ตอนที่ 7
1242 Words
ฉันได้รับรู้ว่าการที่ฉันปฏิเสธ ไม่ไปปาร์ตี้ที่ผับกับพวกพี่ ๆ คือการตัดสินใจที่ผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ของฉัน เพราะการกลัวที่จะอยู่ใกล้เขาคนนั้น มันกลับทำให้ฉันได้เจอะเจอกับสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่า
ฉันเข้าใจว่าเขาไปเที่ยวกับทุกคน แต่ไม่ใช่เลย เขาไม่ได้ไป เขายังอยู่ที่นี่และอยู่เพียงลำพังกับฉันที่รีสอร์ตแห่งนี้ ตอนนี้เขาดูน่ากลัวมาก ๆ เขาเป็นอะไรก็ไม่รู้ ท่าทีของเขาดูแปลกไป อยู่ ๆ ก็มากอดฉัน จูบฉัน และก็กำลังไล่ตามฉันไม่หยุด
ฉันวิ่งหนีเขามาจนถึงบ้านพัก พลางกดโทรศัพท์เพื่อพยายามต่อสายหาพี่สาว ฉันทั้งวิ่งทั้งโทรจนมาถึงห้องรับแขก แต่เขาวิ่งตามมาไม่กี่ก้าว ก็สาวเท้าก้าวมาถึงตัวฉัน เขาจับข้อมือของฉันไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ก่อนจะดึงโทรศัพท์ออกจากมือของฉันด้วยมืออีกข้างและโยนมันทิ้งลงไปที่โซฟากลางห้องรับแขก
“ปล่อยพระพายนะ ปล่อย!”
เขาเหมือนคนไม่มีสติเลย เขาไม่รับรู้ในสิ่งที่ฉันพูด เขาดันตัวฉันเข้าไปชิดผนังห้อง ก่อนจะตรึงแขนทั้งสองข้างของฉันไว้เหนือศีรษะ แล้วบดจูบลงมาที่เรียวปากของฉันอย่างหยาบคาย
“อื้อ ปล่อย! อื้อ...อย่า”
ฉันพยายามเอาตัวรอด ดิ้นรนขัดขืนจนสุดกำลังที่มี เขาปล่อยแขนทั้งสองข้างของฉัน แล้วเลื่อนมือขึ้นมาจับปลายคางของฉัน ดันให้เงยขึ้นไปรับสัมผัสแสนหยาบคายจากเขา เขาจูบฉันเนิ่นนานจนฉันแทบหายใจไม่ออก ฉันได้แต่ภาวนาให้พี่พระแพงรีบกลับมาเร็วไว เพื่อจะได้หยุดการกระทำสุดเลวร้ายของเขาเสียที
เมื่อแขนทั้งสองของฉันเป็นอิสระ ฉันก็รีบควานหาสิ่งของใกล้มือ ที่คิดว่าจะช่วยหยุดเขาได้ และสิ่งนั้นก็คือแจกันดอกไม้ ฉันหยิบมันขึ้นมาฟาดเข้าไปที่หัวของเขาอย่างไม่ลังเล หวังจะตีให้เขาสลบไปเลย แต่เขากลับใช้มือปัดมันออกได้ทัน แจกันจึงหล่นลงไปแตกเสียงดังสนั่น เศษของมันตกกระจายเกลื่อนไปทั่วทั้งห้อง
“เพล้ง!”
“กรี๊ด!” ฉันตกใจมากรีบผลักเขาออกห่าง แล้ววิ่งไปที่ห้องนอนที่ฉันนอนกับพี่สาว เพื่อที่จะเข้าไปขังตัวอยู่ในนั้น แต่ทันทีที่ฉันเข้าไปและกำลังจะปิดประตู ร่างสูงของเขาก็รีบแทรกตัวเข้ามาทันที พลางดึงประตูให้ปิดตาม
ปึง!
