ยืมรักคืนเดียว

บทที่8.แรงมาแรงกลับ

"ใจดีจังเลยนะคะอยากจะไปส่งกลับอะพาร์ตเมนต์ หรือว่ามีแผนอย่างอื่นกันแน่" เพราะความมั่นใจมาเต็มประดา แต่น้ำเสียงเย็นชาตอบกลับ

"ฉันจะแวะไปหาผู้หญิงที่นัดเอาไว้ต่างหากแล้วมันผ่านอะพาร์ตเมนต์ของเธอ ฉันอยากทำบุญก่อนไปเจออะไรดีๆ"

"แปลว่าเจอหนูมันไม่ดีใช่ไหม! อาจารย์บ้า"

"ระวังปากหน่อยฉันเป็นผู้สอนหนังสือเธอนะ"

"ที่นี่เขาไม่ได้เรียกมีพระคุณค่ะเขาใช้เงินเพื่อซื้อกันต่างหาก อาจารย์ก็ได้เงินเดือนส่วนหนูก็ได้สวัสดิการ มันไม่ได้เกี่ยวกับการเคารพสถานะใดทั้งสิ้น"

"เรื่องแบบนี้รู้ดีแต่สอบตกทุกวิชา"

ยิ่งอยู่ด้วยก็ยิ่งหงุดหงิดสกาวใช้มือกอดอกมองผ่านไปยังกระจกด้านข้าง เธอเห็นเม็ดฝนหยดมาทีละนิดทีละหน่อยจนตอนนี้เบื้องหน้ามองไม่เห็นหนทาง

"ระวังหน่อยนะคะฝนตกหนักเลย" สกาวหันมาบอกอาจารย์เชน "แล้วแบบนี้จะไปหาผู้หญิงของอาจารย์ทันเหรอ สงสัยต้องเลื่อนวันแล้วมั้ง"

"น้ำเสียงของเธอเหมือนยอกย้อนสะใจนะ"

"เปล่าสักหน่อยค่ะหนูก็แค่พูดตามที่เห็น"

"แล้วทรงผมเธอเมื่อไหร่จะเปลี่ยน"

"เปลี่ยนทำไมคะก็หนูชอบแบบนี้ ถ้าใครไม่ชอบก็ไม่ใช่ปัญหาของหนูสักหน่อย"

"อืมมม ก็ถูกของเธอ"

เชนมองมาขณะที่รถติดไฟแดงเขาจ้องใบหน้าผิวขาวราวกับหิมะแถมนัยต์ตาสีน้ำตาลหวานเยิ้ม แม้ทรงผมจะขัดใจไปบ้างแต่รวมๆแล้วเรียกได้ว่าสวยงาม

"ไฟแดงแล้วค่ะ" สกาวหันมาสบตาเหมือนเขากำลังเหม่อลอย "อาจารย์แอบด่าหนูในใจหรือเปล่าเนี่ย"

"ฉันเป็นคนตรงๆ อยู่แล้วถ้าอยากจะด่าก็ด่าเลย ไม่จำเป็นต้องเก็บไว้ในใจให้อึดอัดหรอก"

"ตอนนี้หนูก็เริ่มอึดอัดแล้วค่ะ! โดนตอกกลับทุกดอก"

"ได้ข่าวว่าถูกลงโทษให้ล้างห้องน้ำเหรอ เป็นอาชีพที่เธอใฝ่ฝันหรือเปล่า"

"ใช่แล้วค่ะ ถุ้ยยย! หนูจะมาเรียนภาษาเพื่อไปขัดห้องน้ำทำไม อาจารย์กวน...นี่นา"

คำพูดเว้นวรรคเขานั้นรู้ทันทีว่าคืออะไร เชนยังคงแน่นิ่งแม้จะแสยะยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ส่วนสกาวเองก็เบือนหน้าหนีไม่อยากจะทะเลาะด้วย

ซ่าาาา

ฝนฟ้าเริ่มเทลงมาห่าใหญ่จนกระทั่งรถไม่สามารถไปต่อได้หยุดอยู่ข้างทางสวนสาธารณะแถมท้องฟ้ามืดครึ้มเมฆคล้อยลอยต่ำลงมา

"ถ้าไปส่งเธอตอนนี้แล้ววนรถกลับคงไม่ทัน" เชิญครุ่นคิด "ถ้าอย่างนั้นเธอไปกับฉันนะ"

"ปะ ไปไหนคะ?!"

