ลำนำไพรไฟสวรรค์

นอนหนาวในคืนเดือนมืด

ลำนำไพรไฟสวรรค์

ตอน นอนหนาวในคืนเดือนมืด

ฮือ! ๆ ๆ มยุรีร้องไห้กระซิกๆ ขณะเดินกลับบ้าน มือน้อยกำพริกขี้หนู

เธอโกรธแม่กับพี่ชายก็จริงอยู่ ทว่าไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับพ่อเพราะว่าเธอรักพ่อมาก

มีครั้งนึงที่พ่อเคยทะเลาะกับแม่แล้วแม่ตบหน้าพ่อ ตอนนั้นพ่อหนีออกจากบ้านไปล่าสัตว์นานเป็นเดือนๆ

เค้านับว่าเป็นลูกผู้ชายโดยแท้จริง ไม่เคยลงมือลงไม้อะไรกับแม่เลย

แค่คิดว่าจะไม่ได้เห็นหน้าพ่ออีกแล้วหัวใจดวงน้อยก็แทบสลาย มยุรีจึงกำความลับของแม่กับพี่ชายฝังเอาไว้สุดก้นบึ้งของหัวใจ

พรื่ด! ๆ เด็กสาวปาดน้ำตาเดินกลับบ้านโดยปั้นหน้าเดิมเหมือนตอนที่วิ่งออกมา

ตอนกลางคืน

ปรุงต้มไก่ป่าเสร็จพ่อก็ขึ้นมานั่งตักข้าวสวยร้อนๆ ใส่จานสังกะสี

แม่กับพี่ชายเดินร้องเพลงกลับมาจากสวนผัก ทั้งคู่ยิ้มหน้าระรื่นขณะนั่งล้อมวงทานอาหาร

"เป็นอะไรมยุรี หน้าแดงๆ นะ" แม่ถามลูกสาวที่นั่งก้มหน้าก้มตา

"เปล่าค่ะ" เด็กสาวตอบ

เมื่อทานอาหารเสร็จพี่ชายก็หาบตระกร้าผักเดินออกไปขายที่ตลาดในเมือง ระยะทางเดินนั้นไกลมากจนต้องเดินเป็นวันๆ กว่าจะกลับก็คงมืดพอดี

พ่อกับลุงข้างบ้านถือปืนยาวออกไปล่าสัตว์ ไม่แน่ไม่นอนนักว่าจะกลับเมื่อไร

แม่กับลูกสาวนั่งทอผ้าอยู่ใต้ถุนบ้านจนเย็นย่ำ

ตอนกลางคืน ฝนโปรยลงบนหลังคามุงจาก อากาศเย็นยะเยือก

บนบ้านไม้หลังเล็กมีพี่ชายนอนอยู่ข้างฝาไกลๆ มยุรียังนอนกลางระหว่างพ่อกับแม่เพราะเธอเป็นเด็กที่กลัวผี

ื โหย! ๆ ๆ เสียงบ่างเสียงค่างร้องโหยหวนชวนหนาวไขสันหลัง

อืออ! เด็กสาวตกใจตื่น เธอรีบเอาหน้าซุกอกพ่อ นอนตะแคงหันหลังให้แม่

สองมือจิกเสื้ออกแผ่นล่ำ จมูกอัดกล้ามอกจนบู้บี้ สองแขนเรียวเล็กโอบกอดร่างใหญ่ๆ ที่ร้อนผ่าว

ผลอยหลับไปอีกหนึ่งตื่นก็ตกใจสะดุ้งกับเสียงฟ้าร้อง

คลืน! ๆ ๆ ซ่าาาา! ห่าฝนลงมาหนักจนน้ำรั่วลงหลังคาบ้าน

แปะ! ๆ ๆ เม็ดฝนเย็นเฉียบลงมากระทบแก้มขาว ขวับ! มยุรีพลิกหันหลังให้พ่อ จากนั่นถอยตัวร่อนเอาหลังแนบอกเค้าไว้

หมับ! พ่อเลี้ยงโอบร่างเล็กๆ กอดโดยอัตโนมัติทั้งๆ ที่ยังหลับอยู่

แปะ! ๆ ๆ เม็ดฝนกระทบพื้นไม้ จากนั้นกระเซ็นโดนขาอ่อน เย็นแว๊บไปถึงทรวงอก

อึ๊บ! ๆ มยุรีถอยตูดร่นกลับหลังแล้วงอตัวเป็นกุ้ง พยายามห่อตัวให้เล็กที่สุดเพื่ออยู่ในอ้อมอกพ่อ

ปึ่ก! จู่ๆ ตูดเล็กงอนก็โดนแท่งเอ็นแข็งๆ ชนจิ้มแก้มก้น

พรึ่บ! ผ้าถุงถูกมือใหญ่ถลกร่นขึ้นมาถึงสะโพก ลมหนาวอาบผิวกายเย็นวาบ

อือ! เด็กสาวเม้มกัดริมฝีปากตัวเองแล้วหลับตาปี๋ เธอไม่แน่ใจนักว่าพ่อกำลังหลับหรือตื่นอยู่