เขาเดินตรงเข้ามาหาฉัน ที่กำลังถอยหนีลนลานไปทั่วห้อง จนชนข้าวของตกกระจัดกระจาย ฉันถอยจนหลังชิดกับหัวเตียง จนไม่มีทางหนีได้อีก จึงขอร้องอ้อนวอนให้เขาเมตตา ฉันนั่งลงกอดเข่าตัวสั่นงันงกด้วยความกลัว
“พี่เสือ ฮือ ๆ อย่าทำอะไรพระพายเลยนะคะ พระพายขอร้อง พระพายกลัว ฮือ ๆ”
ฉันยกมือไหว้ขอร้องเขา เผื่อว่าเขาจะได้สติขึ้นมาบ้าง เขายืนจ้องหน้าฉันนิ่ง ก่อนจะค่อย ๆ นั่งลงบนเตียงตรงปลายเท้าของฉัน
เขาเอื้อมมือมาลูบไล้ที่แก้มของฉัน สองมือของเขาประคองใบหน้าของฉัน ให้เงยขึ้นรับจุมพิตอ่อนโยนจากเขา ก่อนจะเลื่อนจูบมากดลงบนแก้มทั้งสองข้างของฉันสลับไปสลับมา แล้วลากไถจูบลงมาตามลำคอขาวเนียนของฉันอย่างหลงใหล
สัมผัสนี้ทำให้ฉันเริ่มสั่นสะท้าน หัวใจเต้นแรงและรู้สึกวาบหวิว อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาซุกไซ้ไถจูบที่ลำคอของฉัน พลางขบเม้มดูดดึงเบา ๆ ความอ่อนโยนนุ่มนวลจากริมฝีปากของเขาช่างแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าฉันจะบอบช้ำ
“อ๊ะ!” ฉันเผลอไผลไปกับสัมผัสซาบซ่าน จนส่งเสียงแปลกประหลาดออกมาอย่างน่าอาย
เขาเลื่อนขึ้นมาจูบที่ริมฝีปากของฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ดุดันมากยิ่งขึ้น ปลายลิ้นอุ่นรุกเร้าเอาแต่ใจ พยายามสอดแทรกดุนดันเข้ามาภายใน จนฉันต้องจำใจเปิดปากต้อนรับในที่สุด
การดูดดื่มที่หนักหน่วงของเขา เพิ่มความรุนแรงเป็นเท่าทวีคูณ เขาบดจูบหนัก ๆ ลงบนริมฝีปากของฉัน เนิ่นนาน จนฉันแทบขาดอากาศหายใจ
ฉันเลื่อนมือขึ้นไปผลักที่หน้าอกของเขา แต่เรี่ยวแรงที่มีถูกเขาดูดกลืน จนหดหายไปหมด ราวกับว่าฉันแค่วางมือไว้ที่แผงอกของเขาเท่านั้น
เขาจูบฉันแรงขึ้น จนฉันเผลอจิกเล็บลงไปที่หน้าอกของเขา แผงอกของเขาเปลือยเปล่าและอัดแน่นเต็มไปด้วยมัดกล้าม
ยิ่งฉันจิกเล็บลงไป เขาก็ยิ่งจูบฉันแรงขึ้น ราวกับว่าการกระทำของฉันมันเป็นการกระตุ้นความรุนแรงของเขา
“อืม!” เสียงที่เขาเปล่งออกมา บ่งบอกว่าชอบใจมากกว่าเจ็บปวด ทั้งที่โดนจิกข่วนขนาดนั้น ยังคำรามเสียงพึงพอใจออกมา ทำให้ฉันเองที่เป็นฝ่ายละอายใจ ที่ไปสร้างความพึงพอใจนั้นให้แก่เขา
จูบรุนแรงนี้ ทำเอาฉันตั้งรับไม่ไหว จนต้องโอนอ่อนผ่อนไปตามแรงฉุดดึงของเขา รู้สึกตัวอีกครั้งก็ตอนที่แผ่นหลังกำลังราบลงไปกับที่นอน พร้อมร่างของเขา ที่กอดรัดและทาบทับลงมาบนตัวช้า ๆ
เขาจูบไซ้ไปทั่วใบหน้าและลำคอของฉัน ทิ้งร่องรอยประทับของจูบอันซาบซ่านเอาไว้ทั่วทุกตารางนิ้วที่เขาสัมผัส
ฉันรู้สึกได้ถึงร่างของเขาที่สั่นสะท้านไม่แพ้กัน จูบนี้ยาวนานแค่ไหนไม่อาจรู้ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกถึงไออุ่นจากมืออีกข้างของเขา ที่สอดลึกเข้ามาใต้เสื้อของฉัน พลางเลื่อนขึ้นมากอบกุมที่สองเต้าอวบของฉัน ทำให้ฉันรีบปล่อยมือที่ดันแผงอกของเขา แล้วเลื่อนมากุมมือที่พยายามรุกล้ำใต้เสื้อของตัวเองแทน ด้วยความตกใจ
“เฮือก! พี่เสือ อย่าค่ะ”
เขาไม่พูดอะไร แต่ก้มลงมาจูบปิดปากฉัน ฉันถึงกับมือไม้สั่นและสะท้านไปทั้งตัว มือที่พยายามผลักดันเขาในตอนแรก เปลี่ยนมาลูบไล้ท่อนแขนแข็งแกร่งของเขา อย่างเคลิ้มในสัมผัส
เขาสอดมืออีกข้างเข้ามาปลดตะขอบราของฉัน แล้วค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อแสนเชยของฉันออกจนหมด สาบเสื้อของฉันถูกแหวกออกจากกัน จนสองปทุมโผล่พ้นออกมาอวดโชว์ความอวบเด้งต่อหน้าเขา
ฉันพยายามจับสาบเสื้อทั้งสองข้าง กุมเข้าหากันด้วยความเขินอาย ฉันยันกายหมายจะลุกขึ้นหนีจากการควบคุมของเขา แต่เขากลับไวกว่าที่คิด เขาแนบใบหน้าลงกับลำคอของฉัน แล้วซุกไซ้ซอกซอนลงมาจนถึงเนินหน้าอก ฉันตกใจมากจนทำตัวไม่ถูก ได้แต่พยายามปัดป้อง และผลักดันเขาให้ออกห่าง
“ฮึก! ไม่นะ...ไม่”
“ฮื่อ! พระพาย” เสียงแหบพร่าที่พยายามเรียกชื่อฉัน คล้ายเตือนให้รู้ ว่าฉันกำลังขัดใจ
- Writer
