“ก็ได้ ตอนนี้มันยังไม่ถึงสามวันที่ฉันนัดแก แกเอาเงินนี่ไปก่อน ส่วนที่เหลือ ฉันจะให้แกพรุ่งนี้ เพราะมันเป็นวันที่สามตามที่เราได้ตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก” ธัญสิตาต้องทำใจดีสู้เสือ แล้วยื่นเงื่อนไขใหม่ออกไป
“ฉลาดนี่นังหน้าสวย ได้!! พวกฉันมันคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว แต่ถ้าพรุ่งนี้แกหาเงินอีกสี่หมื่นมาให้ฉันไม่ได้ แกก็น่าจะรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับแก” ไอ้คนที่เป็นหัวหน้าหันมาข่มขู่ธัญสิตาอีกครั้ง ก่อนที่มันจะส่งสัญญาณให้ลูกน้องกลับไปพร้อมกับมัน
ทันทีที่พวกมันก้าวออกไปจากบ้าน นายถนัดก็เข้าไปกอดร่างบุตรสาวไว้ด้วยความสงสาร เขาสร้างแต่เรื่องราวทุกข์ใจให้บุตรสาว แล้วคราวนี้เธอจะไปหาเงินมาจากที่ไหนให้พวกมันในวันพรุ่งนี้
“พ่อขอโทษนะลูก พ่อขอโทษจริงๆ” ไม่มีคำใดที่จะบอกความรู้สึกของเขาได้ดีกว่าคำว่าขอโทษอีกแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะพ่อ พ่อเลิกโทษตัวเองได้แล้ว เพลงอยากจะขอพ่อแค่อย่างเดียว ขอให้พ่อเลิกยุ่งกับการพน
