"แล้วพี่จะให้หนูพูดอะไรล่ะคะ"
"ก็ขอร้องให้พวกฉันเซ็นชื่อให้สิ ไม่ใช่มาถึงยืนนิ่งเป็นเสาไฟฟ้าข้างถนนแบบนี้ จืดชืดชะมัด"
"ใช่ค่ะหนูมันจืดชืด พี่คงชอบอะไรเผ็ดๆ มากกว่า อุ๊ย หนูลืมไปว่าพี่เป็นประเภทกินไม่เลือก"
แอ่ก แอ่ก แค่ก
สายตาของซินเจียแน่วแน่คล้ายกับแฝงเร้นบางอย่าง เสียงสำลักของชายหนุ่มซึ่งเป็นเพื่อนกราฟดังขึ้นขัดจังหวะ ก่อนที่เขาจะคว้าปากกาจากมือแอมแล้วพูดเสียงอ่อนหวาน
"งั้นพี่จะเซ็นให้น้องซินเจียเอง"
"จริงหรือคะ ว่าแต่พี่ชื่ออะไรคะ"
"จริงด้วยพี่ลืมแนะนำตัวไป พี่ชื่อเจมส์ เป็นเพื่อนไอ้กราฟ เรียนอยู่คณะเดียวกัน ห้องเดียวกัน"
"พี่ดูจะเป็นคนพูดง่ายไม่เหมือนใครบางคน"
"ไอ้นี่มันหยิ่งอย่าไปสนใจมันเลย แต่พี่จะไม่เซ็นที่แขนหรือที่ขานะ พี่ขอเส้นตรง..อก"
ซินเจียกับแอมป์มองหน้ากัน ก่อนจะหันกลับมามองเจมส์ ชายหนุ่มสูงรูปร่างดีหน้าตาหล่อ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับกราฟ ชายหนุ่มย้อมผมสีเทาหน้าตาหล่อเจ้าเลห์มากเรียกได้ว่าแทบจะกราบ
"พี่อยากดื่มเหล้าต่อแล้ว นั่งลงสิพี่จะเซ็นให้" เจมส์ยังคงมุ่้งมานะดูท่าทางจะขี้แกล้งเป็นนิสัย "พี่จะเซ็นให้น้องซินเจียนะ จะได้กลับไปนั่งโต๊ะทำกิจกรรมรับน้องกันต่อ"
"เซ็นที่อื่นได้ไหมคะ"
"ก็พี่อยากเซ็นอกข้างซ้าย ที่มันตรงกับหัวใจ พอดีว่าพี่เป็นคนโรแมนติกชอบทำอะไรแบบนี้"
"แบบนี้เรียกว่าโรแมนติกหรือฉวยโอกาสกันแน่.."
"นั่งลงเถอะครับ พี่ไม่มีเวลามาเล่นกับน้องนะ"
ซินเจียไม่มีทางเลือกเธอย่อตัวลงเล็กน้อย เจมส์ทำหน้าตาคล้ายชอบใจ ก่อนจะวางมือทับทาบตรงหน้าอกแต่ยังไม่ทันได้สัมผัส กราฟ ที่นั่งอยู่ริมข้างคว้าปากกาเอาไว้
อ๊ะ~
เสียงร้องตกใจของซินเจียเมื่อตอนนี้เธอถูกชายหนุ่มอย่างกราฟขีดเขียนบางอย่างติดหน้าผาก ปรากฏว่าเป็นชื่อลายเซ็นที่เธอต้องการ แอมยิ้มดีใจเมื่อตอนนี้เธอได้สิ่งที่รุ่นพี่ประจำคณะปรารถนา
น้ำเสียงของกราฟพูดอย่างหงุดหงิด "รีบใส่หัวไปซะ เห็นหน้าเธอแล้วเหล้าฉันจืดหมด เหอะ"
ตึก ตึก ตึก
สองสาวเดินกลับโต๊ะ ตอนนี้พวกเธอผ่านภารกิจไปแต่โดยดี ทุกคนปรบไม้ปรบมือก่อนจะเริ่มสังสรรค์กันต่อ ซินเจียนั่งแน่นิ่งคล้ายกับเธอครุ่นคิดบางอย่าง ซึ่งดูท่าทางรอบข้างจะปลาบปลื้ม กราฟ ชายหนุ่มรุ่นพี่อย่างเขามาก แต่ใครจะรู้ว่า 'ผู้ชายสุดฮอต bad boy คนนั้น เคยเป็นแฟนเก่าของผู้หญิงที่แสนจะเรียบร้อยอย่างเธอ...?'
