บ่วงรักในรอยอดีต

อย่าคิดหนี NC+++

ร่างสูงอุ้มร่างบางเข้ามาในห้องอย่างง่ายดาย ถึงแม้หญิงสาวจะขัดขืนเท่าใด แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมปล่อยเธอลงจากอ้อมแขนของเขา จนกระทั่งชายหนุ่มนำพาร่างเล็กของเธอมาหยุดอยู่หน้าเตียงนอนขนาดคิงส์ไซส์ เขาจึงวางร่างบางลงที่เตียงทันที

หลังจากที่แผ่นหลังของหญิงสาวสัมผัสได้ถึงความนุ่มของเตียง เธอรีบดีดตัวขึ้นมายืนข้างเตียงทันที คิรากรจึงจับไหล่ทั้งสองข้างของหญิงสาวแล้วกดลงไปที่เตียงอีกครั้ง กุลพัทธ์ได้แต่ดิ้นรนพร้อมกับก่นด่าเขาออกมาด้วยความไม่พอใจ

ในขณะที่ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มหยันหญิงสาว เพราะเขาเชื่อมาตลอดว่าเธออยู่เบื้องหลังการแต่งงานครั้งนี้ ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะปฏิเสธ แต่ด้วยความรักที่บิดาของเขามีต่อลูกเลี้ยงเช่นกุลพัทธ์ มันคงไม่ยากเลยถ้าหากหญิงสาวจะเอ่ยปากขอร้องให้บิดาของเขาสร้างเงื่อนไขการแต่งงานครั้งนี้

“อย่าคิดจะหนีซะให้ยากเลยหมอเอย ยังไงเธอก็ต้องเป็นของฉันวันยังค่ำ” คิรากรกล่าวด้วยใบหน้าแสยะยิ้ม ซึ่งกุลพัทธ์มองที่ชายหนุ่มด้วยความรู้สึกหวาดกลัว

“หยุดตอนนี้ก็ยังไม่สายนะ ฉันจะลืมว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ปล่อยฉันไปเถอะนะ” กุลพัทธ์พยายามเตือนสติชายหนุ่มอีกครั้ง เพราะเธอรู้ว่าลึกๆแล้ว เขาไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผลเช่นนี้

“หยุดพูดจาน่ารำคาญได้แล้วหมอเอย ในเมื่ออยากจะเป็นเมียฉันมาก ฉันก็จะสนองความต้องการของเธอให้” คิรากรก้าวพรวดเดียวเข้าถึงตัวหญิงสาว มือหนาของเขากระชากร่างบางเข้ามาแนบอก

กุลพัทธ์รัวกำปั้นน้อยใส่คิรากร เธอทุบเข้าที่แผงอกกว้างด้วยความคับแค้นใจ เรื่องที่เธอไม่มีส่วนรู้เห็นแม้แต่น้อย เหตุใดชายหนุ่มจึงได้คิดว่าเธอสมรู้ร่วมคิดกับการคลุมถุงชนครั้งนี้ เมื่อหญิงสาวเริ่มพยศมากขึ้นชายหนุ่มก็จัดการประกบริมฝีปากหยักลงที่เรียวปากเล็กสวยได้รูปของหญิงสาว ก่อนจะขบเม้มที่ริมฝีปากเล็กอย่างรุนแรง หญิงสาวรู้สึกเจ็บกับสัมผัสอันหยาบโลนของเขา แต่เธอก็ไม่สามารถผลักไสเรียวปากหนาของเขา ให้ออกไปจากการครอบงำเรียวปากบางของเธอได้

คิรากรยังคงขบเม้มที่เรียวปากเล็ก จนตอนนี้หญิงสาวรับรู้ได้ถึงความเจ็บจากอารมณ์ไม่พอใจของเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะเปลี่ยนเป้าหมายเป็นเข้าไปสำรวจในโพรงปากบางของหญิงสาว กุลพัทธ์พยายามที่จะกัดลิ้นของชายหนุ่ม เพื่อสร้างความเจ็บปวดให้เขาเช่นกัน แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามสักเท่าไหร่เธอก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้