วางเดิมพัน

1149 Words

@โอโซล "แรงไปไหมวะ...มึงเห็นหน้าน้องเขาไหม..คงจะโกรธน่าดู : รามสูร "โกรธแล้วไง..กูจำเป็นต้องแคร์เหรอ... : โอโซลพูดออกมาอย่างไม่ค่อยสนใจ เรื่องแบบนี้ถือเป็นเรื่องปกติสำหรับเขา ทำไมเขาต้องให้ค่าให้ราคากับผู้หญิงที่เอาแต่กรี๊ดกร๊าดบ้าผู้ชายไปวันๆด้วย "กูล่ะหมั่นไส้....หล่อเลือกได้จริงจริ๊ง...กูว่ามึงใช้ความหล่อเปลืองเกินไปแล้วนะ เดินไปไหนก็มีแต่สาวๆรอกรี๊ด : ไฟเพลิง "กูคนเดียวที่ไหน...พวกมึงก็เหมือนกันนั่นแหละ ที่กรี๊ดๆอยู่นั่นก็เด็กมึงทั้งนั้นไม่ใช่เหรอไอ้เพลิง... "ก็มีบ้าง..แต่ส่วนใหญ่ก็มาเพราะมึงทั้งนั้น...ถามจริงเหอะ..นี่มึงไม่คิดจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยรึไง ฮอตขนาดนี้ ทำไมมึงไม่ลองเลือกมาสักคน....เอาไว้กันสาวๆที่แม่มึงหามาให้ก็ได้นิวะ : ไฟเพลิง "ไม่อ่ะ..วุ่นวาย...กูอยู่คนเดียวแบบนี้น่ะดีแล้ว...อิสระ ไม่ต้องผูกมัดกับใคร "นี่ไอ้เพลิงต่อให้มึงพูดกับมันจนหูมันฉีกมันก็ไม่สนใจหรอก...เยือกเย็นอย่างกับก้อนน้ำแข็ง...อย่าให้มันมีแฟนเลย สงสารเขา.. : รามสูร "จะว่าไป..น้องคนเมื่อกี้ก็น่ารักดีนะ..ยิ่งเวลาโมโหยิ่งน่ารัก... : ไฟเพลิง "ในสายตามึง..มีผู้หญิงคนไหนบ้างวะที่ไม่สวยไม่น่ารัก กูเห็นใครเดินผ่านมึงก็บอกเขาน่ารักไปหมด.. : รามสูร "แต่น้องคนเมื่อกี้เขาน่ารักจริงๆนะโว้ย...ผิวขาวๆ ตากลมโต แก้มเนียน...แถมยัง......อืม.... : ไฟเพลิง "ไอ้หื่นเอ๊ย! .... กูรู้นะว่ามึงคิดอะไร.... ถ้าน่ารักมาก..มึงก็จีบเอาดิวะ...ไหนๆไอ้โซลมันก็ไม่คิดจะสนใจอยู่แล้วนิ : รามสูร "กูก็กำลังคิดอยู่....ตัวเล็กสเปรคกูเลย....นี่ถ้าน้องเขาบอกเขาชอบกูนะ กูจะรีบถวายตัวให้ตอนนั้นเลย : ไฟเพลิง "55555 มึงแรดเกินไปแล้วไอ้เพลิง : รามสูรหัวเราะอย่างพึงพอใจกับความขี้เล่นของไฟเพลิง "เลิกพูดถึงยัยนั่นได้แล้ว..น่ารำคาญ : โอโซลพูดด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบ ก่อนจะหยิบหนังสือในมือขึ้นมาอ่าน "เห่อะ ! พูดถึงก็ไม่ได้...นี่เพื่อนนะเว้ย...ดุอะไรขนาดนั้นวะ : ไฟเพลิง ระหว่างที่ทั้งสามกำลังนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่ตรงม้าหินอ่อนหน้าคณะวิศวะนั้น คะนิ้งกับเพื่อนๆก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของพวกเขา ยืนอยู่นานคนหน้านิ่งยังทำทีเป็นไม่เห็น คะนิ้งทำหน้ามุ้ยก่อนจะเอ่ยถามเขาออกไป.. "พี่ใช่ไหมที่ชื่อโอโซล : คะนิ้งถามคำถามออกไปพร้อมกับมองหน้าผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่ลดละสายตา ".................. : โอโซลไม่ตอบแถมยังทำท่าทีเป็นไม่สนใจ เหมือนเสียงนกเสียงกา มองไม่เห็นคนที่อยู่ตรงหน้าเลยด้วยซ้ำ "หูหนวกรึไง..