ฉันอาบน้ำไปคิดเรื่องคุณรศรินทร์ไป เพราะไม่คิดเลย ว่าที่ฉันคาดการณ์มันจะผิดมหันต์ จนพู่กันถูกยิงอาการโคม่าแบบนี้
แสดงว่าที่ท่านทำเป็นห้ามและทำเป็นหวังดี จริง ๆ แล้วคุณรศรินทร์แค่ต้องการแก้แค้น และให้ลุงรัฐเป็นคนลงมือแทนสินะ
แต่โชคดีของเพื่อนฉัน ที่คุณรศรินทร์ไม่ถึงขั้นเอาชีวิตไป ไม่งั้นฉันคงรู้สึกผิดไปจนตายเหมือนกัน
แต่หลังที่พู่กันโดนยิง เธอก็นอนเป็นผักอยู่ห้องไอซียูเกือบอาทิตย์ ถึงจะได้ออกมาอยู่ห้องพักฟื้นปกติและทุกคนเข้าเยี่ยมได้ ซึ่งฉันไปเยี่ยมเธอทุกวัน ไปกับคุณอิฐบ้าง ไปกับอาจารย์ที่คณะบ้าง
แต่แปลก ที่พู่กันฟื้นมาเธอไม่รู้เรื่องเลย ไม่รู้ว่าตัวเองลงจากรถไปยืนเหม่อ และไม่รู้ว่าตัวเองถูกยิงยังไง หลายวันที่ฉันได้ยินเธอถามด้วยความสงสัย แต่ก็บ่ายเบี่ยงไม่กล้าพูดว่าใครเป็นคนยิง
ฉันได้แต่บอกให้เพื่อนสนิทพักผ่อนให้เต็มที่ จะได้หายเร็ว ๆ และไปสอบจบ จนวันนี้เธอถามฉันอีกว่า...
“แก ใครเป็
