“พลอย…” เสียงดังมาจากบันไดเป็นจังหวะที่ร่างกายของไคเลอร์เซถลา
เธอผลักเขาออกห่าง ผลักให้ร่างกายหลบมุมเพื่อไม่ให้ใครมองเห็นเขาทั้งนั้น เราสบตากัน และเป็นเธอที่เอ่ยออกมา
“อย่าบังคับให้พลอยต้องเกลียดพี่นะพี่เลอร์ ถ้าพลอยได้เกลียด แม้แต่เฉียดกายเข้าไปใกล้พลอยก็จะไม่ทำ” แค่นั้นเลยที่ทำให้แขนขาของเขาแทบไม่มีแรง
อยากเดินแม่งออกไปให้คาลวินมันเห็นเขา เห็นชัดๆ ว่าเมื่อกี้เขากับเธอกอดกันอยู่ จากนั้นมันจะได้ตั้งคำถามว่าอะไรเป็นอะไร ให้มันรู้กันไปเลยว่าเธอไม่ได้เป็นแค่เมียมัน
แต่เธอเป็นเมียกูเหมือนกัน!
แต่ติดที่คำนั้น คำว่าเธอจะเกลียดกันถ้าเขาทำแบบนั้น แค่นั้นเลย…
“วิน…”
“ลงมาทำอะไร หิวเหรอ”
“อือ”
“อยากกินอะไรเดี๋ยวทำให้กิน แล้วทำไมถึงไม่ยอมปลุกล่ะ เดินลงมาคนเดียวมืดๆ มันอันตรายนะ ไฟก็ไม่ยอมเปิดอีกต่างหาห”
“เห็นนายหลับ ไม่อยากกวนเวลานอน นายเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ”
คล้ายกับว่าลำคอของคนที่
