ตอนที่ 8
1579 Words
-----พยัคฆินทร์ (เสือ) ------
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของผม ถึงทำให้ผมมีความต้องการมากมายขนาดนี้ โดยเฉพาะความปรารถนาที่มีต่อเธอ ผมอดทนอดกลั้นเพื่อที่จะสำรวจเธอให้ครบทุกซอกมุม เธอหวานละมุนไปทั้งตัว จนผมจะทนไม่ไหวอยู่หลายครั้ง แต่แววตาหวาดกลัวของเธอ ทำให้ผมพยายามอดทนไม่เร่งรัดเธอจนเกินไป
ผมกอบกุมปทุมงามทั้งสองข้างเอาไว้ ก่อนจะบีบเคล้นนวดคลึงเบา ๆ ด้วยฝ่ามือใหญ่ ขนาดของมันมองผิวเผินอาจประเมินไม่ได้ เพราะเธอซ่อนรูปอวบอิ่มราวรูปสลักเอาไว้ภายใต้เสื้อผ้าสุดเฉิ่มเชย ผิวของเธอขาวผ่องอมชมพูระเรื่อ เนื้อสัมผัสของมันนุ่มเนียนดุจแพรไหม
ความละเอียดนวลเนียนของผิวทั่วทั้งกายเธอ ทำให้ผมอยากสัมผัสชิดใกล้ไปทั้งตัว โดยเฉพาะความนุ่มเด้ง เต่งตึง ที่กำลังเย้ายวนอยู่ตรงหน้าในตอนนี้
ปทุมงามคู่สวย ที่ปลายยอดชูชันมีสีชมพูที่สดใส ความสวยงามเย้ายวนของมัน ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปดูดดื่มลิ้มลองทั้งสองพร้อม ๆ กัน ยามที่ปลายลิ้นของผมแตะสัมผัสส่วนยอดนั้น ดูเหมือนมันจะสู้ลิ้นจนแข็งขึ้นเป็นตุ่มไต
ในขณะที่ผมละเลงปลายลิ้นหยอกเอินผิวเนียนและยอดปทุมนุ่มเด้งอย่างหลงใหล เจ้าของร่างก็ทำได้เพียงนอนหอบหายใจจนตัวสั่นระรัวราวจับไข้ เรี่ยวแรงต่อต้านที่เคยมี ถูกผมดูดกลืนจนมลายหายไป เสียงกังวานใส ที่ครวญครางออกมาเป็นระลอกทำเอาผมแทบคลั่งตาย
“พี่เสือ ยะ...อย่าค่ะ...อือ...พี่เสือ” ชื่อของผมที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากบาง ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ยามที่เธอเผยอปากเปล่งเสียงจากความรู้สึกส่วนลึกออกมา ช่างเป็นภาพที่ปลุกความเสน่หาในใจผมได้ดีเหลือเกิน
เธอดูมีเสน่ห์และดึงดูดผมอย่างเกินคาด ผู้หญิงที่ดูจืดชืดอย่างเธอ ทำไมถึงเย้ายวนและกระตุ้นอารมณ์ได้ดีเช่นนี้
ผมดื่มด่ำกับสองปทุมงามจนหนำใจ ซุกไซ้ร่องอกอวบและละเลงใบหน้าเกลือกกลิ้งบนความนุ่มเด้งจนสาสมใจ ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปซุกซบและไซ้ซอกคอหอมกรุ่นอย่างหื่นกระหาย
ฝ่ามือใหญ่ของผมเริ่มทำงานอย่างรู้หน้าที่ ละเลงลูบปัดป่ายไปตามเนื้อตัวนุ่มนิ่มและขาวเนียนอย่างสำรวจตรวจสอบ ก่อนจะสอดเข้าไปใต้กระโปงตัวยาวที่แสนจะเกะกะลูกหูลูกตา
วินาทีต่อมา กระโปรงตัวยาวของเธอ ก็ถูกผมถลกและเลื่อนขึ้นไปกองไว้ที่เอวบาง ก่อนจะจัดการกับปราการชิ้นน้อย ชิ้นสุดท้ายออกไปให้พ้นทาง
“อาาส์...” ผมถึงกับครางออกมา กับสิ่งที่ได้เห็นอยู่ตรงหน้า ความสวยงามขาวเนียนช่างตรึงตาตรึงใจนัก เนินนางนุ่มนวลน่าสัมผัส กลีบกุหลาบสีแดงอมชมพูเย้ายวน จนผมแทบอยากส่งตัวตนเข้าไปให้สุดลึกเสียตอนนี้
นิ้วเรียวยาวของผมสอดผ่านเข้าไปในความชุ่มฉ่ำอย่างอดใจไม่ไหว ความคับแน่นภายในตอดรัดนิ้วเรียวของผมจนแทบจะขยับไม่ได้ ร่างน้อยที่นอนนิ่งในตอนแรก ถึงกับสะดุ้งอย่างแรง อีกทั้งยังสั่นสะท้านไปทั้งตัว
“อ๊า! อุ๊บ! อื้อ!”