"ไม่น่าเชื่อว่าจะได้ลายเซ็นพี่กราฟ" หญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มนักศึกษาปี 1 พูดกล่าว "ตอนแรกเห็นพี่เจมส์ถือปากกา"
"แต่ก็ถือว่าได้ลายเซ็นนะ นาทีนี้ใครก็ได้ พี่เจมส์ก็หล่อ พี่กราฟก็หน้าตาดี สองคนนี้คบกันได้แบบสมบูรณ์ แถมบ้านยังรวยมาก เปลี่ยนรถขับมามหาวิทยาลัยไม่ซ้ำเลย"
"แต่ก็ได้ข่าวว่าสาวเยอะขี้ใช่ย่อย"
"ถ้าหล่อแล้วรวยแบบนี้มาจีบฉัน..ต่อให้เขาจะมีผู้หญิงอีกนับพัน ฉันก็ไม่ปฏิเสธจ้าาา"
'ฮ่าๆ' ทั้งหมดยังตั้งวงสนทนากันถึงเรื่องราวหนุ่มหล่อ แอมใช้ไหล่สะกิดซินเจียก่อนจะกระซิบกระซาบ "ไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้เลยอะ ไม่มีใครรู้สินะว่าเธอกับพี่กราฟ..เคยคบกันมาก่อน"
"ช่างเถอะ มันก็ผ่านมาแล้วหลายปี"
"หลายปีอะไรกัน คบกันตอนอยู่มัธยมปลายนี่เอง"
"ฉันไม่อยากรื้อฟื้นอะไรทั้งนั้น หน้ายังไม่อยากมอง"
"ก็เข้าใจนะว่าพี่กราฟโคตรเจ้าชู้ แต่ก็ดูเหมือนสมัยนี้ผู้หญิงจะไม่ค่อยแคร์สักเท่าไหร่ ขอแค่หน้าตาดีหล่อรวยก็วิ่งเข้าใส่ บรึ๋ย น่ากลัว"
โต๊ะมุม VIP.
"ทำไมมึงต้องพูดจาแรงๆ กับน้องซินเจียด้วยวะ" เจมส์ยังคงสงสัยกับการกระทำของเพื่อนสนิท
"กูรู้จักกับเด็กสองคนนั้นมาก่อน เคยเรียนมัธยมปลายมาด้วยกันตอน ม.4 ถึง ม.6"
"ไม่น่าล่ะ ถึงดูพูดจาสนิทสนมกันตั้งแต่แรกเจอ ว่าแต่น้องซินเจียน่ารักมากตาชั้นเดียวหน้ารูปไข่ แก้มเหมือนซาลาเปา เป็นลูกเสี้ยวจีนอีกด้วย"
"ยายนั่นไม่เหมาะกับแกหรอก"
"ทำไมวะ?"
"ถ้าเปรียบรสชาติอาหารก็คงเป็นแกงจืดที่ไม่ใส่คนอร์ สำหรับพวกเราชอบกินเนื้อสเต๊กวากิวแบบจัดจ้านเท่านั้นไม่ใช่หรือไง อย่าไปยุ่งดีกว่าเสียเวลา"
เจมส์พยักหน้าทำความเข้าใจ ก่อนที่จะสังสรรค์กันต่อโดยสักพักสาวสวยที่อยู่โต๊ะไม่ไกลเข้ามาทำความรู้จัก แน่นอนว่าตอนกลับก็คงไม่ต้องคาดเดาว่าจะเป็นยังไง...ฉายาแบดบอยฟาดเรียบเป็นที่เลื่องลือไกล แต่ก็มีสาวมากมายให้ความสนใจ
หล่อรวย แบบไม่เกรงใจใคร
ผู้หญิงคนไหนก็อยากจะได้ครอบครอง