EP.4 รีวิวออนไลน์ [ไม่เจอกันนาน..นมโตขึ้นตั้งเยอะ]

856 Words
วันจันทร์ ดูเหมือนซินเจียจะปรับตัวเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้ดี คงเพราะว่าเธอเรียบร้อยไม่ค่อยมีปากเสียงกับใคร หลังจากเลิกเรียนตอนเย็น แอม เดินทางกลับบ้านเพราะผู้ปกครองมารับ "ตายจริง! ลืมกระดาษเลกเชอร์ไว้" ซินเจียต้องวิ่งกลับเข้าตึกคณะ เนื่องจากลืมของสำคัญ พอเธอกลับมาก็เดินชนปะทะกับใครบางคน "อักกก ขะ ขอโทษค่ะ" น้ำเสียงอ่อนหวานพูดพลางยกมือไหว้ พอเธอแหงนหน้ามองปรากฏว่าเป็นกราฟ "ยังคงซุ่มซ่ามเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยนะ" "พี่มาทำอะไรที่คณะนี้" "มหาวิทยาลัยเป็นของเธอหรือไง ฉันถึงจะเดินไปไหนมาไหนไม่ได้ ว่าแต่ไม่ได้เจอกันนาน..นมโตขึ้นตั้งเยอะเลยนะเนี่ย หืมมม" "อ๊าย! คนลามก นิสัยไม่ดี" ตัวเล็กยกมือขึ้นมาปิดหน้าอก แถมส่อเสียดสายตาไม่ชอบใจปะทะกลับไป กราฟ กลับยืนแสยะยิ้ม ทันทีที่ซินเจียจะเดินเลี่ยง เขาก็เบี่ยงตัวมาขวาง ทั้งคู่ตอบโต้กันด้วยสายตา ก่อนที่มือน้อยจะผลักตัวสูงแล้ววิ่งไป ร้านไอศกรีม "คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ไม่ได้เรียนอยู่คณะเดียวกันสักหน่อย" แอมกับซินเจียมักมานั่งกินขนมนมเนยที่ร้านแห่งนี้ เนื่องจากใกล้มหาวิทยาลัยด้วย "ไม่ต้องคิดมาก" "แค่ปลายเส้นผมก็ไม่อยากเห็นด้วยซ้ำ! มันน่าหงุดหงิดชะมัด ที่ต้องรู้ว่าเรียนอยู่ที่เดียวกับเขา" "ไหนบอกว่าเรื่องผ่านมาตั้งนาน อย่าบอกนะว่าเธอยังลืมพี่กราฟไม่ได้" "บ้าาาา ผู้ชายอย่างนั้นฉันไม่ทำจำให้รกสมองหรอก" "ถ้าอย่างนั้นก็อย่าคิดมากเลยนะ ฉันอยู่เคียงข้างเธอเสมอ เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน อิอิ" แอมคว้าจับมือของซินเจียเพื่อแสดงถึงความรักแน่นแฟ้น ทั้งคู่เรียกได้ว่าสนิทสนมกันมาก แทบจะรู้ทุกอย่างของกันและกันแม้กระทั่งรสนิยมหรือความชอบพอต่างๆ แถมแอมยังเป็นคนยุยงส่งเสริมให้ซินเจียเริ่มปีกกล้าขาแข็ง ต่อสู้กับโลกภายนอก จากเมื่อก่อนไม่สู้คน ไม่พูด แต่เพราะความสวยและเรียนเก่งจึงดึงดูดใครต่อใครให้มาชอบพอ สุดท้ายก็แพ้ใจให้กับชายหนุ่มรูปหล่ออย่างกราฟ คงเพราะนิสัยกะล่อนที่ติดตัวมา ทำให้เขาสามารถเข้าใจ อีกทั้งเอาใจใส่จนทำให้สาวน้อยที่ไม่มีภูมิคุ้มกันเรื่องความรักตกหลุมพรางเจ้าเล่ห์นั้นเรียบร้อย