----------พยัคฆินทร์ (เสือ) ----------
การที่อัญสารภาพความจริงกับคุณแม่ ทำให้ผมโล่งใจขึ้น อย่างน้อยคุณแม่ก็ยังเข้าใจเราสองคน ผมรู้ว่าผมผิดที่ยื้อทุกอย่างไว้นานเกินไป แต่อัญก็ไม่เคยทำให้ผมรู้เลยว่าเธอรู้ใจผมตลอดมา ผมผิดเองที่กลัวว่าถ้าปฏิเสธเธอไป จะทำให้เธอผิดหวัง และไม่กล้าที่จะรักใครอีก เพราะความรู้สึกนั้นผมเข้าใจมันอย่างลึกซึ้งมาแล้ว
ผมและคณะกลับมาถึงรีสอร์ตในช่วงบ่ายคล้อย ผมนั่งคิดนอนคิด หาวิธีที่จะเอาใจยัยตัวเล็ก อยากทำอะไรสักอย่างให้เธอประทับใจ แต่ผมคงเป็นแบบคุณแม่ว่าไม่ได้เรื่องกับอีแค่จะมัดใจผู้หญิง ขนาดผมนอนคิดมาร่วมชั่วโมงแล้ว ยังไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี จะทำอะไรแบบไหนให้เธอรู้สึกชอบ ยากจังกลัวนั่นกลัวนี่ไปหมด
ฉับพลันสมองอันทื่อทึ่มของผม ก็ปลอดโปร่ง ยัยตี้จะต้องช่วยอะไรแบบนี้ได้แน่ ยัยตี้เป็นสายมโนอยู่แล้ว น่าจะรู้ใจผู้หญิงด้วยกันดี คิดได้แบบนั้นผมก็ไปหายัยตี้ทันที
"ปาร์ตี้อยู่
