บ่วงรักในรอยอดีต

เข้าหอก่อนแต่ง...2

“เธอยังไม่รู้จักพ่อฉันอีกเหรอ อะไรที่เขาตัดสินใจไปแล้วเขาไม่มีวันเปลี่ยนใจอย่างแน่นอน” น้ำเสียงของชายหนุ่มที่เปล่งออกไปมีแต่ความแดกดัน ทำให้หญิงสาวรู้สึกหมดหวังกับเรื่องราวทั้งหมดเหลือเกิน

เมื่อพยายามหว่านล้อมชายหนุ่มไม่สำเร็จ เธอก็พยายามมองหากระเป๋าถือใบเล็กของเธอ เพื่อหามือถือจัดการเปิดแอปพลิเคชั่นขอความช่วยเหลือจากตำรวจ แต่เป็นความโชคร้ายของเธอที่เธอไม่ได้หยิบกระเป๋าออกมาจากบ้านวาโยอัศวพลกุล เพราะชายหนุ่มกระชากเธอออกมาอย่างรวดเร็วทำให้เธอลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปสนิท แล้วเธอจะช่วยเหลือตัวเองให้รอดพ้นจากเขาได้อย่างไร ใบหน้าของหญิงสาวซีดเผือดขึ้นมาทันตา

คิรากรขับรถมุ่งตรงสู่คอนโดหรูของเขา ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมือง ชั้นทั้งชั้นเป็นของเขาเพียงผู้เดียว แม้กระทั่งลานจอดรถที่ถูกทำขึ้นมาเป็นส่วนตัว บ่งบอกถึงความร่ำรวยของผู้เป็นเจ้าของ ดังนั้นสถานที่แห่งนี้จึงเหมาะเหลือเกินที่ชายหนุ่มจะพาเจ้าสาวในอนาคตของเขาไปเข้าหอ ชายหนุ่มได้แต่แค่นยิ้มด้วยความสะใจ ป่านนี้บิดาของเขาคงตามหาเขาให้วุ่น ซึ่งเขามั่นใจว่าท่านไม่มีทางตามหาเขาพบอย่างแน่นอน เพราะคอนโดแห่งนี้เขาเพิ่งจะซื้อและยังไม่ได้โอนกรรมสิทธิ์ ดังนั้นบิดาของเขาไม่มีวันรู้ว่า เขาจะพาลูกสะใภ้คนโปรดของท่านมาเข้าหอที่นี่อย่างแน่นอน

และระหว่างที่ชายหนุ่มขับรถอยู่นั้น มีสายเรียกเข้าจากคุณคณินอยู่ตลอเวลา ชายหนุ่มจึงหยิบออกมาโชว์ให้หญิงสาวดู ก่อนที่เขาจะทำลายความหวังที่จะรอดจากเงื้อมือของเขา

“เธอเห็นมั้ยว่าคุณลุงของเธอเขาเป็นห่วงเธอแค่ไหน แม่ลูกสะใภ้คนโปรด”คิรากรกล่าวพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ที่มีสายเรียกเข้าจากคุณคณินมาโชว์หญิงสาว แต่ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หญิงสาวแย่งไปได้ เขารีบกดปิดเครื่องทันที ทำให้หญิงสาวหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ ตอนนี้ทางรอดของเธอมันน้อยลงเรื่อยๆ

“คุณมันบ้าไปแล้วคุณกร ฉันไปทำอะไรให้คุณ ทำตัวเหมือนเด็กขี้อิจฉา ฉันสมเพชคุณจริงๆ” กุลพัทธ์กล่าวด้วยความมพอใจ เธอไม่รู้ว่าคิรากรต้องการอะไร เธอและเขาควรช่วยกันแก้ไขปัญหา ไม่ใช่ว่าทำราวกับเธอไม่ใช่คน นึกอยากจะทำอย่างไรกับเธอก็ได้ เพียงเพื่อให้ผู้ใหญ่ของทั้งคู่ต้องทุกข์ใจ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเบื้องหลังของศัลยแพทย์หนุ่มจะเลวร้ายขนาดนี้

“ฉันไม่ได้บ้า ฉันแค่ต้องการให้รู้ว่าผลของการบังคับฉันมันจะเป็นยังไง” คิรากรกล่าวพร้อมกับจอดรถทันที เพราะตอนนี้ถึงสถานที่ที่เป็นเป้าหมาย นั่นก็คือเรือนหอของเขาและเธอ

“คุณจอดทำไม” กุลพัทธ์มองด้วยความหวาดกลัว เพราะสถานที่แห่งนี้มันเป็นส่วนตัวเกินกว่าที่ใครจะสามารถมาช่วยเธอได้

“ถึงแล้วเรือนหอของเรา ทำตัวดีๆนะคุณหมอเอย” คิรากรยังเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

“บ้าไปแล้วปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” กุลพัทธ์มองไปรอบๆด้วยความหวาดกลัว

คิรากรไม่ตอบ ชายหนุ่มเดินลงไปจากรถ ก่อนจะเปิดประตูฝั่งหญิงสาว แล้วยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวเพียงแค่คืบเท่านั้น

“จะลงมาดีๆหรือจะให้อุ้ม” คิรากรกล่าวออกไป ซึ่งทำให้หญิงสาวส่งสายตาแห่งความไม่พอใจให้กับชายหนุ่ม

“ฉันไม่ลง” กุลพัทธ์กล่าวพร้อมกับเกาะที่เบาะไว้แน่น แต่เธอคิดผิดถนัดเมื่อร่างสูงของชายหนุ่มเข้ามากระชากฝ่ามือเล็กออกจากการเกาะกุมที่เบาะ จากนั้นเขาก็อุ้มเธอขึ้นมายังอ้อมแขนเขาได้อย่างง่ายดาย หญิงสาวได้แต่ดิ้นด้วยความไม่พอใจ แต่มันกลับไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสะทกสะท้านแต่อย่างใด ร่างสูงอุ้มหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะเดินตรงเข้าไปยังห้องสุดหรูที่เพิ่งตกแต่งเสร็จเรียบร้อยเมื่อไม่กี่วันมานี้