ทุกคนในร้านกาแฟหันมองฉันเป็นตาเดียว รวมถึงคุณหมอทั้งหลายที่ฉันเหล่ไว้เมื่อกี้ด้วย
จนฉันค่อย ๆ หันไปยกมือขอโทษเทพบุตรพวกนั้น และกลับมาสนใจคนตรงหน้าที่ไม่ยอมสบตา
ก่อนที่จะถามเขาว่า...
“เอ่อตัว ตัวพูดว่าไงนะ?”
“ทำไมเธอต้องให้ฉันพูดหลายรอบ? หูก็มี ตั้งใจฟังบ้างสิ”
โอเค นี่คือคำตอบของว่าที่เจ้าบ่าว ที่เพิ่งชวนฉันไปดูชุดแต่งงานเมื่อกี้ หวานได้อีกค่ะ
“ก็ตัวจะแต่งงานกับเค้า ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ยน”
น้ำเสียงที่ถาม ฉันบังคับให้ปกติได้ แต่หน้าเนี่ย ทำไม่ได้จริง ๆ มันร้อนผ่าวไปถึงท้ายทอยแล้ว ให้ตาย!
“ก็เป็นซะสิ เธอจะถามเยอะทำไม?” โอ้โห... นี่ฉันไม่มีสิทธิถามเหรอ?
คุณอิฐเขาเป็นผู้ชายแข็งกระด้างมาก นี่ขนาดควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้านะ เขายังไม่มีความอ่อนโยนอ่อนหวานเลยสักกะนิด
“เป็น? จะเป็นได้ยังไง ตัวไม่ได้จีบเค้าอ่ะ!”
“ทำไมเธอต้องกดดันฉันด้วยวะ ก็พยายามอยู่นี่ไง!” ฉันยกมือทาบอกตกใจ
