แม้จะรู้ว่าคำตอบที่ได้รับก็ต้องเป็นแบบนี้ แต่เขาก็ไม่อยากโกหกว่าเขาเองก็แอบเสียใจใช่น้อย เขาเพียงแค่อยากมีความหวังขึ้นมาบ้าง แต่คำตอบเธอก็ชัดเจนเสมอมา
"ไม่เป็นไร พี่จะรอจนหนูอยากมีพี่ในชีวิต รอจนแก่พี่ก็รอได้"
ชายหนุ่มเอ่ยติดตลกเพราะไม่อยากให้สถานการณ์ตึงเครียดและทำเธออึดอัด เพียงเท่านี้เธอก็ให้สิทธิ์เขาได้ใกล้ชิดเธอมากพอแล้ว เขาคงเรียกร้องมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว จนกว่าจะพิสูจน์ให้เธอเห็นและรอเวลาที่เธอจะยอมเปิดใจให้เขาอีกครั้ง
"รอได้จริงเหรอ?" คนตัวเล็กยังคงยืนนิ่งและถามเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ใช่ครับ"
"ถ้ารอไปแล้วไม่ได้อะไรขึ้นมา พี่ยังจะอยากรอไหม?"
เธอยังคงยิงคำถามรัว ตอนแรกเขาก็ยังพอยิ้มเพื่อแก้สถานการณ์ได้ แต่พอเอาเข้าจริง ๆ ก็คงไม่มีใครอยากรอแบบไม่มีจุดหมาย แต่จะให้ทำอย่างไรได้ในเมื่อเขาทำเลวไว้เยอะนี่
"จริง ๆ แล้วพี่ก็อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมวันนี้เลยด้วยซ้ำ พี่อยากให้หนูกลับมา