หนูถามว่าพี่ชื่อโอโซลใช่ไหม ? : คะนิ้งเริ่มที่จะโมโห คนพูดด้วยยังทำเป็นไม่ได้ยิน จะหยิ่งอะไรกันนักหนา "ใจเย็นๆคะนิ้ง : กัสจังสะกิดคะนิ้งก่อนจะเหลือบสายตาไปมองโอโซลอย่างกล้าๆกลัวๆ คนหน้านิ่งวางหนังสือลงอย่างไม่ค่อยพอใจ พร้อมกับถอนหายใจออกมาราวกับว่าคนตรงหน้ากำลังทำให้เขารำคาญใจ สายตาที่มองไปยังคะนิ้ง ทำเอากัสจังกับแพตตี้ถึงกับดึงเพื่อนรักให้ถอยห่าง แต่คนดื้อไม่เคยกลัวใครอย่างคะนิ้งมีหรือจะสนใจ เขายิ่งมองเธอยิ่งจ้องเขากลับ ไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยสักนิด ".....มีอะไร "เมื่อกี้ที่พี่พูดตอนอยู่โรงอาหารหมายความว่าไง.. "อ่อ..ที่แท้ก็เธอนี่เอง...ยัยปลาปักเป้า... "พี่ว่าใครเป็นปลาปักเป้า... "ก็เธอไง...หน้าบวมเป็นปลาปักเป้า..นอกจากเธอก็ไม่มีใครแล้ว.. "เห่อะ..!! 🙄 คิดว่าหล่อแล้วจะบลูลี่ใครก็ได้งั้นเหรอ... "ฉันไม่ได้บลูลี่แต่ฉันไม่ชอบผู้หญิงแบบเธอ... "ที่บอกว่าไม่ชอบอ่ะ..รู้จักหนูดีหรือยัง... "ไม่จำเป็น คนแบบฉัน ไม่มีวันชอบผู้หญิงอย่างเธอ "แล้วถ้าหนูทำให้พี่ชอบหนูได้ล่ะ... "..ไม่มีทาง "งั้นเรามาเดิมพันกันไหม...ถ้าหนูทำให้พี่ชอบหนูได้ พี่ต้องจ่ายหนูมาแสนหนึ่ง... "ทำไมฉันต้องทำแบบนั้น "หรือว่าพี่กลัว.... "กลัว ???? คนอย่างฉันจะกลัวผู้หญิงตัวเล็กเท่าลูกแมวอย่างเธอเนี้ยนะ "ใช่....พี่กลัวว่าจะเผลอใจชอบหนูขึ้นมาแล้วเสียเงินหนึ่งแสนบาทไง.. "หึ...คนแบบฉันไม่เคยกลัวใคร "ไม่กลัว ? แล้วทำไมไม่รับคำท้าล่ะคะ "ก็ได้...ฉันให้เวลาเธอสามเดือน ถ้าหลังจากนั้นเธอยังทำให้ฉันชอบเธอไม่ได้ เธอต้องเป็นฝ่ายเสียเงินให้ฉัน และต้องไม่มายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก "โอเค๊..ถือว่าพี่รับคำท้าแล้วนะ สามเดือนก็สามเดือน ทุกคนในที่นี้เป็นพยาน ถึงเวลานั้นพี่อย่าลืมคำพูดของตัวเองแล้วกัน อ่อ...แล้วก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีนะคะ คนอย่างคะนิ้งไม่เคยละทิ้งความพยายาม... "หึ.....อยากเสียเวลาเปล่าก็เชิญ.. คะนิ้งยิ้มกว้างให้เขาด้วยความมั่นอกมั่นใจ ก่อนจะหันหลังเดินกลับไป "เชี้ยโซล...มึงเอาจริงดิ : ไฟเพลิง "นี่ถือเป็นคนแรกเลยไหมวะ ที่มึงอนุญาตให้เขาจีบ : รามสูร "กูไม่ได้อนุญาต แค่รับปากยัยเด็กดื้อคนนั้นไป...ตัดรำคาญ.. "ขนาดรำคาน มึงยังต่อล้อต่อเถียงกับน้องเขาได้ตั้งนาน ปกติมึงพูดกับผู้หญิงซะที่ไหน.. : ไฟเพลิง "แล้วไง..มึงคิดว่าคนอย่างกูจะชอบเด็กน้อยอย่างยัยนั่นเหรอ...? "มันก็ไม่แน่หรอกโว้ย...มึงอาจจะแพ้ทางน้องเขาก็ได้ "ไม่มีทาง "เห่อะ..งั้นกูขอเดิมพันด้วย กูวางสองแสน อยู่ข้างน้องเขา : ไฟเพลิง... "กูสองแสนอยู่ข้างไอ้โซล กูมั่นใจว่าก้อนหินอย่างมัน ไม่มีทางชอบใครง่ายๆภายในสามเดือนหรอก : รามสูร "เออ..แล้วมาดูกัน เงินสี่แสนนี้จะเป็นของใคร กูหรือมึง : ไฟเพลิงวางเดิมพันกับรามสูร ถึงแม้จะไม่มั่นใจสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ยืนยันที่จะอยู่ข้างสาวน้อยแก้มป่องอย่างคะนิ้ง แค่เงินสองแสน กินเที่ยวไม่กี่วันก็หมด ไม่ได้ซีเรียสเรื่องเงินอยู่แล้ว แต่ที่อยากลุ้นก็ไอ้หัวใจก้อนหินของเพื่อนรักจอมหยิ่ง ยอมนิ่งนี่แหละ ดูสิสาวน้อยตาโตจะสามารถทลายกำแพงหัวใจของก้อนน้ำแข็งพันปีได้หรือไม่...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more