เสียงที่เธอลืมตัวเปล่งออกมามันช่างเร้าใจยิ่งนัก แต่เจ้าตัวกลับเลือกที่จะปิดกั้นไว้ด้วยฝ่ามือของตัวเอง ผมขยับนิ้วยาวเข้าออกช้า ๆ เพราะอยากดูปฏิกิริยาของเธอ
“อ๊า! พี่เสือพะ...พอได้แล้ว พะ...พอเถอะค่ะ ขอร้อง แฮกๆ ๆ”
เธอนอนหอบหายใจอย่างน่าสงสาร เมื่อร่างกายเริ่มหวั่นไหวไปกับการกระทำของผม ผมจึงเลื่อนขึ้นมาจูบเธอเบา ๆ เป็นการปลอบโยน
เธอเผลอจูบตอบผมด้วยความไร้เดียงสา ความไร้ประสบการณ์ของเธอ ทำสติของผมขาดสะบั้นลง ณ ตอนนั้น ความต้องการที่ถูกอัดอั้น เริ่มพรั่งพรูเข้ามา
ผมเลื่อนมือลูบไล้ลงไปตามเรียวขาเนียนของเธอ ก่อนจะค่อย ๆ แยกทั้งคู่ออกจากกัน เรียวขางามทั้งสองข้างถูกกางออกกว้างสำหรับให้ผมแทรกตัวเข้าไปได้ ผมปลดกางเกงของตัวเอง แล้วถอดออกไป ก่อนจะกดความแข็งแกร่งจ่อเข้าไปสู่ภายในกลีบกุหลาบงามอย่างใจเย็น
พอทุกอย่างเข้ากันได้ตรงตำแหน่ง ผมจึงออกแรงดันท่อนเนื้อยาวที่กำลังแข็งเกร็งของผมผ่านเข้าไปในความบอบบางของเธอ เข้าไปได้ไม่ทันครึ่งทางก็ต้องนิ่วหน้าอย่างทรมาน เมื่อความคับแคบบีบรัด จนแทรกผ่านอย่างยากลำบาก ทำให้ท่อนกายของผมบีบรัด จนแทบแตกระเบิดออกมา
“กรี๊ด!” เธอกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บ พลางยกมือขึ้นมาดันหน้าขาของผมเอาไว้
“อื้อ! พะ...พี่เสือ! เอาออกไปนะ พระพายเจ็บ ฮึก! ฮือ ๆ”
เธอถึงกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก สีหน้าแสดงอาการว่าเจ็บมาก แต่ผมไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้วตอนนี้ ความปรารถนาในตัวเธอมันมีมากขึ้น จนผมถอนตัวไม่ได้แล้ว
ผมก้มลงไปจูบหน้าผากเธอ จูบไซ้สองแก้มเนียนของเธอ ด้วยสัมผัสที่อ่อนโยน เพื่อช่วยบรรเทาความเจ็บปวดคับแน่นในส่วนนั้นให้กับเธอ พลางพูดปลอบประโลมเธอ ด้วยความใจเย็น
“อย่าเกร็งนะ พี่จะใจเย็น พี่จะไม่ทำให้เจ็บอีก”
แม้แต่ผมยังตกใจ ในน้ำเสียงที่แห้งแหบของตัวเอง ผมพยายามพูดออกมา เพื่อให้เธอรู้สึกดี แล้วโน้มตัวลงไปกอดเธออย่างแนบชิด จากนั้นผมก็เริ่มขยับตัวอีกครั้งอย่างเนิบช้า เธอสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะยกแขนขึ้นมาโอบรอบคอของผมอย่างลืมตัว
ผมค่อย ๆ ถอนแก่นกายออก แล้วสอดเข้าใหม่ช้า ๆ เธอคงยังเจ็บอยู่ ถึงได้จิกเล็บลงมาที่ไหล่ของผมทั้งสองข้าง แต่การกระทำของเธอ มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของผมเข้าไปใหญ่ เป็นเหตุให้ผมลืมตัว เผลอดันท่อนกายให้ลึกเข้าไปทีเดียวจนสุดทาง
“กรี๊ด! เจ็บนะ!”
