ช่างเถอะ ถึงไม่เลือกเธอ หรือเธอไม่ได้เขา ก็ไม่เป็นไร เธอไม่ได้ คนอื่นก็ไม่ได้เหมือนกัน พิมพ์ประภาคิดอย่างเจ็บใจ ในเมื่อทัศกรกำลังจะแต่งงานกับเธออยู่แล้ว เขาต้องเป็นของเธอตั้งแต่แรกนี่นา!
“เมื่อคืนพี่ขอโทษด้วยนะคะ” พิมพ์ประภาจับไม้จับมือกานพลูเอาไว้แสร้งทำเป็นเห็นอกเห็นใจอีกฝ่ายเสียเต็มประดา
“อะไรเหรอคะ” แม้จะรู้อยู่แล้ว แต่เธอก็ยังถามออกไป คิดว่าตัวเองโง่มากมายเสียจริง
“เรื่องพี่กับภูเขายังไงล่ะ พี่ขอโทษจริงๆ ไม่คิดว่าภูเขาจะห่วงพี่จนไม่ยอมไปไหน พี่บอกว่านอนเองคนเดียวได้ก็ไม่ยอมฟัง จะนอนเป็นเพื่อนท่าเดียวเลย ไล่ก็ไม่ยอมไปอีก พี่เกรงใจกานต์มากๆ เลย กลัวจะเข้าใจผิด”
อ้อ... เหรอคะ กานพลูคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกไป
“ไม่เห็นต้องเกรงใจเลยนี่คะ กานต์บอกแล้วไงว่าจะหลีกทางให้ ถ้าคุณภูเขารักพี่พิมพ์จริงๆ เท่าที่คุณท่านบีบบังคับให้เขาต้องแต่งงาน กานต์ก็รู้สึกไม่ดีมากพอแล้วค่ะ”
“จริงๆ เหรอจ๊ะ น้
