“ดูสิ หลานซื้อของเล่นเยอะแยะไปหมด ยายหนูยังเล่นอะไรไม่เป็นเลยนะ” คุณหญิงช่อทิพย์เดินมาสมทบกับหลานชายที่นั่งเล่นกับบุตรสาวตัวน้อยอยู่บนเปล ในช่วงเดือนแรกทัดดาวนอนหลับปุ๋ยหลังจากกินอิ่ม ท่านเห็นกานพลูให้นมสบตากันไปมากับบุตรสาว เด็กน้อยก็จ้องหน้าแม่ ท่านก็อมยิ้ม จะใครก็ตาม แม้ไม่เคยมีลูกมีเต้ามาก่อน แต่พอมีลูกก็สามารถเลี้ยงได้ตามสัญชาติญาณ ท่านเห็นกานพลูยิ้มแย้ม สบตากับลูกน้อย พูดคุยเสียงหวานน่ารัก เอียงหน้าไปมา ร้องเพลงกล่อม ยายเหลนตัวน้อยของท่าน มองตามแล้วเพลินตา กานพลูชอบอุ้มลูกพาดบ่าพากันเดินเล่น มองการดูแลเอาใจใส่นั้นแล้วอยากให้กานพลูมาเป็นหลานสะใภ้จริงๆ เสียเหลือเกิน
“เผื่อเอาไว้ครับ ผมเห็นว่าสวยดี น่ารักดีก็เลยซื้อมา โตขึ้นจะได้เล่น”
“แน่ะ เผื่อเอาไว้เสียจนโตเลยนะ ภูเขาแย่งซื้อให้เสียหมด คนอื่นก็ไม่ต้องซื้อให้แล้วล่ะ”
“ลูกสาวผมทั้งคน ผมเลี้ยงไหวครับ” ทัศกรพูดโดยไม่ได้คิดอะไร เพราะรั
