ลำนำไพรไฟสวรรค์

ความผิดบาปที่สำนึกไม่ทัน

ลำนำไพรไฟสวรรค์

ตอน ความผิดบาปที่สำนึกไม่ทัน

ลมหนาวโบกโชยมาพาหลังคามุงจากสั่นไหว

มองไปรอบๆ เห็นภูเขาลูกใหญ่รายล้อมหมู่บ้าน ไอหมอกสีขาวลอยฟุ้งอยู่เหนือยอดไม้เขียวขจี

บ้านเรือนเล็กๆ ที่ห่างไกลกันต่างมีควันไฟลอยออกมาจากครัว นั่นคือสัญญาณของเช้าวันใหม่

แก๊ก! ๆ ๆ เด็กสาวกำลังตำน้ำพริกปลาทูอยู่บนชานเรือนไม้ ใบหน้าเรียวเล็กคมขาวอมยิ้มเบาๆ ริมฝีปากชมพูเรียวบางขมุบขมิบ

"ฮิ! ๆ วันนี้ได้กินปลาทูทอดด้วย"

มยุรีชอบกินปลาทูมากๆ เพราะว่าบ้านป่าเมืองไกลแบบนี้นานๆ ทีจะได้กินของทะเล

วันก่อนที่พี่ชายไปขายผักในเมืองพ่อได้ฝากดเค้าซื้อปลาทูกลับมาด้วยเพราะรู้ว่าลูกสาวชอบกิน

หน่อไม้ต้มในหม้อเดือดถูกตักมาวางเรียงรายบนจาน

ฉ่าาา! ไข่เจียวชะอมกำลังลอยอยู่มนกระทะเดือดไอขาวลอยฟุ้งขึ้นมาเตะจมูก

ฮิ! ๆ เด็กสาวยิ้มชอบใจในกลิ่นอาหาร

แม่กับพี่ชายออกไปรดน้ำผักแต่เช้า ส่วนพ่อกำลังนั่งเช็ดปืนยาวอยู่ที่แคร่ไม้ใต้ถุนบ้าน

"กับข้าวหอมจังเลยได้กินน้ำพริกฝีมือหนูวันนี้พ่อคงมีแรงเดินเข้าป่าลึกแน่ๆ" พ่อมนัสตะโกนขึ้นมาแซว

"หนูขอไปด้วยได้ไหมคะ วันนี้ไม่ต้องเข้าป่าลึกได้ไหม" มยุรีรีบตอบพ่อ เธออยากเข้าป่าลึกเพราะมีเห็ดป่าและผักหวาน ของพวกนี้เอาไปขายในเมืองได้ราคาสูง

"ไม่ได้หรอกมั้ง เป็นวันหลังได้ไหม"

"อ้าว ทำไมล่ะคะ"

"พ่อว่าจะไปตามรอยหมูป่ากับลุงจำนง" (ลุงข้างบ้าน)

"งั้นไปลึกๆ ก็ได้ หนูไปด้วย"

"ไหนว่าจะพาไปล่าสัตว์ด้วย หนูรอมานานแล้วนะ" เด็กสาวทำหน้าบึ้ง

แก๊ง! ๆ ๆ เธอรัวคำพูดใส่หนุ่มใหญ่แถมยังเอาตะหลิวเคาะกระทะเสียงดัง บ่งบอกถึงอาการงอนหนักมาก

"ก็ได้ๆ งั้นเดี๋ยวไปบอกลุงนงก่อนว่าไม่ไปล่าหมูป่า เดี๋ยวพาหนูไปเก็บเห็ดก่อน" พ่อเอ่ยแล้วลุกเดินไปบ้านข้างที่อยู่ห่างกันไกลเกือบกิโล

ฮิ! ๆ มยุรียิ้มแป้นด้วยอาการหัวใจพองโต

สักพักพี่ชายกับแม่ก็กลับมาจากรดน้ำผัก ทุกคนนั่งล้อมวงกินข้าวบนแคร่ไม้ไผ่ใต้ถุนบ้าน

เด็กสาวมองดูหน้าแม่กับพี่ก็เห็นว่าแดงก่ำและเหงื่อโชกร่างกันทั้งคู่ รู้เลยว่าคงรดน้ำผักและน้ำเชื้อกันจนเหนื่อยโซ

ทว่าความดีใจที่จะได้เข้าป่าทำให้มยุรีลืมเรื่องพี่กับแม่ไปได้ หลังจากอิ่มแล้วพ่อก็พาเธอเดินขึ้นเขาหลังบ้าน