แต่ทุกอย่างมันกลายเป็นอดีตไปแล้ว บ้านท้ายซอย ดงดอกไม้ ซินเจียกลับมาถึงบ้าน เธอเห็นกล่องพัสดุวางตรงริมรั้ว นอกจากจะเรียนหนังสือเก่ง ยังมีอาชีพเสริมนั่นก็คือรับทดลองและรีวิวสินค้าเพื่อหารายได้เสริม แม้จะเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่งมาก แต่ข้อมูลนั้นแน่นแถมยังน่าเชื่อถือ ห้องนอน ซินเจีย "ว้ายยยย!" ตัวเล็กตกใจหลังจากเปิดกล่องพัสดุ "นี่มันถุงยางอนามัยทั้งนั้น...ใครส่งมาแกล้งหรือเปล่าเนี่ย" ซินเจียหงุดหงิดทันที แต่เพราะเธอเปิดเพจรับรีวิวออนไลน์จึงมีชื่อที่อยู่อย่างชัดเจน เธอรีบอ่านใบที่แนบมากับสินค้าปรากฏว่าเป็นผู้ที่ไม่ออกนามว่าจ้างให้รีวิวถุงยางอนามัยที่สั่งมาจากต่างประเทศให้ โดยมีไลน์แอดไว้ติดต่อประสานงานกัน แน่นอนว่าเธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือเพราะอยากส่งข้อความปฏิเสธ เคว้ง! ยังไม่ทันได้พิมพ์สักตัวอักษร เสียงดังโครมครามก็มาจากด้านล่างของบ้าน ซินเจีย วางทุกอย่างแล้ววิ่งลงไป เห็นว่าพ่อกับแม่เลี้ยงกำลังด่าทอทะเลาะกันอย่างรุนแรง "พี่ทำงานยังไงถึงไม่มีเงินจ่ายค่างวดบ้าน!! อีกหน่อยเราจะไม่มีที่ซุกหัวนอนอยู่แล้วนะ" แม่เลี้ยงตวาด "โรงงานของฉันมีปัญหา ก็เลยต้องเลื่อนจ่ายเงินเดือนไปก่อน แล้วเงินของเธอล่ะ ไม่ใช่ว่าเอาแต่ไปซื้อเครื่องสำอางกับเสื้อผ้า แทบไม่เหลือจุนเจือครอบครัว" "ฉันเป็นผู้หญิง เป็นเมียของพี่ ที่จริงไม่จำเป็นต้องออกไปทำงานด้วยซ้ำ แต่เพราะว่าพี่มันไม่มีปัญญาเลี้ยงดู ฉันก็เลยต้องไปทำงาน งกๆ ทุกวัน เหอะ ไร้น้ำยา!!" เสียงเอะอะโวยวายยังดังก้องกังวาน ซินเจียเกาะขอบกั้นบันไดเห็นทุกสถานการณ์ เนื่องจากวิกฤตช่วงโควิดทำให้ผู้เป็นพ่อต้องนำบ้านเข้าจำนองไว้กับนายหน้าคนหนึ่ง สุดท้ายก็แทบจะส่งดอกเบี้ยไม่ทัน ตัวเล็กเดินกลับเข้าห้องอย่างหมดอาลัยตายอยาก ก่อนที่จะคลิกเข้าไปยังข้อความเจ้าของผู้ว่าจ้าง ตอนนี้เงินสำคัญที่สุด -Line- ซินเจีย : สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อซินเจีย เป็นนักรีวิวออนไลน์ที่คุณส่งพัสดุมาให้ ช่วยกรุณาบรีฟรายการสินค้าที่อยากให้นำเสนอ หลังจากตกลงเรียบร้อยแล้ว กรุณาจ่ายมัดจำครึ่งหนึ่งของจำนวนค่าจ้างนะคะ เจ้าของสินค้า : ยินดีครับ . . "ผู้ชาย..."
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD