FAYE
“Ate, nagkamali lang po ang kaibigan ko. Please, ituloy na po ninyo ang kasal,” sabi ko kay Ate Danaya dahil nakita kong natulala na si Lorabel at napaiyak dito sa gitna ng simbahan.
Kahit nagulo ang kasal niya, nakita ko ang pag-aalala sa mukha ni Ate Danaya habang nakatingin kay Lorabel.
“Is she okay?” tanong niya sa akin.
“Hindi ko alam, Ate, pero ako na po ang bahala sa kaniya,” sagot ko.
Mukhang naawa naman si Ate Danaya sa kaibigan ko. “Let me know if we can help her.”
Tumango lang ako at hinatak sa braso si Lorabel palabas ng simbahan.
Walang salita ang namagitan sa amin ng kaibigan ko habang hinahatak ko siya at naglalakad papunta sa pintuan ng simbahan.
Narinig kong napahikbi si Lorabel nang makalabas kami, kaya niyakap ko siya ng mahigpit.
Ramdam ko kung paano siya