ร่างสูงโปร่งของพ่ออยู่ในชุดลายพรางแบบทหาร สะพายปืนยาวไว้ข้างหลัง

เด็กสาวใส่กางเกงวอร์มขายาวและเสื้อกันหนาวบางๆ มีย่ามเล็กๆ สะพายบ่าน้อย ในนั้นมาห่อข้าวสวยและปลาทูทอดด้วย

แฮ่ก! ๆ ๆ มยุรีหอบแฮ่กๆ ขณะเดินตามหลังพ่อ เหงื่อใสๆ ซึมอาบผิวกายที่ขาวโพลนจนชุ่มนวล

ใบหน้าเล็กคมยิ่งเปียกยิ่งดูชุ่มฉ่ำมันวาว ขนาดว่าไม่ได้แต่งเครื่องสำอางประทินผิวสาววัยเยาว์ยังดูสดสวยอย่างกับนางเอกในนิยาย

ข้ามเขาลูกแรกไปก็ลงมาเจอกับลำธารป่าน้ำใส พ่อนั่งยองๆ แล้วใช้มือช้อนตักน้ำขึ้นมากิน

อึก! ๆ ๆ เด็กสาวกระหายน้ำมาก เธอก้มหน้าจมน้ำแล้วดูดกินอย่างกับสัตว์ป่า

เพี๊ยะ! มือใหญ่ฟาดตูดเล็กงอนสุดแรง

โอ๊ยย! มยุรีสะดุ้งโหยง เจ็บแปล็บจนหน้าแดง

ด้วยความที่เธอก้มหน้าคะมำตูดจึงโด่งสูงจนฝ่ามือพ่อฟาดโดนตูดและหว่างขาพอดิบพอดี

นอกจากเจ็บแปล็บที่แก้มก้นสองข้างแล้วจึงร้อนผ่าวที่ร่องสาวและมันวูบๆ วาบๆ พิกล จะเสียวก็ไม่เสียวเสียทีเดียว ทั้งแสบทั้งร้อนกลางร่องและคันยุบยิบที่สองกลีบ

"อย่ากินน้ำแบบนั้น มันเหมือนสัตว์ป่า เดี๋ยวจะอายุสั้นเหมือนสัตว์" เสียงพ่อดุอย่างเอาจริงเอาจัง

"อือ ค่ะ" เด็กสาวก้มหน้างอก้มลงเพราะรู้ตัวเองว่าผิดเต็มเปา คำสอนโบราณบ้านป่าไม่มีใครกล้าริลองดี

ชั่วครู่พ่อก็จับมือน้อยลากร่างเด็กสาวขึ้นเขาลูกที่สอง เขานี้มันสูงชันมาก

แฮ่ก! ๆ ๆ มยุรีเดินหอบจนขาสั่น ทั้งๆ ที่พ่อช่วยลากแขนเดินขึ้นที่ชันเธอก็เกือบเป็นลม

พ่อเห็นท่าไม่ดีจึงเอาสาวน้อยขี่หลัง เค้าเอาปืนยาวไปสะพายข้างหน้า ใช้สองมือประคองตูดเล็กงอนแล้วพาเดินขึ้นทางชัน

เด็กสาวทึ่งในความแข็งแรงของคุณพ่อยังไม่หาย เธอใช้คางวางพาดบนบ่าขวาของเค้าแล้วมองไปข้างหน้าพร้อมๆ กัน สองมือกอดคอแน่น สองขาหนีบเอวพ่อ

ฝ่ามือใหญ่บีบแก้มก้นแรงเมื่อพ่อต้องก้าวข้ามก้อนหินใหญ่ๆ ทำให้เด็กหญิงเสียวแปล๊บไปหมด

สองเต้าก็บดถูกับหลังพ่อ คันหัวนมยุบยิบไปหมด ขนาดพ่อยังรู้สึกได้ว่าหัวจุกเล็กๆ แข็งชูชันดุนหลังของเค้า

อือ! ๆ เด็กสาวครางกระเส่าไปตามจังหวะก้าวเท้าของหนุ่มใหญ่อย่างลืมตัว

"ไม่ไหวแล้วหรือ พักก่อนไหม หน้ามืดรึเปล่า" ผู้เป็นพ่อหันมาถาม

"เปล่าค่ะ" เด็กสาวส่ายหน้าทั้งที่หัวใจกำลังสั่นรัวเป็นกลอง