มือใหญ่จับขาอ่อนข้างนึงบีบแล้วยันไปข้างหน้า ทำให้เด็กสาวตกอยู่ในสภาพนอนตะแคงอ้าขา

พรื่ด! ๆ แท่งเอ็นร้อนๆ ถูกลางร่องแก้มก้น ส่วบ! ๆ หัวบานสากเสียดถูไปไถลมา

ฮือ! ๆ เด็กสาวร้องโฮในใจเมื่อรู้แน่ชัดว่าพ่อตื่นอยู่ ทว่าเธอง้างปากไม่ออก

แท่งลำร้อนๆ พาดกลางขาอ่อนด้านในแล้วมือใหญ่ก็ดึงขาเรียวเล็กกลับมาหนีบกัน

เด็กสาวรับรู้ได้ถึงความร้อนจากแก่นกายของผู้เป็นพ่อเลี้ยง ความสากแข็งมันกำลังเสียบระหว่างกลางขาอ่อนทั้งสองข้าง

หน้าขาร้อนๆ ของท่านนาบตูดเล็กงอนจนร้อนฉ่า ลำโตแข็งปริจนสั่นหงึกๆ อยู่กลางง่ามขา ทำเอาเสียวปากร่องแปล๊บๆ เหมือนมีกระแสไฟไหลเข้ามาในท้องน้อย

หมับ! ท่อนแขนใหญ่ๆ กลับมากอดรัดร่างกายที่เล็กขาวบอบบาง แผ่นอกล่ำกล้ามแนบบดแผ่นหลังน้อยๆ จนพาให้ร่างกายมยุรีสั่นเทา

"หืม ขนาดหลับยังสั่น คงหนาวแย่เลยสิท่า" ลมปากคุณพ่อพ่นรดต้นคอเด็กสาว สองแขนกอดกระชับร่างน้อยแนบแน่นอ้อมอก

เปรี๊ยง! ๆ ฟ้าผ่าลงมาหลายที แสงสว่างว่าบเข้ามาในบ้านหลายหน

มยุรีก้มมองผ่านหน้าท้องตัวเอง ค่อยๆ ใช้มือจิกผ้าถุงร่นขึ้นช้าๆ เธอตกใจตาลุกวาวเห็นปลายลำโตๆ เลยล้นมาถึงหว่างขาด้านหน้า

หัวบานเหมือนดอกเห็ดโคนกำลังสั่นตุ๊บๆ จนเห็นมันกระตุกด้วยตาเปล่า ผ่านแสงฟ้าร้องฟ้าแลบ

สองมือน้อยกำผ้าถุงแล้วจิกขยำเอาไว้แน่น แท่งเอ็นร้อนสากที่เสียบกลางง่ามขาทำเอาหายใจหายคอไม่ออก

กระอักกระอ่วมเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่มีแรงจะอ้าปาก รู้สึกร้อนผ่าวที่พาดผ่านปากร่องสาว จั๊กกะจี๋ที่หว่างขาในขณะเดียวกัน

ฟู่สว์! ๆ เด็กสาวอ้าปากกว้างและค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกเบาๆ เพื่อไม่ให้พ่อรู้ว่าเธอตื่นอยู่ ค่อยๆ หายใจเข้าออกช้าๆ ด้วยความสยิวเกร็ง หนึ่งวินาทีนานเหมือนหนึ่งชาติ

ในใจเธอทั้งโกรธทั้งเสียวทั้งกลัว ทว่าพอนึกถึงภาพแม่กับพี่ชายเมื่อเช้าแล้วความโกรธที่มีต่อพ่อก็หายไป

เหลือเพียงความตื่นกลัวและสยิวซ่านไปทั่วเรือนกาย ขนหนาวลุกซุ่ทั้งๆ ที่เนื้อตัวร้อนรุ่ม หัวใจสั่นทะรวยจนได้ยินเสียงตุบๆ ที่หน้าอกน้อยของตัวเอง

หมับ! อุ้งมือใหญ่ๆ ข้างนึงคลำบีบเต้าน้อย คร่อก! ฟี้! จู่ๆ เสียงกรนก็ดังขึ้น พ่อหลับไปอย่างมีความสุข

อึ๊บ! ๆ ดึงมือใหญ่ที่ขยำเต้าน้อย แงะท่อนแขนใหญ่ๆ ออกจากเอว

ฟุ่บ! ๆ เด็กสาวค่อยๆ กระเถิบออกมาข้างหน้า

อือ! อือ! เธอเผลอครางเมื่อแท่งเเข็งๆ มันครูดถูกับขาหนีบ

พรื่ดด! สุดท้ายลำยาวก็หลุดลุ่ยไปทางด้านหลังตูดขาวงอน

แฮ่ก! ๆ ๆ เสียงหายใจระทวยรวยริน