“คุณคีนอนุญาต ตะวันแล้วไม่ใช่เหรอคะ?” คีนยิ้ม และพยักหน้า ให้เป็นกรณีพิเศษ เฉพาะเธอเท่านั้น
“แต่งตัวซะ และนั่งข้างๆฉัน เราคงต้องกินอาหารกันจริงๆ ซะที...แต่ถ้าเธออิ่มแล้วหรืออิ่มจริงๆ ฉันก็ต้องขอสั่งให้เธอกินอยู่ดี” คีนเอ่ยพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้ตะวัน
ตะวันยิ้ม เขิน เธอเขินกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ก็รับเสื้อกับบราที่คีนเอื้อมหยิบและส่งให้เธอ ในขณะที่ตะวันขยับลงจากตักของคีน คีนเก็บตัวเองเข้าไปในกางเกงด้วยตัวเขาเอง เพราะถ้าให้ตะวันทำให้ ก็คงไม่ได้ทำอย่างอื่น เช่น กินอาหารจริงๆ กันแน่นอน --พัก สักชั่วโมง แล้วฉันจะกินเธอ และสอนเด็กดีของฉัน-- คีนคิดในใจ และหันไปมอง ดวงตาเขาเก็บสิ่งที่คิดในใจตอนนี้
“อ๊ะ!…”
“มีอะไร?” คีนหันกลับมาถาม ที่จู่ๆตะวันที่เดินออกจากห้องอาหารมาด้วยกัน ก็หยุดเดิน
“กระเป๋า!...ตะวันกลับไปที่รถก่อนนะคะ” ตะวันหันหลังกลับทันทีที่บอกเหตุผลให้คีนรู้ ตะวันเร่งฝีเท้าไปที่รถ ก
