ตะวันหันไปมองนาฬิกา ดวงตาเบิกกว้างขึ้น แปดโมงเช้าตามเวลาท้องถิ่น แย่แล้ว! มิซาโต้ ตะวันรีบลงจากเตียง วิ่งเข้าห้องน้ำ เธอผ่านกระจกไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีเวลาสำรวจเรือนร่างที่เต็มไปด้วยร่องรอยมากมายบนพื้นผิวขาวอมชมพูนั้นเลยสักนิด
สามสิบนาทีผ่านไป ตะวันหมุนรอบตัวเองมองดูเงาสะท้อน เสื้อผ้าที่เธอเลือกสวมวันนี้ เสื้อคอเต่าสีขาวแขนยาว กางเกงขายาวสีอ่อน เพราะตะวันแทบไม่รู้สึกตัวเลยว่า ขา ขาของเธอทั้งสองข้างเต็มไปทั่ว รอยคิสมาร์ก และเธอรู้สาเหตุและตัวต้นเหตุ ตะวันหน้าบึ้งตึง ทำไมเธอถึงไม่รู้สึกตัวเลย เพราะภาพสุดท้ายระหว่างเธอกับคีน คือจุดสูงสุด
“เฮ้ยยยยย...” ตะวันถอนหายใจ ก่อนที่จะคว้ากระเป๋าสะพายและเดินไปยังประตูทางออก รอยยิ้มบนใบหน้าของตะวันฉายออกมา ประตูถูกล็อคจากด้านใน ก็คงเป็นคีน ตะวันอดไม่ได้ที่จะต้องยิ้มและรู้สึกดีกับสิ่งเล็กๆน้อยๆที่คีนทำให้กับเธอ เรื่องการล็อคประตูห้อง เป็นสิ่งที่คีนเคยบอกแ
