เวลานี้สายตาไม่ได้จ้องในหม้อ แต่แอบซอกแซกไปตามซอกคอและร่องอกขาวๆ เขาอิจฉาเหงื่อที่มันหยดลงไปตามรอยนั้นจัง ไม่รู้คิดยังไง วันนี้อยากเกิดเป็นเหงื่อบนตัวเมีย
“ซี้ด”
เธอหันกลับมามองด้านหลังเพราะได้ยินเสียงกลืนน้ำลายดังอยู่ใกล้ๆ แล้วสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่าง
“น่ากินไหมคะ คุณทำหน้าเหมือนอยากกิน”
“น่ากินมาก”
เขาตอบแล้วเม้มริมฝีปาก สายตาที่จ้องเขม็งนั้นทำให้พรพระพายหน้าแดงซ่าน น้ำเสียงหวานสะบัดเพราะเห็นชัดว่าเขามองอะไรอยู่ พรพระพายยกสองมือมาปิดทรวงอกอวบจัด “ไม่ให้กิน”
ยิ่งเธอขยับริมฝีปากตอบโต้ด้วย ก็ยิ่งกระตุ้นให้เขาอยากกิน “ขี้หวงไปได้ จะขอชิมแกงจืดเท่านั้นว่ารสมือเธอพอจะกินได้หรือเปล่า”
“แกงจืดชิมได้ แต่อย่างอื่นที่นัยน์ตาของคุณซอกแซกมองลงไปน่ะ ฉันให้กินไม่ได้ค่ะ”
ดวงหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างรู้ทัน แล้วดันไหล่แน่นๆ ของเขาออกไป ตรงไปหยิบภาชนะใส่อาหารสำหรับเด็ก แล้วตักแบ่งใส่ถ้วยให้เท่าๆ กัน แบร
