“เจ็บใจนัก!” พิมพ์ประภาลืมตาทันทีที่ทัศกรย่องออกไป เธอพยายามขัดขวางเขาหลายรอบ สุดท้ายเขาก็เลือกออกไปจากห้องของเธอจนได้ แต่อย่างน้อยมันก็นานพอที่จะทำให้กานพลูเข้าใจผิด
ทัศกรไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้เดินมาถึงห้องครัวได้ เขาเห็นว่าคนเป็นภรรยากำลังตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารหลายอย่าง เข้าใจดีว่าการทำอาหารนั้นต้องใช้เวลา บางครั้งเป็นชั่วโมง ยิ่งถ้าไม่มีลูกมือยิ่งช้าเข้าไปใหญ่ ป้าทับทิมหันมาเจอกับเจ้านายเข้าพอดี ทัศกรยกมือขึ้นจุ๊ปาก ก่อนจะโบกมือไล่ นางแอบอมยิ้มก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาในทันที
“ป้าคะ ลองชิมดูสิคะว่าโอเคหรือยัง อุ๊ย!” เธอหันมาก็เจอกับทัศกร เลยอุทานอย่างตกใจ
“เป็นอะไร ร้องเสียตกอกตกใจ ทีกับไอ้เชาวน์ให้มันกอดหอมเหมือนมันเป็นสามี”
“ถ้าจะมาหาเรื่องกานต์แบบนี้ ไปเสียเถอะค่ะ ไปดูแลคุณพิมพ์ดีกว่า”
“นี่กล้าไล่ฉันเหรอ”
“กานต์เปล่าไล่นะคะ อุ๊ย! คุณจะทำอะไรน่ะ” เธอผวาเมื่อเขารวบร่างไปกอดเอา
