ยืมรักคืนเดียว

บทที่9.ขายตัว [ม่านรูด]

เช้าวันต่อมา

สถาบันสอนภาษา

"เมื่อวานขัดห้องน้ำจนปวดแขนไปหมดแล้ว" ดาวบ่นพึมพำนั่งอยู่เคียงข้างเพื่อนสนิทอย่างสกาวเช่นเคย

"อดทนหน่อยอีกไม่กี่วันก็ไม่ต้องทำต่อแล้ว"

"ทำไมผู้อำนวยการใจร้ายจัง พวกมันได้ไปกวาดใบไม้อยู่หน้าลาน ส่วนเราต้องมาทนเหม็นอยู่ในห้องน้ำ!"

"ก็มึงเป็นคนพุ่งไปตบมันก่อน"

"ก็กูทนไม่ไหวนี่นา ปากหรือโถส้วมมีแต่ขยะออกมาทั้งนั้นจากคำพูด"

กลุ่มด้านหน้ายังคงมองจ้องมาด้วยสายตาไม่พอใจ แต่เพราะคงมีเส้นสายใหญ่จึงทำให้การลงโทษนั้นเบากว่าทั้งคู่อย่างเห็นได้ชัด

"สกาวมาอยู่กลุ่มเราไหม" เพื่อนชายคนหนึ่งเดินถือกระดาษมาให้" เขาให้จับกลุ่มทำรายงานกัน"

"ถ้างั้นเอาดาวเข้าไปด้วยได้ไหม"

"ไม่ได้หรอก เราขาดแค่คนเดียว สงสัยดาวต้องไปอยู่กลุ่มอื่นแล้วล่ะ"

"ไม่เอาหรอกถ้าไม่มีดาวก็ไม่อยู่"

"โตแล้วเธอควรจะแยกแยะบ้างนะ กลุ่มนี้คะแนนสูงลิบลิ่ว เธอเองก็ทำคะแนนได้ไม่ดี แต่เพื่อนเธอมีคะแนนดีกว่าตั้งเยอะ อยู่กลุ่มไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ"

สกาวหันหน้ามามองดาว เพื่อนสาวส่งยิ้มพร้อมพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกย้ายกันไปอยู่กลุ่มใหม่เพื่อทำรายงานกิจกรรม

ห้องน้ำชั้นล่าง

"ได้ข่าวว่าพวกมันแยกย้ายกันอยู่" เสียงดาพูดพร้อมปัดบลัชออน ตามมาด้วยกลุ่มเพื่อน

"พวกมันแยกกันอยู่ ก็ถือโอกาสเล่นงานซะเลยสิ"

"กูก็คิดเอาไว้เหมือนกัน ได้ข่าวว่ามันกลับกับอาจารย์เชนอีกแล้วนะ อีกสก๊อยคนนั้น"

"หน้ามันก็ไม่ได้สวยมาก แถมทรงผมแปลกประหลาดแต่หุ่นก็ถือว่าดี แค่นี้ทำไมอาจารย์หลงมันจัง"

"ที่เขาหลงไม่ใช่เพื่อความสวยความแปลกแต่น่าจะเป็นความมั่นกับความใจง่ายมากกว่า"

"จริงด้วย ฮ่าๆ ฮ่าๆ"

กลายเป็นประเด็นพูดกันหนาหูค่อนไปทางแย่ ทุกคนโจมตีทางสกาวคนเดียวเท่านั้นเนื่องจากอาจารย์เชนแสดงปฏิกิริยาเมื่ออยู่ใกล้กันอย่างสนิทสนมมากเกินไป

"วันนี้กูกลับก่อนนะฝากขัดห้องน้ำด้วย" ดาวเดินมาหาสกาวที่นั่งอยู่ม้าหินอ่อนใต้ต้นหูกวาง "น้าสาวบอกให้ไปช่วยงานแบบเร่งด่วนเลย"

"ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวกูขัดเองได้ ห้องน้ำแค่ไม่กี่ห้อง"

"ขอบใจนะมึงเอาไว้พรุ่งนี้กูเลี้ยงไอศกรีม"

"เก็บเงินมึงไว้ซื้ออุทัยทิพย์เถอะค่ะ"

"ว้ายยย! เดี๋ยวนี้เขาใช้ลิปสติกกันแล้ว ฮ่าๆ"

"ก็แค่ล้อเล่น คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ที่เราแต้มอุทัยทิพย์แล้วใส่แป้งฝุ่นหนายิ่งกว่าคอนกรีตถนน ทำไมตอนนั้นมันสวยวะ"

เพื่อนซี้ยังคงพูดคุยกันถูกคอกระทั่งเวลา17.00น. ดาวขึ้นแท็กซี่กลับบ้านเนื่องจากมีงานด่วนสำคัญ ส่วนสกาวก็ถือแปรงขัดห้องน้ำทำหน้าที่ถูกลงโทษต่อไป

หลังจากทำทุกอย่างเหน็ดเหนื่อยก็กลับอะพาร์ตเมนต์ สกาวโยนกระเป๋าลงบนเตียงพร้อมซัดตัวนอนอย่างเหนื่อย เพียงหลับตาพริ้มชั่วครู่โทรศัพท์ก็เด้งแจ้งเตือน

ติก'

(อีกห้านาทีลงมาเจอฉันด้านล่างมีเรื่องด่วน)

"เรื่องด่วนอะไรอีกวะ!" สกาวพึมพำพร้อมกระเด้งตัวลุกนั่งจ้องไปที่ข้อความนั้นซึ่งเป็นโปรไฟล์ของอาจารย์เชน สาวน้อยเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดา เสื้อแขนสั้นกางเกงขายาว

เมื่อมาถึงยังจุดนัดหมายก็โดนสั่งให้นั่งบนรถจากนั้นก็ขับออกไปด้วยความรวดเร็วว่องไวคล้ายเร่งรีบ

"เบาๆ หน่อยก็ได้มั้งคะอาจารย์ จะรีบไปไหนเนี่ย?!" การขับขี่หวาดเสียวแม้สกาวจะคาดเบลล์แต่ก็ยังหวั่นกลัว

"ต้องรีบสิเพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวกับเพื่อนของเธอและเพื่อนของฉัน"

"เกิดอะไรขึ้นกับดาวคะ!!"

"เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองนั่นแหละ"

"บอกมาก่อนไม่ได้หรือไงอยากรู้ตอนนี้"

"เธอช่วยหุบปากแล้วนั่งนิ่งๆ ฉันไม่มีสมาธิขับรถ"

"โอ๊ยยยย อะไรของอาจารย์เนี่ย"

ขับมาได้สักพักก็ถึงเป้าหมาย เชนเลี้ยวรถไปยังม่านรูด 24 ชั่วโมงที่เป็นป้ายไฟกระพริบ

สกาวตกใจเล็กน้อย เธอไม่ได้อ่อนต่อโลกถึงไม่รู้ว่าสถานที่นี้มีไว้สำหรับทำอะไร..เมื่อถึงห้องด้านใน เขาก็ขับเลี้ยวไปจอดโดยที่มีรถเก๋งอีกคันจอดอยู่ก่อนหน้า

แกร๊ก

"อีดาว!" สกาวพุ่งเข้าไปเมื่อเห็นเพื่อนอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ "มึงมาทำอะไรที่นี่เนี่ย"

"มะ มึงมาได้ไง"

"อาจารย์เชนไปรับกูมา กูถามว่ามึงมาทำอะไรในสถานที่แบบนี้.."

"คือกู ฮึกกก กู แบบว่า"

"มึงจะพูดตะกุกตะกักทำไมวะ บอกมาสิ"

"กูมาขายตัว ฮึบบบ พอใจแล้วหรือยัง!"

"!!!!"