให้อาเธอร์อย่างรวดเร็ว ก่อนจะเหลือบมองชื่อที่อาเธอร์บันทึกลงในเครื่องของตัวเอง

'น้องมุก' เป็นชื่อที่เขาพิมพ์ลงไป มุกดารินทร์อดแปลกใจไม่ได้ว่า...ทำไม่เขาถึงไม่เรียกเธอเหมือนอย่างที่พิมพ์ลงไปล่ะ ทั้งที่มารดาของเขาก็บอกให้แทนตัวเองว่าพี่ แต่เขาก็ยังไม่เคยแทนตัวเองว่าพี่เลยสักครั้ง มุกดารินทร์ได้แต่นึกน้อยใจ

อาเธอร์รีบเก็บโทรศัพท์มือถือลงในกระเป๋ากางเกงอย่างรวดเร็วหลังจากบันทึกเบอร์โทรของมุกดารินทร์เสร็จเรียบร้อย

หลังจากนั้นเด็กสาวก็รีบเปิดประตูรถและก้าวลงไปอย่างรวดเร็วราวกับต้องการหลบหนีจากสายตาของเขา อาเธอร์มองตามร่างบอบบางที่เดินเข้าไปในโรงเรียนจนลับสายตา ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ

ตลอดทั้งวัน มุกดารินทร์พยายามปรับตัวให้เข้ากับโรงเรียนและเพื่อนใหม่ เธอได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่หลายคน และทุกคนก็ให้การต้อนรับเธอเป็นอย่างดี แต่ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ภาพใบหน้าหล่อเหลาของอาเธอร์ก็ยังคงวนเวียนอยู่ในความคิด จนรู้สึกสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง เพราะไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน มุกดารินทร์เดินออกมาจากโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนใหม่สองคน คือแพรวา และ สายป่าน ทั้งสามคนคุยกันอย่างสนุกสนานเกี่ยวกับเรื่องราวในวันแรกที่เจอกัน

“แล้วเย็นนี้ใครมารับแกกลับบ้านอ่ะมุก...เห็นรีบร้อนจัง” แพรวาถามขึ้น

“อ๋อ!!!..พี่ชายน่ะ” มุกดารินทร์ตอบพร้อมรอยยิ้มจางๆ

“โห...พี่ชายเหรอ! สงสัยจะดุแน่ ๆ เลยใช่มั้ย ถึงต้องรีบมาคอย” สายป่านรีบถามด้วยความตื่นเต้น

“ก็ไม่เชิงหรอก...แต่ว่าเกรงใจเค้าน่ะ” มุกดารินทร์ตอบอย่างอ้อมแอ้ม

ในขณะที่พวกเธอกำลังคุยกันอยู่นั้นเอง รถสปอร์ตคันหรูสีดำก็แล่นเข้ามาจอดเทียบฟุตบาท เสียงเครื่องยนต์ที่คุ้นเคยทำให้มุกดารินทร์หันไปมอง อาเธอร์ลดกระจกลง เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงเคร่งขรึม แต่แววตาคมกริบกลับจ้องมองมาที่มุกดารินทร์เพียงแค่คนเดียว

“ขึ้นรถ!!” เสียงเข้มๆ นั้นดังขึ้นราวกับคำสั่ง ทำให้เพื่อนๆ ของมุกดารินทร์ถึงกับเงียบกริบไปชั่วขณะ แต่สองสาวก็ไม่วายแอบมองใบหน้าหล่อของอาเธอร์ จนรู้สึกอิจฉามุกดารินทร์ที่มีพี่ชายหล่อขนาดนี้

มุกดารินทร์รีบขอตัวกับเพื่อนๆ ขณะที่แพรวาและสายป่านเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มุกดารินทร์ไม่มีเวลาตอบคำถามของเพื่อนก่อนจะรีบขึ้นรถของอาเธอร์อย่างรวดเร็ว เมื่อเข้ามานั่งในรถสปอร์ตเด็กสาวได้ยินถึงเสียงชื่นชมของเพื่อนๆ ที่ดังลอดเข้ามา และสายตาของอาเธอร์ที่แฝงไว้ด้วยความเป็นผู้ปกครองของเธออย่างชัดเจน