ลูคัสส่งครีมกันแดดให้นฤดาตามที่ลูกสาวบอก เธอรับมาถือไว้แต่ก็ยังไม่ยอมทาให้เขาสักที
“รออะไรรีบทาสิฉันไม่อยากให้จัสมินรอนานนะ”
“คุณก็หันหลังมาสิ”
นฤดาหน้าร้อนผ่าวเมื่อเห็นแผ่นหลังของเขาที่มีรอยเล็บอยู่เต็มไปหมดซึ่งมันมากกว่าทางด้านหน้าที่เธอเห็นเมื่อเช้าอยู่มาก
“คุณเจ็บไหม”
“ถ้าฉันบอกว่าเจ็บเธอจะทำยังไง”
“หวานขอโทษ” คำขอโทษเป็นสิ่งเดียวที่นฤดาจะพูดกับเขาเพราะนึกคำอื่นไม่ออกเลย สีหน้าของเธอกำลังสำนึกผิด
“มันก็ไม่เจ็บเท่าไหร่ ฉันคิดว่ามันคุ้มนะ”
“คุ้มอะไร”
“ไม่มีอะไรหรอกน่ารีบทาเถอะ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน”
“หวานว่าคุณควรใส่เสื้อนะคะ ถ้าคนอื่นเห็นรอยพวกนี้...”
“ฉันก็จะบอกทุกคนว่าเธอเป็นคนทำ” เขาพูดพลางหัวเราะเมื่อเห็นหญิงสาวอายจนหน้าแดง ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนอารมณ์ไปมาเร็วจนเขานึกสนุกที่ได้แกล้ง
“เอาสิหวานก็จะบอกทุกคนเหมือนกันว่าคุณก็ทำรอยไว้บนตัวหวานเหมือนกัน” พูดจบหญิงสาวก็ถอดเ
