“นี่ คุณพ่อคุณแม่ พอได้แล้วค่ะ ตื่นขึ้นมาก็ดูดกันเลย แผลยังไม่แห้งไหมคะ” ชาร์มมี่เดินเข้ามาพร้อมกับพิชชี่และนีน่า
“มาได้ไง” พริณตาถามขึ้น เพราะเท่าที่รู้แต่ละคนอยู่คนละที่ละทาง
“มาเยี่ยมหลานกับเยี่ยมแกนะสิ” ทั้งสี่คนกอดกันกลม พฤกษ์ต้องรีบย้ายตัวเองออกมา เพราะกลัวต้องไปอยู่ตรงกลาง วงกอดเหมือนอย่างพริณตา
“แกรู้ไหม พวกฉันเป็นห่วงแกแค่ไหน” นีน่าพูดขึ้น ตอนที่ทั้งสามนั่งลงข้างเตียงของพริณตา
“เราต้องรำแก้บนใช่ไหม” ชาร์มมี่พูดขึ้น
“เดี๋ยวทำไมใช้คำว่าเรา ฉันไม่ได้บนรำนะ ฉันบนพวงมาลัย” พิชชี่พูดขึ้นอย่างตกใจ เพราะตอนที่ทั้งสามไปบนบานศาลกล่าวให้พริณตาปลอดภัย พิชชี่เองบนด้วยพวงมาลัยเก้าสิบเก้าพวง
“ใช่ฉันก็บนด้วยผลไม้เก้าอย่างกับดอกกุหลาบเก้าสิบเก้าดอก” นีน่าเองก็กล่าวแย้งเธอไม่ได้บนด้วยการรำถวาย เพราะเธอรำไม่เป็น
“แต่ฉันบอกท่านไว้ว่า ถ้าอีหวานฟื้น ฉันจะแก้บนด้วยการรำถวายโดยพวกเราสามคน” ช