ร่างบางถึงกับกรีดร้องออกมา จนตัวสั่น ใบหน้าหวานมี หยดน้ำตาไหลลงมาเป็นสาย เธอผวากายกอดตัวผมเอาไว้จนแนบแน่นแทบละลายเป็นเนื้อเดียวกัน
“อาส์! ฮึ่ม! แน่นฉิบหาย”
ผมสบถออกมา ด้วยเสียงที่สั่นเครือสุดจะทน เหงื่อกาฬไหลท่วมกายจนเปียกโชกไปทั้งตัว
“ฮือ ๆ ฮึก! ฮือออ” คนตัวเล็กร้องไห้ไม่หยุด ผมจึงจูบปลอบเธออย่างอ่อนโยน พลางกอบกุมสองปทุมถัน เพื่อให้เธอคลายความเจ็บปวดลง
ผมเริ่มขยับตัวเนิบช้า ทั้งจูบไซ้เพื่อเล้าโลมเธอ แขนที่เคยกอดคอผมแน่นค่อยๆ คลายออก เปลี่ยนมาลูบไล้สะเปะสะปะไปตามแผ่นหลังของผมแทน ผมจึงเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนคนใต้ร่างเริ่มสั่นเทิ้มไปทั้งตัว
“ฮึก! อ๊ะ! พี่เสือ...อ๊า!”
เธอเปล่งเสียงออกมาอย่างสุดจะกลั้น ความไม่ประสาของเธอทำให้ผมทั้งตื่นเต้นทั้งใจสั่น ผมรีบเร่งเครื่องใส่เต็มกำลัง ร่างบางเองก็เกร็งรับสัมผัสของผมอย่างน่ารัก
เวลานี้ผมไม่อาจอดทนต่อไปได้ ในจังหวะที่กายสาวตอดรัดความแข็งแกร่งของผมเอาไว้ ทำให้อารมณ์ที่ปะทุอยู่ภายในของผมระเบิดออกมาตูมใหญ่ ผมปล่อยให้สายธารรัก หลั่งไหลเข้าไปในตัวเธอช้า ๆ เพราะว่าถอดออกไม่ทัน
ร่างบางกระตุกเกร็งตามมาจนผมสัมผัสได้ ความนุ่มลึกยังคงตอดรัดท่อนกายของผมเอาไว้แน่นจนขยับยาก ผมจึงแช่ท่อนกายเอาไว้อย่างนั้น เพื่อให้เธอได้สัมผัสถึงความสุขสม จนอิ่มเอมใจเสียก่อน
“อื้อ! ฮื้อ อ๊า! แฮก ๆ”
“อืม ซี้ด อาส์!”
ผมปล่อยร่างที่หมดแรงทาบทับลงไปที่ร่างเล็ก ก่อนจะจูบซับเม็ดเหงื่อที่ผุดพราวบนใบหน้าของเธอ คนตัวเล็กพยายามผลักผมออกห่าง น้ำตาของเธอค่อย ๆ เอ่อไหลเป็นทาง คงรู้สึกละอายแก่ใจ ที่ได้เผลอตัวเผลอใจไปกับสัมผัสของผม
ผมดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอก เธอก็เอาแต่ดิ้นรนไม่ยอมนิ่งเฉย ร่างกายที่เอาแต่ขัดขืนทำให้ความเป็นชายของผมลุกตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งจากนี้ผมคงไม่มีคำว่าอดกลั้นอีกต่อไป ผมจึงเลือกที่จะปล่อยตัวปล่อยใจไปตามอารมณ์ที่ปะทุอยู่ข้างใน
ผมจับเธอให้หันมาเผชิญหน้า แล้วกดจูบบดขยี้ลงไปหาเรียวปากอิ่ม ก่อนจะเลื่อนลงไปดูดดื่มขบเม้มทั้งสองปทุมถัน และลากไล้สัมผัสวาบหวามไปทั่วทั้งร่างของเธอ
ผมได้ทิ้งร่องรอยความบอบช้ำเป็นเครื่องหมายเอาไว้ ว่าทั่วทั้งอณูของร่างกายเธอ มีส่วนไหนบ้างที่ผมได้สัมผัส ทั้งสอดใส่จังหวะอันเร่าร้อนรุนแรง เสพสมตามอารมณ์ใจครั้งแล้วครั้งเล่า เล่นเอาคนตัวเล็กถึงกับหมดแรงเป็นลมไปต่อหน้าต่อตา จนผมต้องเร่งจังหวะอย่างเอาแต่ใจเพื่อไปให้ถึงจุดหมาย ก่อนจะกอดประคองเธอแนบอกแน่นอย่างหวงแหนและห่วงใยสุดหัวใจ
************
- Writer
