ลงทัณฑ์ CEO

1862 Words

“นี่คุณขอร้องฉันเหรอคะ?” “อะ อื้มประมาณนั้น เธอจะยอมรึเปล่าล่ะ” ปลายฝนกะพริบตาปริบ ๆ มองหน้าติณห์ด้วยความลังเล ไม่สิ ไม่ลังเล แต่เธอสับสนไปหมดแล้วต่างหาก ผู้ชายคนนี้เป็นบ้าอะไร ก่อนหน้าไม่กี่นาทีขู่ ตอนนี้กลับมาขอร้อง ถ้าเขาโมโหอีกรอบ เธอจะคิดว่าเขาเป็นไบโพล่าแล้วนะ! “ฉันถามตรง ๆ คุณเป็นอะไรรึเปล่าคะ? ป่วยเหรอ? หรือมีปัญหาทางจิต?” “ฉันไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ฉันมีสติครบถ้วน ว่าแต่เธอจะตกลงไหมล่ะ?” ติณห์ถามอีกครั้ง ซึ่งมือเขาก็ยังจับมือปลายฝนอยู่ จนเจ้าของมืออ้ำอึ้งอยู่พักนึง และเธอก็ก้มมองมือที่จับ มองมันอยู่อย่างนั้นนิ่ง ๆ จนวูบนึง เริ่มรู้สึกไม่แน่ใจขึ้นมาจริง ๆ ว่าตัวเองจะเอายังไงกันแน่? เพราะมือเขามันอุ่น และนุ่มมาก น้ำเสียงเขาก็อ่อนโยนชะมัด แต่เมื่อเผลอใจอ่อน เพราะประโยคขอร้องเพียงประโยคเดียวเท่านั้น ภาพต่าง ๆ ที่ติณห์เคยทำ ก็เด้งขึ้นมาเป็นฉาก ๆ หยุด! อย่าใจอ่อน! มีสติปลายฝน!

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD