เช้าวันต่อมา_
ขณะร่างอรชรนั่งอยู่บนเก้าอี้มุมแต่งตัวในห้อง เธอครุ่นคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา และการกระทำของใครบางคนเมื่อคืน
ฝ่ามือบางแกล้งกดส่งข้อความไปผิด ให้ปลายทางได้ตอบกลับอะไรมาบ้าง แต่เปล่าเลยเขาเงียบหายตั้งแต่ออกจากผับแล้ว
"เฮ้อ...แล้วจะไปยุ่งกับเขาทำไม!" เธอควรจะดีใจด้วยซ้ำ ถ้าเขารู้ว่าเธอมีคนให้คุยมากมาย จะได้เลิกเอาเปรียบซึ่งกันและกัน
พอฉุดคิดได้พิพิมเลยเลือกจะถือออกเหรียญทอง และเปิดภาพของงานกีฬาเมื่อวานนี้ เตรียมลงไปบอกบุพการีจะดีกว่า
ตึก! ตึก! ตึก!
"เห็นตากรณ์บอกว่าเป็นเพื่อนหนูพิพิม เจิดจรัสเลยพามาไหว้สวัสดีผู้ใหญ่ค่ะ" แต่เสียงของผู้ใหญ่ดังขึ้น ดึงให้ร่างอรชรต้องหยุดชะงัก เก็บของในมือลงไว้ก่อน
"พลอยก็พึ่งรู้เหมือนกันค่ะ ว่ากรณ์คือลูกคุณเจิดจรัส ที่แท้คนใกล้คนเคียงกันนะคะ" ท่านจะบ่ายเบี่ยงอย่างไรได้ เลยเลือกจะควักมือลูกสาวตอนเห็นเธอชะเง้อมอง
ปล่อยสามีตีหน้านิ่งสยบความไ
