“เฮ้ออออ…” เรนนี่ถอนหายใจออกมาพรืดยาว พร้อมกับซบหน้าลงบนโต๊ะทำงาน แต่เด็กหนุ่มที่เธอนั่งตัดอยู่ เขากลับดันตัวเธอขึ้น
“อะไร”
“พี่เป็นอะไรครับ”
“ฉันเบื่อนาย ถ้าไม่อยากออกไปก็อยู่เงียบ ๆ” หญิงสาวนั่งพักอยู่แบบนั้นสักพัก เพราะเธอรู้สึกเหนื่อยมาก
ตริง! ตริง!
คิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ก็มีเสียงข้อความเด้งเข้ามาในโทรศัพท์ เธอจึงขยับตัวลุกขึ้นแล้วยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูใครส่งอะไรมา
พ่อ : ถึงไม่ชอบ แต่ยังไงพ่อก็ขอร้องให้ไปตามนัดด้วย
พ่อ : ถ้าลูกยอมไป ต่อไปพ่อกับแม่จะไม่จับคู่ให้อีกแล้ว
เรนนี่ : เชื่อได้จริงไหมคะที่บอกว่าจะไม่จับคู่ให้แล้ว
พ่อ : ได้สิ พ่อสัญญา
เรนนี่ : โอเค เรนจะยอมไปค่ะ
หญิงสาวกดตอบกลับ แล้ววางโทรศัพท์ลงด้านหน้า
“พ่อพี่นัดผู้ชายให้เหรอครับ” ปราชญ์ที่นั่งเงียบอยู่นาน ก็ถามด้วยความอยากรู้หลังจากที่นั่งอ่านข้อความของหญิงสาว
“อืม”
“ผมไม่ให้ไปนะ พี่เป็นของผม”
“หยุด
