Ep.10 ฉลามบุก
1896 Words
“โลมาพี่ขอโทรศัพท์หน่อย” เสียงทุ้มของคนตัวโตเอ่ยบอก ฉันที่กำลังเล่นกับลูกหมา เงยหน้าขึ้นมองซีที่สะพายกระเป๋าให้ฉัน
“โทรศัพท์อยู่ในกระเป๋า ซีหยิบได้เลย” ก่อนที่ฉันจะล้มลงไปเล่นกับน้องหมาน้อยเหมือนเดิม งืออออ~น้องน่ารักมากเลย สุนัขพันธุ์ปาปิยอง ตัวเล็กๆ เจ้าของที่พาน้องมาด้วยเขาไปห้องน้ำ ฉันกับซีกำลังเดินเล่นอยู่ผ่านมาเจอเข้าพอดี คุณตาก็เลยฝากให้ดูแปปนึง
“รหัส?”
“ศูนย์สี่ตัว” ฉันเงยหน้าตอบร่างสูงที่ขมวดคิ้วมองหน้าเหมือนสงสัย
“ง่ายไปมั้ย รหัส” ถ้ายากไปกว่านี้ฉันคงจำไม่ได้แล้วละ
“เคยได้ยินมั้ยคะ คนเรามักจะมองข้ามอะไรที่ง่ายๆ เสมอ”
“เอาจริงๆ” ซีก้มหน้าย่อตัวลูบหัวฉัน คนๆ นี้จะรู้จักฉันดีเกินไปแล้วนะ
“โลมาจำรหัสอื่นไม่ได้หรอก เลขศูนย์ง่ายสุดแหละ” ^^ตอบคนตัวโตอย่างนึกตลก มันก็จริงอ่ะ นอกจากฉันจะความจำเสื่อมแล้วฉันจะเป็นคนขี้ลืมมากๆ ด้วย จะเรียกว่าเป็นความสามารถเฉพาะตัวก็ได้…ได้เหรอวะ แฮะๆ
“หวังว่าจะไม่ลืมแฟนตัวเอง” ซียิ้มให้ฉัน
“ใครจะไปลืมลงกัน แฟนทั้งคน” เมินหน้าหนีก้มลงไปเล่นกับน้องหมา พูดตอบซีเสียงเบาๆ
“หึ”
“นี่ คุณตาของเธอมาช้าไปแล้วน่ะ” อ่า… คงไม่ไปตกสวมที่ไหนหรอกนะ นี่ก็น่ารักไปไหนมองฉันตาแป๋วเลย อดไม่ได้จนต้องยกมือลูบหัวน้อง คุณตาน่าจะเลี้ยงให้เจอคนเยอะๆ แน่ น้องถึงได้เชื่องกับคนแปลกหน้าขนาดนี้ ทำให้คิดถึงเจ้ากวางตุ้งเลย ปานนี้คงจะนอนตีพุงอยู่แน่ๆ
“โซระ!” เสียงเรียกสำเนียงภาษาญี่ปุ่น พร้อมกับเจ้าปาปิ ยอง กระดิกหางยิกๆ ดีใจ และวิ่งไปหาเจ้าของ แม้ทิ้งฉันเลยนะ
“ขอบคุณนะหนู” คุณตาเอ่ยสำเนียงภาษาญี่ปุ่นโน้มหัวลงนิดนึงเพื่อขอบคุณฉัน
ไม่เป็นไรครับ ยินดีเสมอ” เสียงทุ้มที่อยู่ข้างฉันตอนไหนไม่รู้ เอ่ยตอบคุณตาไป
หลังจากที่เราเเยกกับคุณตา ซีก็พาฉันมานั่งฟังดนตรีที่กำลังบรรเลง ผู้คนมากมายต่างพากันจับจองที่นั่งเพื่อฟังการเล่นดนตรีสดในบรรยากาศที่พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน และเสียงเพลงที่นักร้องบรรเลงออกมาช่างเข้ากับบรรยากาศจริง
To be young and in love in New York City
To not know who I am but still know that I’ m good long as you’ re here with me
To be drunk and in love in New York City
Midnight into morning coffee, burning through the hours talking
Damn....
ทว่า… ในขณะที่นักร้องบรรเลงเสียงเพลงไพเราะน่าฟัง ร่างสูงที่นั่งกุมมืออยู่ข้างๆ โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับกระซิบข้างหู……
I like me better when I’ m with you
I like me better when I’ m with you
I knew from the first time, I’ d stay for a long time,’ cause
I like me better when, I like me better when I’ m with you….
Cr. I Like Me Better (Lauv)
วินาทีนั้นฉันแทบจะหยุดหายใจ เสียงทุ้มที่ร้องเพลงคลอเบาๆ อยู่ข้างหูกลับทำให้ฉันแทบจะไม่ได้ยินเสียงนักร้องที่ร้องอยู่ ภายในใจเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ก่อนที่บทเพลงท่อนนั้นจะหมดลงจนได้ยินเสียงนักร้องบรรเลงเพลงท่อนต่อไป
“ชอบ เหมือนกันไหม” สายตาคมที่เป็นประกายสบตากันกับฉัน เหมือนกับต้องมนต์สะกดให้ฉันหันหน้าหนีไม่ได้
“หืมม ว่าไง” รอยยิ้มมุมปากเผยออกมา เพื่อถามย้ำ
“ช….. ชอบ” เหมือนเผลอไผลไปกับมนต์สะกดที่คนตรงหน้าได้ขุดหลุมดักเอาไว้ ร่างสูงค่อยๆ ขยับหน้ามาใกล้ๆ จนต้องหลับตาพร้อมกับกลั้นหายใจ
“หึ” เธอทำให้เขายิ้มในทุกเวลาจริงๆ จมูกสันโด่งโน้มเข้าไปถูสายไปสายมากับจมูกคนตัวเล็ก
“ซี >//19.00 น.
หลังจากที่นั่งดูดนตรีเสร็จแล้วนั้น คนตัวเล็กที่เดินก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์อยู่ด้านหน้าผม ก็เกิดหิวขึ้นมา ซึ่งตอนนี้เรากำลังจะเดินไปที่จอดรถอยู่ครับ
“S.thale หืม? ทำไมต้องทะเล” เหมือนน้องจะพึ่งรู้สึกสังเกตชื่อไอจีผม
“ซีแปลว่าทะเล ทะเลเป็นชื่อที่ครอบครัวเรียก” น้องพยักหน้าเข้าใจก้มลงไปเล่นโทรศัพท์ต่อ
“โลมา”
“คะ?”
“ห้ามเรียกชื่อพี่ว่าซีอีก” คนตัวเล็กหยุดเดินเก็บโทรศัพท์มองหน้าผม
“แล้วทำไม โลมาถึงจะเรียกซีว่าซีไม่ได้” ผมเดินเข้าไปหาน้องก้มลงไปใกล้ๆ กระซิบข้างๆ หูน้อง........
“เพราะว่าพี่จะเป็นทะเลของโลมาเท่านั้น”
ฟอด~
0///0
“คนฉวยโอกาส”
ว่าจบเดินหนีขึ้นรถแล้ว
“กินอะไร”
“เอาอันนี้ อันนี้ โอ๊ะ อันนี้ก็น่ากิน นี่ก็ด้วย “ครับ ตั้งแต่มาถึงร้านคุณแฟนของผมก็จัดเต็มเลยครับ
“ซี… ทะเลเอาอะไรอีกมั้ย” ผมส่ายหน้าตอบน้องไป
“โอเค งั้นเอาแค่นี้ก่อนละกัน” รอสักพักอาหารที่เราสั่งก็มาเสิร์ฟ
“อร่อยไหม “ร่างบางที่กำลังกิน พยักหน้าตอบผม
“ชุดนี้สวยไหม” หลังจากที่เรากินข้าวเสร็จ โลมาก็ไม่รอช้าที่จะลากผมมาช๊อปปิ้งต่อ
“อืม สวย” คนตรงหน้ายิ้มตอบผม และหันไปเลือกชุดต่อ บางทีก็นึกขำตัวเองนะครับ ผมไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้เลย ออกจะเบื่อด้วยซ้ำกับการที่มารอผู้หญิงทำอะไรแบบนี้ แต่กับโลมาไม่ใช่ ผมกลับดีใจ รู้สึกสนุก ตื่นเต้นทุกครั้งที่อยู่กับน้อง
“พี่จ่ายให้” ผมยื่นบัตรให้พนักงานทันที
“ทำไมป๋า?”