"ฉันบอกแล้วไงว่าติดธุระกับผู้หญิงคนหนึ่ง"

"บ้าาา หนูไม่ไปด้วยหรอกค่ะเผื่ออาจารย์จะทำอะไรแบบว่า..แบบนั้น"

"ช่วยเอาความคิดหลุดออกมาจากใต้สะดือสักพักได้ไหม ผู้หญิงที่ฉันพูดถึงเป็นเพื่อนเก่าต่างหาก"

สุดท้ายก็ไร้ทางโต้กลับเมื่อได้นั่งรถมากับเขา ไม่ว่าจะไปไหน ก็คงจำใจต้องตามไปด้วยเช่นกัน อีกทั้งฝนตกหนักแท็กซี่ก็ไม่ขับผ่าน

ร้านอาหารหรู

"ฝนตกมาช้าหน่อยไม่เป็นไรเราเข้าใจ" เพื่อนสาวส่งยิ้มหวานให้พร้อมกับผู้ชายกลุ่มหนึ่งซึ่งเคยรู้จักกันมาก่อน "นั่งก่อนสิเชน แล้วพาใครมาด้วย.."

"เด็กที่สถาบัน พอดีติดรถมา แต่ถ้าจะวกกลับไปส่งแล้วให้กลับมาที่นี่อีกก็กลัวจะไม่ทัน"

"ไม่เป็นไรก็แค่มากินข้าว ตามสบายนะคะ"

"แล้วเป็นไงกันบ้าง การงานดีขึ้นไหม"

"ก็พออยู่ได้ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนเชนนี่ ฮ่าๆ"

คล้ายเป็นอีกสังคมเมื่อร้านอาหารมีโต๊ะ VIP แบบหมุน ทุกคนสั่งไวน์มาดื่มกินพร้อมอาหารมิชลินราคาแพงหูฉี่ สกาวได้แต่นั่งเงียบจิบน้ำส้มคั้นที่เชนสั่งมาให้ สักพักเขาก็หันกลับมาถาม

"เดี๋ยวรอฝนหยุกตกฉันจะไปส่งนะ"

"ไม่เป็นไรค่ะเกรงใจ เดี๋ยวถ้าฝนหยุดตกหนูนั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้"

"เธอคงมีเงินมากสินะถึงชอบใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายอยู่เรื่อย ถ้าอย่างนั้นก็ขอแนะนำกระเป๋าแบรนด์เนมที่เพื่อนของฉันขาย ราคาสองแสนบาทเพื่อนฉัน import มาจากเมืองนอกเธอสนใจไหม"

"import คืออะไรคะ?"

ฮ่าๆ

เสียงหัวเราะลั่นโต๊ะ ตอนนี้ทำให้สกาวรู้สึกอึดอัด เชนอมยิ้มก่อนจะอธิบายหลักการ เขาอาจจะจงใจแกล้งให้เธอเสียหน้าเพื่อความสนุกก็เป็นได้

ตัวเล็กขออนุญาตลุกออกไปสูดอากาศข้างนอก ไม่นานก็เดินกลับเข้ามาท่าทางดูยิ้มแย้มแจ่มใส วางบางสิ่งบางอย่างไว้กลางโต๊ะตรงหน้า

"หนูเจอแล้วนะคะถุงยางอนามัยไซซ์หกสิบสอง บังเอิญว่ามันหล่นอยู่ในกระเป๋าของหนู เหลืออีกตั้งหนึ่งชิ้น หึ อาจารย์เก็บไว้ใช้ต่อได้เลยค่ะ ว่าจะคืนให้หลังจากถึงอะพาร์ตเมนต์ แต่ตอนนี้แท็กซี่อยู่ข้างล่างแล้ว หนูขออนุญาตกลับก่อน ขอให้สนุกนะคะ" พูดจบสกาวตบบ่าไหล่เชนเบาๆ แถมยิ้มเชิงเป็นผู้ชนะ เรื่องอย่างว่าไม่ควรนำมาเปิดเผยกลางโต๊ะอาหารที่มีเพื่อนสมัยเก่านั่งอยู่เรียงราย

ทุกคนอึ้งไม่มีใครกล้าพูดอะไร ส่วนเชนได้แต่มองตามหลังของสกาวสาวน้อยตัวแสบที่ตอนนี้เขาเริ่มหันมาสนใจเธออย่างไม่อาจเลี่ยง

"ยัยตัวแสบ!" เชนกัดฟันกรอด