“มองขนาดนี้ไม่จับฉันกินเองเลยล่ะ” กองทัพกดเสียงให้ต่ำลงแล้วเอ่ยกระซิบหยอกเย้าคนบนตัก
“คะ...คุณกองทัพ” เสียงหวานพึมพำเสียงเบาหวิว ใบหน้าเนียนยามนี้ขึ้นสีแดงด้วยความเขินอาย
เมื่อรู้ตัวว่าจ้องเขานานเกินไปจนถูกแซว มัดหมี่จึงรีบเบี่ยงใบหน้าหนี ทว่ากลับถูกมือหนารั้งให้หันกลับไปเผชิญหน้ากันอีกครั้ง
“เขินเหรอ เด็กน้อย” เสียงหัวเราะทุ้มต่ำดังขึ้นเบา ๆ กวาดสายตามองใบหน้าของหญิงสาวจนทั่ว ก่อนมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากอวบอิ่ม
มัดมี่ที่รู้ตัวว่าถูกเขาจับจ้องริมฝีปากก็ได้แต่นั่งนิ่ง หัวใจดวงน้อยระส่ำระส่ายเมื่อเขาไล้ปลายนิ้วหัวแม่มือมาคลึงวนบนกลีบปากอ่อนนุ่ม
“ปากเธอนุ่มดี แต่ฉันว่าข้างในตัวเธอมันนุ่มกว่า” เขากระซิบบอกเธอ นัยน์ตาคมฉายแววใคร่กระสันอย่างปิดไม่มิด
ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงอยู่แล้วยามนี้เหมือนจะระเบิด เขาชอบพูดลามกแหย่ให้เธอเขินแบบนี้เสมอ แล้วมันก็ดันทำให้เธอมีอารมณ์ร่วมอย่างน่าอายเสียด้วย
กองทัพ