“บ้านพี่รวย”
“ชิ~ งั้นโลมาจะรูดให้หมดเลย” ผมหยิบถุงที่พนักงานยื่นมาถือไว้
“วงเงินไม่จำกัด” (-_-+) สายตาเปล่งประกายมองมาที่บัตรนี่คืออะไร
“โลมาไม่เกรงใจน๊า ^_^” และนี่คืออีกสิ่งหนึ่งที่ผมกำลังเรียนรู้จากน้องอยู่
“หึ เอาสิ เมียคนเดียวพี่เลี้ยงได้อยู่แล้ว”
“จริงนะ” ครับไม่ปฏิเสธซะด้วย ขนาดผมพูดว่าเมียนะ โลมายังไม่โฟกัสกับคำว่าเมียที่ผมพูดเลยเอาแต่จ้องบัตรในมือผมตาไม่กะพริบเลย
มือเล็กแบออกกะพริบตาปริมๆ ผมวางบัตรในมือน้อง
“ขอบคุณค่ะป๋าาาาขา” อ่า…น่ารักเป็นบ้า กูจะคลั่งรักตายไหมวะ
“ไปกันค่ะ” มือเล็กกุมมือผมเดินเรื่อยๆ เข้าออกร้านนู้นน้านนี่ จนมาหยุดร้านรองเท้า
“ทะเลใส่ไซส์อะไร”
“58” ^^
“ทะเล..ใส่รองเท้าไซส์นี่จริงเหรอคะ” คนตัวเล็กเอ่ยถามหน้าตาดูประหลาดไม่น้อย น้องคงจะไม่เข้าใจในความหมายของผมสินะ พี่ไม่เล่นแล้วก็ได้ครับ ไว้รอน้องสัมผัสเองดีกว่า
“40 ครับ” น้องก็ยังคงมองผมหน้าสงสัยอยู่ดี หึ น่ารักดีว่ะ
“....”
“40 จริงๆ ครับ” คนตัวเล็กพยักหน้ารับเลือกดูรองเท้าอย่างตั้งใจก่อนที่จะหยิบรองเท้าผ้าใบสีขาวแบรนด์เนมยี่ห้อหนึ่งขึ้นมาเเละส่งให้พนักงานก่อนที่จะยืนรอหน้าเคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน
“หืม?” ร่างสูงขมวดคิ้วมองถุงรองเท้า
“ของทะเล…คือมันเป็นรองเท้าคู่” ผมรับถุงจากมือน้องที่ตอนนี้แก้มและหูแดงเผยออกมาอย่างเด่นชัด
“ทำแบบนี้…พี่จะอดใจไม่ไหวเอานะ” ผมก้มลงกระซิบข้างหูแดงเถือกนั้น
“บ…บ้า อดใจอะไรกันคะ”
“ก็…” มือบางดันแผงหน้าอกเกร่งกั้นเอาไว้
ฟอดดดด
“ขอบคุณครับ” ริมฝีปากผมกดลงแก้มแดงๆ ข้างซ้ายอย่างอดใจไม่ไหว
“งื้ออออ ทะเล” โลมาถอยห่างจากผมหนึ่งก้าว ยกมือปิดแก้มทั้งสองข้าง
“ไม่คุยด้วยแล้ว โลมาจะไปดูเครื่องสำอาง” ว่าจบก็เดินปิดแก้มหนีเข้าร้านไปแล้ว
TrrrrrTrrrrr…
ยังไม่ทันที่เขาจะได้เดินตามโลมาเข้าไปในร้านเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นซะก่อน
“อืมว่าไง”
(นายครับ ได้เรื่องแล้วครับ ตอนนี้ผมเจอหลักฐานการโกงของคุณนามิแล้วครับ) ในขณะที่ฟังเสียงลูกน้องสายตาคมก็ยังทอดมองร่างบางไม่ห่าง
“หึ ดี กูจะได้จัดการสักที”
(พรุ่งนี้นายมีนัดกับลูกค้าด้วยครับ)
“รายละเอียด….” ร่างสูงละสายตาจากร่างบางเพื่อฟังรายละเอียดจากลูกน้อง
“สีไหนดี” มือบางยกขึ้นเลือกสีลิปสติกที่ทาไว้บนมือ ทว่าในขณะเดียวกันได้มีมือใหญ่วางไว้บนมือบางเพื่อช่วยเลือก
“หืมมม สีชมพูเหรอ แต่โลมะ…”
เฮือก!
นาทีที่เธอหันไปสบตาคมดุเข้า ใจแทบหายวาบ
“ไง” รอยยิ้มร้ายเผยออกมากลับทำให้อุณหภูมิในร่างกายบางเย็นยะเยือกขนลุกซู่
“ฉัน…ฉลาม”
- Writer
