“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ ก็คุณ ก็คุณน่ะ คุณ...”
“ฉันทำไม? ฉันอร่อยใช่ไหมล่ะ?”
“ไม่ใช่ค่ะ! ฉันแค่แปลกใจ เพราะปกติคุณไม่เคยเป็นแบบนี้”
ปลายฝนไม่กล้ายอเต็มปาก เพราะถึงการกระทำที่ติณห์ทำตอนนี้มันจะดีขึ้นก็ตาม เธอก็ยังแอบหวั่นว่าเขาจะตลบหลัง
หญิงสาวจึงก้าวเท้าออกมารักษาระยะห่าง และติณห์นั้น ก็ดื้อดึงเดินตามทันที
“ถอยไปไหนล่ะ? จะไปดี ๆ หรือให้ฉันบังคับ”
“ฉันมีนัดกับคุณลีอองแล้วค่ะ วันอื่นนะคะ” ปลายฝนรีบบอกปฏิเสธ นอกจากเธอกลัวคนอื่นเห็น ก็แอบกลัวว่าคนตรงหน้าจะเสียชื่อด้วย
แต่ไม่ยักรู้ว่าติณห์ เขาควันออกหูไปแล้ว!
เพราะก่อนหน้าเธอกับลีอองก็ไปสุสานรถคันเดียวกัน คุยกันตลอดทาง แล้วนี่ยังจะนัดไปกินข้าวเที่ยงกันอีกเหรอ?
มันชักจะเกินไปแล้วนะ!
“อะไรนะ! เธอกล้าปฏิเสธฉันไปกับมันเหรอ?”
“ทำไมจะไม่กล้าล่ะคะ มันอยู่ที่ความพอใจของฉัน”
ซีอีโอหนุ่มขบฟันกรามแน่น เพ่งมองปลายฝนไม่พอใจสุด ๆ เธอกล้าปฏิเสธเขาได้ยั
