CHAPTER TWELVE

1723 Words

“SALAMAT,” sabi ni Mara. Umupo sa tabi ni Denver. Nang ihatid siya nito kanina ay hindi kaagad ito pinauwi ng kanyang magulang at doon na ito pinaghapunan sa bahay nila. Niyaya itong uminom ng kanyang ama. Bago siya umakyat sa kanyang kwarto ay nakailang bote na ang mga ito. Sigurado na kanyang ama ang unang sumuko kaya nag-iisa na lang ito ngayon. Dis-oras na ng gabi. Dekilado na kung uuwi pa ito, sa mga ganoong pagkakataon ay sa guest room na ito pinapatulog. Hindi ito ang unang pagkakataon na doon matutulog sa kanilang bahay si Denver. Kapag alangan na sa oras para umuwi ay doon na ito nagpapalipas ng buong magdamag. Bagaman nasa tamang edad na ito at ang kanyang kapatid ay hindi pa rin pinapayagan ang mga ito na magsama sa iisang kuwarto. Pero isang beses ay nakita niyang pumuslit a

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD