หลังจากทานอาหารเย็นและเล่านิทานให้กับจัสมินฟังจนเด็กสาวหลับไปแล้วนฤดาก็กลับมายังห้องนอนของเธอและลูคัสซึ่งเขาบอกว่าเธอกับเขาต้องนอนห้องเดียวกันถ้าส้มโอหรือคนอื่นรู้ก็อาจจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับจัสมิน ลูกสาวเขาอาจจะเกิดความสงสัยว่าทำไม่บิดามารดาถึงไม่นอนห้องเดียวกัน
“หวานนอนบนโซฟาก็ได้ค่ะ”
“เตียงตั้งกว้างนอนสองคนคงไม่เบียดกันเท่าไหร่หรอกหรือกลัวว่าฉันจะทำอะไรเธอล่ะ”
“หวานว่าคุณคงไม่ทำอะไรหวานหรอกค่ะ เพราะถ้าคุณทำให้หวานไม่พอใจขึ้นมาแล้วหวานหนีไปจากที่นี่คุณกับลูกคงว้าวุ่นกันน่าดู”
“ทำไมถึงคิดว่าฉันจะทำให้เธอไม่พอใจล่ะ หรือเพราะคิดว่าขนาดของฉันมันเล็กจนไม่รู้สึกอะไร” เขาเดินมาใกล้แล้วใช้แขนแกร่งรวบตัวเธอเข้ามาใกล้โดยที่นฤดาไม่ทันได้ตั้งตัว กลิ่นกายหอมของนฤดาทำให้เขาติดใจ
“ปล่อยหวานนะคะ ถ้าไม่ปล่อยหวานจะร้องให้คนช่วย”
“ถ้าเธอร้องคนก็จะรู้กันทั้งบ้านว่าเราทำอะไรกันหรืออยากจะให้คนอื่นรู้กันล
