ปารารินได้ยินแล้วรู้สึกผิดขึ้นมาทันที เมื่อครู่เธอพูดแรงเกินไปหน่อย คงเป็นเพราะตั้งแต่เธอเติบโตจำความได้ก็ถูกดูแลมาอย่างดีจากคุณธ*****ยจนคิดว่าตัวเองเป็นลูกแท้ๆ แม้ท่านจะบอกทุกอย่าง
“เอ่อ...รินขอโทษค่ะคุณแม่ รินคงเหนื่อย รินขอตัวไปพักก่อนนะคะ” ปารารินลุกขึ้นเดินออกไป ขณะที่คุณธัญวดีมองด้วยสายตาครุ่นคิด ปารารินไม่รักเด็กแล้วจะมีลูกให้เตชัสงั้นเหรอ นางไม่เคยเห็นกิริยากระด้างแบบนี้ของลูกเลี้ยงเลย นับวันปารารินก็ยิ่งเปลี่ยนไป สาเหตุน่าจะมาจากเตชัสไม่สนใจหรือนางตามใจปารารินมากเกินไป คุณธัญวดีถอนใจ ยังไงนางจะช่วยเท่าที่ช่วยได้ เพราะความเอ็นดูปารารินยังมีอยู่ไม่น้อย แต่อย่างไรแล้วนางก็ชัดเจนว่ารักเตชัสมากกว่า เพราะเตชัสคือลูกชายในสายเลือด ถ้าลูกแท้และลูกเลี้ยงจะไปกันไม่ได้อย่างที่วาดหวัง สุดท้ายนางก็ต้องเลือกตามใจลูกแท้ๆของตน
ปารารินนั่งหน้าเคร่งเครียดอยู่ในห้องนอนที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ดวงหน้าสว
